Przed nami kolejny finał Indywidualnych Mistrzostw Polski na żużlu.

Najważniejsza impreza żużlowa w Polsce zostanie rozegrana 14.07.br w Lesznie. Od lat (z reguły – ale o tym w innym miejscu) finał IMP rozgrywany jest na torze Drużynowego Mistrza Polski z roku ubiegłego. Tak  jest i tym razem.

W tegorocznym finale mamy dwóch zawodników ze Sparty Wrocław: Macieja Janowskiego i Maksyma Drabika. Obaj prezentują obecnie wyśmienitą formę i mają bardzo duże szanse na odegranie czołowych ról podczas finału i oczywiście zajęcie wysokich miejsc w klasyfikacji końcowej.

Liczymy na medale.

Maciej Janowski jest jednym z najbardziej utytułowanych zawodników Sparty, jeśli chodzi o finały IMP. Maksym Drabik ma na razie czyste konto.

W długiej historii Sparty (Ślęzy, Spójni) Wrocław mieliśmy bardzo wielu medalistów IMP.

Postanowiliśmy przypomnieć zawodników, którzy dla Sparty te medale wywalczyli.

Niestety, mimo ogromnej determinacji, jak i chęci zwycięstwa ani Dariusz Śledź, ani Piotr Baron nie zdobyli tytułu IMP dla Sparty, ani w ogóle nie zdobyli żadnego medalu IMP… Podczas jednego z meczy ligowych we Wrocławiu, przed finałem IMP w 1995 roku we Wrocławiu, Dariusz Śledź pytany przez mec. Andrzeja Malickiego o to czy zdobędzie tytuł IMP odpowiedział: „Dariusz Śledź to zrobi!”. Niestety zostało to niespełnionym marzeniem obecnego trenera żużlowców Sparty. Wielu innych, utytułowanych polskich zawodników nie zdobyło indywidualnego mistrzostwa Polski na żużlu. Wśród nich należy wspomnieć m.in. o Jerzym Szczakielu (pierwszym Polaku IMŚ na żużlu), Pawle Waloszku, Piotrze Świście, Marku Cieślaku, Jerzym Rembasie, czy Robercie Słaboniu i Piotrze Bruździe ze Sparty

W dotychczas rozegranych zawodach o tytuł Indywidualnego Mistrza Polski na żużlu zawodnicy Sparty Wrocław zdobyli łącznie 23 medale:

6 złotych;

5 srebrnych;

12 brązowych.

W klasyfikacji dotyczącej ilości zdobytych medali jesteśmy na trzecim miejscu wspólnie z ROWem Rybnik, za Stalą Gorzów (29 medali) i Unią Leszno (28 medali).

Uwzględniając zdobyte medale złote, z sześcioma medalami Sparta zajmuje piąte miejsce za Polonią Bydgoszcz (8 złotych medali) a przed Unią Tarnów i Włókniarzem Częstochowa – po pięć medali złotych.

Należy pamiętać, też o tym, że przez trzy sezony we Wrocławiu mieliśmy w pierwszej lidze (wówczas najwyższa klasa rozgrywek na żużlu) dwie drużyny żużlowe Spartę i przeniesioną z Warszawy sekcję żużlową Legii – CWKS Wrocław. Niestety wszystkie medale CWKSu Wrocław wliczane są do dorobku medalowego klubu ze stolicy. Z Legią Warszawa związany jest kolejny medal na żużlu zdobyty przez drużynę z innego miasta, a zaliczaną do dorobku medalowego Legii ze stolicy. W 1960 r. srebrny medal DMP na żużlu zdobyła drużyna Legii Gdańsk. Ale to temat na zupełnie inną historię.

W 1952 Janusz Suchecki zdobył brązowy medal dla CWKS Wrocław, a złoty zdobył wówczas Edward Kupczyński ze Spójni Wrocław. W tym samym roku srebro DMP zdobył CWKS Wrocław, a brąz drużyna Spójni Wrocław. W historii żużla, jak do tej pory, jest to jedyny przypadek, gdy dwie drużyny z jednego miasta były w pierwszej trójce DMP. Zawody żużlowe odbywały się wówczas co tydzień. Areną zmagań był Stadion Olimpijski – jedyny obiekt we Wrocławiu posiadający tor żużlowy.

Wracając do 23 medali zdobytych na IMP przez zawodników Sparty. Zaczęło się znakomicie, w 1952 r Edward Kupczyński zdobył pierwszy medal na IMP dla Sparty i od razu był to medal złoty! Drugi medal na IMP zdobyty dla Sparty było to również złoto Mieczysława Połukarda w 1954 r.

