72 lata temu, 4 lutego 1952 roku w Świebodzinie na świat przyszedł Bolesław Proch. Proch był wychowankiem Zgrzeblarek (Falubazu) Zielona Góra. W barwach tego klubu uzyskał licencję żużlową w 1972 r. w wieku 20 lat. Już w 1973 r zdobył ze swoją drużyną brązowy medal Drużynowych Mistrzostw Polski.

W barwach swego macierzystego klubu w 1975 r został Młodzieżowym Indywidualnym Mistrzem Polski a także zdobył Srebrny Kask. W 1976 postanowił reprezentować barwy Stali Gorzów. Zielonogórzanie nie wyrazili na to zgody i Proch został zawieszony przez Główną Komisję Sportu Żużlowego na dwa lata. Jednak w połowie 1976 zezwolono mu na starty w lidze angielskiej. Na wyspach występował w dwóch drużynach: Reading Racers w latach 1976 i 1977 oraz Leciester Lions w 1977 r. Był jednym z najmłodszych polskich żużlowców, który uzyskał zgodę na starty w Anglii.

W 1976 r. w Drużynowych Mistrzostwach Świata z Polską drużyną zajął drugie miejsce. Zawody rozegrane w Londynie wygrała ekipa Australii.

Jeszcze w 1977 r zostaje przez GKSŻ odwieszony. Jego początek startów w Stali Gorzów zbiegł się z odejściem Zenona Plecha do Wybrzeża Gdańsk. Plech od 1977 r był zawodnikiem klubu znad morza. Proch występując w drużynie Stali Gorzów zdobył z tą drużyną Drużynowe Mistrzostwo Polski (w latach 1977 i 1978) oraz srebrny medal DMP w 1979r.

W 1978 r na torze w Gorzowie Wielkopolskim miał szansę zostać Indywidualnym Mistrzem Polski. Jednak w swoim czwartym starcie został wykluczony i z dorobkiem 12 pkt zajął drugie miejsce, za Bernardem Jąderem z Unii Leszno (13 pkt w finale). Trzeci wówczas był Robert Słaboń ze Sparty Wrocław.

W 1978 świętował jeszcze jeden tryumf. 21 czerwca na Stadionie Śląskim w Chorzowie wspólnie z Edwardem Jancarzem zdobył złoty medal Mistrzostw Polski Par Klubowych. Tylko defekt motocykla w jego piątym starcie pozbawił Gorzowian kompletu punktów w tym finale. Stal wyprzedziła Unię Leszno i Spartę Wrocław.

W tymże 1978 r. Proch wspólnie z Edwardem Jancarzem zajął 5 miejsce w Mistrzostwach Świata Par rozegranych 15 czerwca w Chorzowie. Proch zdobył tylko 2 punkty. A Polacy musieli uznać wyższość Anglii, Nowej Zelandii, Danii, oraz Czechosłowacji.

To nie koniec sukcesów Procha w 1978 r. W finale Złotego Kasku zajął drugie miejsce (za Zenonem Plechem). A zawody rozegrano na Stadionie Śląskim w Chorzowie. Również drugi był w Memoriale Alfreda Smoczyka.

W połowie 1987 roku wyjechał z zespołem Polonii na towarzyski mecz do Holandii, odmawiając powrotu do Polski. Pozostał w Holandii, a potem osiadł w Niemczech. Zakończył karierę sportową i pracował jako rehabilitant i terapeuta w szpitalu. W latach późniejszych okazjonalnie przyjeżdżał do Polski. Przed śmiercią chorował na serce.

Bolesław Proch zmarł w Niemczech 22 grudnia 2012 roku, w wieku 60 lat.

Zdjęcie: Media społecznościowe poświęcone Pamięci Bolesława Procha