Na 2 września 1973 roku zaplanowano finał Indywidualnych Mistrzostw Polski na żużlu. Po wzorowo przeprowadzonej w 1970 roku imprezie IMŚ we Wrocławiu pozostał pewien niedosyt. Polacy nie zdobyli tam upragnionego przez wszystkich mistrzostwa świata. Nasi zawodnicy musieli się wówczas zadowolić drugim i trzecim miejscem. Wicemistrzem świata został Paweł Waloszek a na najniższym stopniu podium stanął we Wrocławiu Antoni Woryna.

Oczekiwania nie tylko polskich kibiców na złoto były ogromne. Liczono na złoto polskiego zawodnika.

W książce Henryka Jezierskiego „Speedway ponad wszystko” możemy przeczytać:

Do dziennikarzy autentycznie pasjonujących się żużlem należał bez wątpienia Jan Ciszewski. Od spikerki na meczach żużlowych zaczynał zresztą swą wspaniałą karierę sprawozdawcy sportowego. Zawsze potrafił też znaleźć czas i chęci na bezpośrednie rozmowy z zawod­nikami. Młody, jeżdżący bojowo i skutecznie Plech cieszył się jego szczególną sympatią. W nim też upatrywał Ciszewski najlepszego z Polaków, jeśli nie zwycięzcę chorzowskich mistrzostw. Stąd szczególne zainteresowanie telewizji gorzowianinem jeszcze przed rozpoczęciem finałów. Doświadczony twórca telewizyjny Mariusz Walter przygotował film zatytułowany „Wiraż nadziei”, którego głównym bohaterem był właśnie zawodnik „Stali” Gorzów. Zdobycie przez niego tytułu mistrza świata miało stanowić najlepsze, gdyż zgodne z wcześniejszym scenariuszem, zakończenie filmu.

Stało się jednak inaczej. Do chorzowskiego finału wytypowano pięciu Polaków: 35-letniego weterana Pawła Waloszka, 20-letniego Zenona Plecha, 26-letniego Edwarda Jancarza, 32-letniego Jana Muchę i 24-letniego Jerzego Szczakiela. We wszystkich przedfinałowych roz­ważaniach ten ostatni uważany był za outsidera wśród naszych reprezentantów. Sugerowano nawet jego wycofanie i zastąpienie Henrykiem Żyto lub Markiem Cieślakiem. Pozostali uczestnicy indywidualnych mistrzostw świata to 30-letni Anders Michanek (Szwecja), 24-letni Władimir Poznikow i 25-letni Grigorij Chłynowski – obaj ZSRR, 26-letni Ray Wilson (Anglia), 26-letni Ole Olsen (Dania), 33-letni Ivan Mauger (Nowa Zelandia), 22-letni Władimir Zapleczny i 2l-letni Walerij Gordiejew – obaj ZSRR, 19-1etni Peter Collins (Anglia), 28-letni John Boulger (Australia) i 27-letni Bernt Persson (Szwecja).

W „Przeglądzie Sportowym” z 31 sierpnia 1973 roku ponownie Zenon Plech na tytułowej stronie. Tym razem nawet podwójnie – tzw. główka i zdjęcie z akcji na torze. Czytelnicy nie muszą odgadywać, kto uchodzi za głównego pretendenta do mistrzowskiego lauru.

Film Mariusza Waltera na Krakowskim Festiwalu Filmowym w 1974 roku zdobył nagrodę Brązowego Lajkonika. (do roku 2000 był to Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych).

Poniżej Wiraż nadziei:

Źródło: Henryk Jezierski – Speedway ponad wszystko