Ale po kolei:

1952 r. Edward Kupczyński – złoty medal w finale IMP we Wrocławiu zdobył 14 pkt;

1954 r. Mieczysław Połukard 33 pkt – złoty medal, Edward Kupczyński 27 pkt brązowy medal. Do klasyfikacji końcowej zaliczano wyniki 3-ch najlepszych turniejów z pięciu. Turnieje rozgrywane były na torach we Wrocławiu, Katowicach, Lesznie, Bydgoszczy i Warszawie;

1956 r. Edward Kupczyński – srebrny medal (dla Ślęzy Wrocław) 36 pkt w trzech turniejach (Rzeszów, Leszno, Bydgoszcz);

1957 r Edward Kupczyński – brązowy medal na torze w Rybniku – 11 pkt;

1958 r. Edward Kupczyński – srebrny medal na torze w Rybniku – 14 pkt; (co ciekawe Konstanty Pociejkowicz był wówczas 4);

1960 r. Konstanty Pociejkowicz – zloty medal w Rybniku z drugoligowej Sparty – 15 pkt!;

W pierwszych 10 latach istnienia żużla we Wrocławiu zawodnicy Sparty byli trzykrotnie indywidualnymi mistrzami Polski. Drużynowo , niestety nie udało się zostać Sparcie mistrzem Polski.

1969 r. Jerzy Trzeszkowski – brązowy medal w Rybniku – 13 pkt;

1974 r. Piotr Bruzda – brązowy medal w Gorzowie Wielkopolskim – 13 pkt (po przegranej w barażu o drugie miejsce z Edwardem Jancarzem – zawodnikiem Stali Gorzów);

1978 r. Robert Słaboń – brązowy medal w Gorzowie Wielkopolskim – 11 pkt (wygrany baraż o trzecie miejsce z Andrzejem Huszczą);

1979 r. Robert Słaboń – brązowy medal w Gorzowie Wielkopolskim – 12 pkt. (do złotego medalu zabrakło 1 pkt. Podczas jednego z biegów R. Słaboń walcząc na dystansie miał upadek. Zawody trwały ponad 5 godzin z powodu deszczu, a sędziował Roman Cheładze);

Później nastąpił najgorszy okres w historii Sparty Wrocław. Lata 80-e, w których praktycznie nie było środków na funkcjonowanie klubu. Ale Sparta przetrwała te ciężkie czasy. Od 1980 r, aż do 1989 r. żaden zawodnik Sparty nie zdołał awansować do finału IMP. W 1990 r. ta sztuka udała się Grzegorzowi Malinowskiemu i w Lublinie zdobywając 5 pkt (3,0,1,1,d) zajął 11 miejsce. Pamiętam jak na meczach, na stadionie Olimpijskim w 1990 r zbierano pieniądze na motocykl dla G. Malinowskiego na finał IMP.

1999 r. Jacek Krzyżaniak – brązowy medal w Bydgoszczy – 11 pkt. (wygrany baraż o trzecie miejsce z Jackiem Gollobem);

2000 r. Jacek Krzyżaniak – brązowy medal w Pile – 9 pkt (zawody przerwano po 18 biegach ze względu na padający deszcz);

2001 r. Rober Sawina – srebrny medal 13 pkt. +3, a Sebastian Ułamek brązowy medal 13 pkt + 2 na torze w Bydgoszczy;

2002 r. Jacek Krzyżaniak – brązowy medal zdobyty w Toruniu 10 pkt. (zawody przerwano po 4 seriach startów)

2003 r. Tomasz Jędrzejak – brązowy medal w Bydgoszczy – 12 pkt;

2004 r. Jarosław Hampel – srebrny medal w Częstochowie – 13 pkt ( i porażka w biegu dodatkowym o pierwsze miejsce z Grzegorzem Walaskiem);

2012 r. Tomasz Jędrzejak – złoty medal w Zielonej Górze – 14 pkt;

2014 r. Maciej Janowski – złoty medal w Gorzowie Wielkopolskim – 15 pkt. (po rundzie zasadniczej zawodnicy z miejsc 3-6 rozgrywają baraż o dwa miejsca w finale. M. Janowski wygrał finał);

2016 r. Maciej Janowski – brązowy medal w Lesznie – 3 miejsce w finale;

2017 r. Szymon Woźniak – złoty medal w Gorzowie Wielkopolskim 16 pkt (1 miejsce w finale);

2018 r. Maciej Janowski – srebrny medal w Lesznie – 2 miejsce w finale. (razem 13 pkt)