To już 13 lat nie ma wśród nas „Jellymana” (wideo)

Kelly Moran, legenda wyścigów motocyklowych z Huntington Beach, nazywana „Jellyman” i „Czarnoksiężnik Równowagi”, dwukrotny indywidualny mistrz USA w latach 1983 i 1984, zmarł w niedzielę wielkanocną 4 kwietnia 2010 roku w Huntington Beach z powodu komplikacji związanych z rozedmą płuc.

Znajomi opisali Morana, lat 49, jako dżentelmena, wyluzowanego jeźdźca, który radzi sobie pod presją i kogoś, kto ma dar sprawiania, by inni czuli się wyjątkowo. Moran był także utalentowanym jeźdźcem i artystą estradowym.

„Na motocyklu był absolutnie magiczny” — stwierdził mistrz świata i kolega z czasów wyścigów na żużlu, Bruce Penhall.

Moran był znany z jazdy na żużlu, często zwisając z motocykla podczas jazdy ślizgiem na wirażach. Moran kładł również swój motocykl na torze wyścigowym, aby ominąć innych jeźdźców, którzy upadli, a następnie w sobie tylko znany sposób powracał z motocyklem do równowagi i bez utraty rytmu i miejsca w wyścigu kontynuował jazdę.

Te techniki były świadectwem zwinności i wielkich umiejętności Morana i przyniosły mu wspomniane wyżej przydomki.

Moran został indywidualnym mistrzem Stanów Zjednoczonych w 1983 i 1984 roku i był ważnym członkiem drużyn amerykańskich, które wygrały Drużynowy Puchar Świata w 1982 i 1990 roku. Penhall kapitan zespołu, powiedział, że Moran był nieoceniony dla drużyny.

„Nasz zespół był silny dzięki facetom takim jak Kelly” – powiedział Penhall. „Był niskiego wzrostu, ale był jednym z najbardziej serdecznych dzieciaków, jakie kiedykolwiek spotkasz”.

Kelly trzy razy brał udział w finałach indywidualnych mistrzostw świata na żużlu – Chorżów 1979, Los Angeles 1982, Goeteborg 1983 i we wszystkich trzech zajmował czwarte miejsce. Moran ścigał się w lidze angielskiej w drużynach: Hull Vikings, Birmingham Brummies, Eastbourne Eagles, Sheffield Tigers, Belle Vue Aces i Swindon Robins.

Przyjaciel Mike Donaldson powiedział, że Moran często rozdawał swoim fanom swoje trofea, kask i rękawice.

„Taką osobą był” — powiedział Donaldson. „Oddał się swoim fanom. … Kibiców zawsze traktował jako numer jeden”.

Strona fanów Morana na Facebooku została opublikowana w styczniu 2010 roku i już wówczas miała około 2400 członków. Dzień po jego śmierci pojawiło się kilka stron komentarzy.

Guy Keeley napisał: „Żegnaj Kelly — oglądanie ciebie bawiło nas równie dobrze, jak ty oczywiście jeździłeś. Dziękuję za wspomnienia.”

Inny fan, Steve Williams, napisał: „RIP JELLYMAN… Kelly był wspaniałym żużlowcem, który zawsze miał czas dla fanów, a przede wszystkim był świetnym artystą, rzeczywiście jednym z najlepszych w swojej epoce… i jak pokazują te wszystkie hołdy, będzie go niestety brakowało wszystkim, którzy mieli przyjemność cieszyć się wyścigami, które dawał nam przez lata. ”

Kelly Moran urodził się 21 września 1960 roku w Huntington Beach. Jego młodszy brat, Shawn Moran był również odnoszącym sukcesy żużlowcem, który wygrał mistrzostwa Europy (świata) do lat 21 w 1981 roku i mistrzostwa świata na długim torze w 1983 roku.

Karierę zawodniczą w Anglii, rozpoczął jako nastolatek, w 1978 roku aby ścigać się dla Hull. Ale sezon musiał zakończyć wcześniej, gdyż poważnie rozbił się na stadionie Hackney Wick doznając wielu obrażeń. Jednak w następnym roku zakwalifikował się do swojego pierwszego Finału Mistrzostw Świata na Stadionie Śląskim w Chorzowie. Po rozegraniu XX biegów z trzema innymi zawodnikami miał po 11 punktów, dzięki dwóm zwycięstwom i dwóm drugim miejscom a także jednej trzeciej pozycji. Moran wziął udział w biegu o trzecie miejsce z Michaelem Lee z Anglii, Australijczykiem Billym Sandersem oraz obrońcą tytułu Ole Olsenem z Danii. Bieg wygrał Lee przed Moranem, Sandersem i Olsenem.

Spór o warunki płacowe spowodował, że Kelly późno rozpoczął swój brytyjski sezon w Birmingham. Ale w 1981 roku, kiedy dołączył do Eastbourne Eagles, stał się ulubieńcem publiczności. Następnie zakwalifikował się do swojego drugiego finału Mistrzostw Świata w 1982 roku, gdzie ponownie zajął czwarte miejsce, tym razem przed własną publicznością w Los Angeles Memorial Coliseum.

Pomimo swojego najlepszego sezonu w historii w 1982 roku, zdecydował się pozostać w Kalifornii przez następne trzy lata. W tym okresie wygrał dwa razy mistrzostwa Stanów Zjednoczonych w 1983 i 1984 roku oraz zakwalifikował się do swojego trzeciego i ostatniego finału mistrzostw świata w 1984 roku na stadionie Ullevi w Göteborgu w Szwecji. Po raz kolejny zajął czwarte miejsce z 11 punktami.

W 1986 roku Kelly dołączył do swojego młodszego brata Shawna w Sheffield Tigers, gdzie miał trzy udane lata i pomógł zdobył 1012,5 punktu przy średniej 8,88 pkt/mecz. Wielokrotnie reprezentował swój kraj, a występy min. z Shawnem pomogły drużynie Stanów Zjednoczonych wygrać Drużynowe Puchary Świata na żużlu w 1982 i 1990 roku.

Po zamknięciu Sheffield Kelly przeniósł się ze swoim bratem do Belle Vue Aces. Gdy zanotował spadek formy przeniósł się z Belle Vue do Swindon na początku 1992 roku. Złamany obojczyk przerwał jego starty w Swindon. Mimo to walczył o skłąd brytyjskiej drużyny. Jednak pod koniec sezonu wycofał się z żużla. Ale na krótko powrócił do speedwaya w 2003 roku, ścigając się w Ameryce Północnej. Jednak jego powrót trwał tylko jeden sezon.

Kelly Moran, nałogowy palacz papierosów, zmarł w swoim rodzinnym mieście Huntington Beach w Kalifornii 4 kwietnia 2010 roku z powodu powikłań związanych z rozedmą płuc. W chwili śmierci miał 49 lat.

Publiczne nabożeństwo upamiętniające Kelly’ego Morana odbyło się 10 kwietnia 2010 r. na jego domowym torze Costa Mesa Speedway w Los Angeles, zorganizowane przez bliskiego przyjaciela i długoletniego sponsora, Petera Rovazzini z Rovazzini Electric. Wśród tych, którzy uczestniczyli i przemawiali na pogrzebie Kelly’ego, byli Bruce Penhall , Bobby Schwartz, Dennis Sigalos, Ron Preston, John Cook i Briggs. Obecni na ceremonii pogrzebowej odczytali kondolencje wysłane przez australijskiego jeźdźca Johna Titmana i 15-krotnego mistrza świata Ivana Maugera.

Kelly Moran Eastbourne Speedway 1988 r: