Ernest „Ernie” Roccio był światowej sławy amerykańskim żużlowcem. Urodzony w 1928 roku w Los Angeles w Kalifornii, był prawdopodobnie jedynym amerykańskim żużlowcem swoich czasów, który został zawodowym zawodnikiem w żużlowej Brytyjskiej Lidze Narodowej (British National League). 1952 rok był jego trzecim sezonem na Wyspach Brytyjskich w zespole Wimbledon Dons
Ponadto „Ernie” w 1951 roku – jako drugi Amerykanin po wojnie, a czwarty w ogóle – wystąpił w finale Indywidualnych Mistrzostw Świata na stadionie Wembley.
Ernie Roccio doznał poważnej kontuzji podczas meczu pomiędzy West Ham i Wimbledonem na Custom House Stadium w West Ham, w środę, 23 lipca 1952 roku. W ostatnim biegu para Hammers prowadziła 5-1. Ernie w trakcie tego biegu próbował wszystkiego, co mógł, aby podzielić parę młotów. Jednak jego osłona na oczy została zabrudzona w trakcie tego biegu. Roccio wyrzucił ją. Ale później został uderzony w oczy żużlem spod kół poprzedzających go rywali. W następstwie tego uderzył w tylne koło jednego z zawodników i stracił kontrolę nad swoim motocyklem. Nie widząc gdzie jedzie z ogromną prędkością uderzył w ogrodzenie toru. Niestety doznał bardzo poważnych urazów głowy. Jeszcze tego samego dnia w wieku 24 lat zmarł w londyńskim szpitalu nie odzyskawszy przytomności.
Młody Amerykanin pozostawił żonę Ellie P. osieracając ich córki Sharon Kathleen i Suzanne Charlene. Jego śmierć odbiła się wówczas wielkim echem w świecie żużla.
Źródło: motorsportmemorial.org, defunctspeedway.co.uk, customhousekid.webs.com
