Grand Prix na żużlu, coroczny cykl turniejów, organizowany przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM) od 1995 roku. Zawody te wyłaniają indywidualnego mistrza świata. SGP zastąpiło rozgrywane w latach 1936-1994 finały jednodniowe.

W latach 1995-1997 rozgrywano tradycyjny turniej dwudziestobiegowy, w którym każdy z szesnastu zawodników spotykał się z każdym. Następnie według klasyfikacji przejściowej zawodnicy przydzielani byli do czterech biegów finałowych – od tzw. finału D (o miejsca 13-16) odpowiednio do finału A (o miejsca 1-4). Pozycje startowe w finałach B, C i D przydzielana były na podstawie miejsc po 20. biegach. Zawodnicy z miejsc 5, 9 i 13 startowali z toru A w kasku czerwonym, miejsca 6, 10 i 14 z toru B w kasku niebieskim, miejsca 7, 11 i 15 z toru C w kasku białym, natomiast miejsca 8, 12 i 16 z toru D w kasku żółtym. W finale A zawodnicy sami wybierali tor w kolejności zajętego miejsca po 20. biegach. Za każde miejsce zajęte w finałowych biegach przyznawano odpowiednią liczbę punktów do klasyfikacji generalnej cyklu.

W pierwszym sezonie SGP stałych uczestników cyklu było 17, w tym 15 pełnoprawnych i 2 rezerwowych. Obowiązywał system rotacyjny: dwóch ostatnich zawodników w klasyfikacji generalnej po danym turnieju zajmowało pozycje rezerwowych w następnym, a na ich miejsce wchodzili dotychczasowi rezerwowi. Stawkę uzupełniał jeden zawodnik z dziką kartą (zwykle był nim zawodnik z kraju organizatora, choć w turniejach, gdzie ów kraj miał już swojego reprezentanta w gronie pełnoprawnych uczestników zawodów nie zawsze przestrzegano tej zasady).

Pierwsze zawody Speedway Grand Prix w historii rozegrano 20 maja 1995 r na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu. Obiekt był wypełniony szczelnie kibicami.

W zawodach wzięło udział dwóch Polaków – jadący z numerem 13 i ¼ Tomasz Gollob – stały uczestnik cyklu SGP, oraz z dziką kartą zawodnik Drużynowego Mistrza Polski – Sparty Wrocław Dariusz Śledź (numer 16).

Z numerem 5 wystartował Tommy Knudsen, lider wrocławskiej Sparty. Jednak nie wiedzieć dlaczego postanowił wystąpić we wrocławskich zawodach z pełnymi kołami zarówno z przodu jak i z tyłu motocykla. Nie skończyło się to dobrze. Duńczyk Tommy Knudsen upadł na pierwszym łuku w swoim drugim starcie i odniósł kontuzję. W takiej sytuacji musiał wycofać się z turnieju. W kolejnych biegach zastępowali go Billy Hamill i Peter Karlsson. Słaby występ Duńczyka (był najgorszy ze stałych uczestników) sprawił, że w drugiej rundzie GP Austrii musiał oglądać z parkingu jako rezerwowy (nr startowy 17).

Historyczną, pierwszą rundę Grand Prix wygrał Polak Tomasz Gollob. Po rozegraniu 20 biegów i wyścigów każdy z każdym Gollob zajął czwarte miejsce. Później jednak zwyciężył w finale A, pomimo, że ze startu (w kasku niebieskim z drugiego pola) wyszedł z ostatniego czwartego miejsca. Drugi w finale był Duńczyk Hans Nielsen. Trzecie miejsce zajął Brytyjczyk Chris Louis, a czwarty był jego rodak Mark Loram. Jadący w tych zawodach  z dziką kartą, Dariusz Śledź zajął ostatecznie 10 pozycję – był drugi w finale C.

Po ostatnim biegu na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu zapanowała ogromna radość. Kibice padali sobie w objęcia, ze szczęścia jakie ich wówczas ogarnęło. Oto, po raz pierwszy od zwycięstwa w Chorzowie w 1973 Jerzego Szczakiela, Polak okazał się najlepszy w zawodach rangi mistrzostw świata. Po 22 latach od tamtego zwycięstwa zawodnika Kolejarza Opole, Polak okazał się najlepszy. Tomasz Gollob pokonał całą stawkę najlepszych żużlowców świata. Wiadomo, że nie można porównywać tych sukcesów, gdyż triumf we Wrocławiu był pierwszym krokiem w batalii o tytuł najlepszego zawodnika świata. Ale było to już światełko w tunelu. Tomasz Gollob pokazał, że w najważniejszych imprezach Polacy mogą nie tylko na równi rywalizować z całą światową czołówką, ale też mogą wygrać zawody. Jak się okazało na kolejny tytuł IMŚ polskiego zawodnika musieliśmy czekać piętnaście lat…

Wyniki Grand Prix Polski 20 maja 1995 r.:
1.Tomasz Gollob (Polska) – 20 pkt.
2.Hans Nielsen (Dania) – 18
3.Chris Louis (Wielka Brytania) – 17
4.Mark Loram (Wielka Brytania) – 16
5.Tony Rickardsson (Szwecja) – 15
6.Sam Ermolenko (Stany Zjednoczone) – 14
7.Gary Havelock (Wielka Brytania) – 13
8.Henrik Gustafsson (Szwecja) –12
9.Craig Boyce (Australia) –11
10.Dariusz Śledź (Polska) – 10
11.Greg Hancock (Stany Zjednoczone) – 9
12.Marvyn Cox (Wielka Brytania) – 8
13.Jan Staechmann (Dania) – 7
14.Andy Smith (Wielka Brytania) – 6
15.Billy Hamill (Stany Zjednoczone) – 4
16.Mikael Karlsson (Szwecja) – 3
17.Tommy Knudsen (Dania) – 2
18.Peter Karlsson (Szwecja) – 1

Cztery biegi finałowe SGP we Wrocławiu 20 maja 1995 r.: