W latach 50-ych XX wieku w Wenezueli toczyła się wojna domowa o przejecie władzy w państwie.
W październiku 1958 doszło do porozumienia trzech największych partii Wenezueli – socjaldemokratycznej Akcji Demokratycznej (AD), Republikańskiej Unii Demokratycznej (URD) oraz chadeckiej Partii Społeczno-Chrześcijańskiej (COPEI). Działacze tych partii spotkali się w rezydencji Rafaela Caldery, gdzie ustalili oni wspólną strategię i zdecydowali o niedopuszczeniu w kraju do rewolucji ani zamachu stanu.
Życie powoli wracało do normalności.
Wykorzystując przerwę w startach na Wyspach Brytyjskich postanowiono w listopadzie 1959 roku zorganizować turniej indywidualny na żużlu w stolicy Wenezueli – Caracas.
27 listopada 1959 roku na Estadio Bello Monte w Caracas dwadzieścia tysięcy widzów oglądało zmagania żużlowców w zawodach indywidualnych.
W międzynarodowym turnieju wystartowali zawodnicy z czterech krajów. Zwycięzcą został reprezentant Anglii Ronnie Rolf.
Poza nim kibice w Caracas mogli oglądać takich zawodników jak: Cyril Roger, Phil Bishop, Brian Brett, Evert Andersson, Alby Golden, Howdy Byford, Morrie Mattingley, Bernt Nilsson, Tadeusz Teodorowicz, Chum Taylor, Ross Gilbertson, Derek Strutt, Cyril Maidment, Geoff Pymar, Piet Van Den Berg i Reg Luckhurst.
Estadio Bello Monte w Caracas nie przetrwał do naszych czasów. Obecnie taką nazwę ma znajdująca się w pobliżu dawnego stadionu – stacja metra.
Zwycięzca zawodów w Caracas, Ronnie, a właściwie Ronald Rolf urodził ie w 1929 roku w Londynie. Swoją przygodę z żużlem zaczynał na torach Southern Area League w połowie lat pięćdziesiątych.
Regularne starty w zawodach ligowych w drugiej połowie lat 50-ych były marzeniem Rolfa. Od 1956 do 1959 występował w Rye House, Ipswich, Wimbledonie i Belle Vue w oficjalnych meczach.
Zwyżkę formy zanotował startując w Rye House i Ipswich w 1959 roku. Zime z 1959 roku na 1960 spędził w Wenezueli.W 1960 roku wraz z utworzeniem Provincial League Ronnie dołączył do Cradley Heath i przez pewien czas był kapitanem drużyny.
Startując w 1960 r. w w Provincial League regularnie zdobywał około 8 punktów na spotkanie. Woje pierwsze maksimum zdobył w lipcu 1960 roku w spotkaniu przeciwko East England. Jednak w drużynie pierwszoplanowymi postaciami byli wówczas Eric Eadon i Harry Bastable.
Rolf do na początku sezonu 1961 r. przeniósł się do Sheffield Tigers. Po dwóch dość dobrych sezonach w Owlerton Ronnie wrócił na południe, (bliżej domu w Londynie) aby dołączyć do Hackney w Lidze Prowincjonalnej. Odnosił jednak już mniejsze sukcesy i w lipcu 1963 roku przeszedł na sportową emeryturę.
