W sezonie 1997 17 żużlowców zmagało się o tytuł Mistrza Świata. Zaplanowano rozegranie 6 rund w Pradze, Linkoping, Landshut, Bradford, Wrocławiu oraz Vojens.

Każdy z sześciu turniejów składał się z 24 biegów. W wyniku losowania zawodnicy otrzymują numery startowe i walczą w tradycyjnym 20-obiegowym turnieju. Później, na podstawie zdobytych punktów, przydzielani są do biegów finałowych. I tak: najlepsza czwórka startuje w finale A (bieg 24), miejsca 5-8 w finale B (bieg 23), miejsca 9-12 w finale C (bieg 22), miejsca 13-16 w finale D (bieg 21), natomiast pozostała dwójka nie bierze udziału w biegach finałowych.

Pozycje startowe w finałach B, C i D przydzielane były na podstawie miejsca po 20. biegach. Zawodnicy z miejsc 5, 9 i 13 startowali z toru A w kasku czerwonym, miejsca 6, 10 i 14 z toru B w kasku niebieskim, miejsca 7, 11 i 15 z toru C w kasku białym, natomiast miejsca 8, 12 i 16 z toru D w kasku żółtym. W finale A zawodnicy sami wybierają tor wg miejsc zajętych po 20. biegach.

W 1997 r Polska miała trzech przedstawicieli w cyklu Speedway Grand Prix. Byli to : Tomasz Gollob, Piotr Protasiewicz i Sławomir Drabik.

W każdym turnieju rywalizowało 17 stałych uczestników SGP (dwóch z nich pełniło funkcję rezerwowych bez gwarancji wystartowania w zawodach) oraz jeden zawodnik z dziką kartą. Po każdych zawodach cyklu dwóch ostatnich zawodników w klasyfikacji przejściowej SGP w następnym turnieju pełniło funkcje rezerwowych, by w kolejnym wskoczyć w miejsce dwóch najgorszych żużlowców w klasyfikacji przejściowej SGP.

Tomasz Gollob na wygraną w zawodach SGP czekał nieco ponad dwa lata. Po zwycięstwie w inauguracyjnym turnieju Speedway Grand Prix 20 maja 1995 r na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu kolejny triumf Tomasza nastąpił w Szwecji.

14 czerwca 1997 r. po raz drugi w swojej karierze Tomasz Gollob wygrywa turniej Grand Prix i wówczas po dwóch eliminacjach tracił tylko dwa punkty do prowadzącego w cyklu Amerykanina Grega Hancocka. Sławomir Drabik pomimo dobrego startu w Pradze, w GP Szwecji zajmuje dopiero 15 lokatę i wypada z czołowej ósemki w klasyfikacji. Był wtedy dziewiąty. Dzięki wywalczeniu w stolicy Czech czwartego miejsca, mimo słabszych wyników w kolejnych turniejach SGP Drabik uczestniczył w każdym z nich jako zawodnik z numerem 1-15. Na Motorstadium w Linkoping Piotr Protasiewicz pełnił funkcję rezerwowego i nie wystartował w żadnym biegu. W pierwszym turnieju w Pradze PePe był 16.

Ostatecznie w 1997 indywidualnym mistrzem świata został Greg Hancock, a Tomasz Gollob zajął trzecie miejsce. Po latach posuchy był to ogromny sukces polskiego zawodnika i polskiego speedwaya w ogóle. Ostatni medal dla Polski zdobył w 1979 r. w Chorzowie Zenon Plech. Super Zenon przegrał wówczas tylko z Ivanem Maugerem.

Wyniki Grand Prix Szwecji, drugiej eliminacji Mistrzostw Świata Grand Prix w sezonie 1997:

Wyniki Grand Prix Szwecji:
1. Tomasz Gollob (Polska) – 25 pkt GP.
2. Greg Hancock (Stany Zjednoczone) – 20
3. Tony Rickardsson (Szwecja) – 18
4. Hans Nielsen (Dania) – 16
5. Brian Andersen (Dania) – 14
6. Mark Loram (Wielka Brytania) – 13
7. Billy Hamill (Stany Zjednoczone) – 12
8. Peter Karlsson (Szwecja) – 11
9. Andy Smith (Wielka Brytania) – 9
10. Jason Crump (Australia) – 8
11. Jimmy Nilsen (Szwecja) – 7
12. Leigh Adams (Australia) – 6
13. Chris Louis (Wielka Brytania) – 4
14. Henrik Gustafsson (Szwecja) – 3
15. Sławomir Drabik (Polska) – 2
16. Mikael Karlsson (Szwecja) – 1
17. Simon Wigg (Wielka Brytania) – ns
17. Piotr Protasiewicz (Polska) – ns