Pod koniec lat 70-ych XX wieku zmieniała się geografia światowego speedwaya. Do głosu zaczęły dochodzić reprezentacje krajów Europy Zachodniej. Bardzo silna stawała się narodowa kadra USA. Powoli zaczynały uwidaczniać się różnice w dostępie do nowych technologii.
W tamtych czasach ostatni złoty medal DMŚ reprezentacja Polski zdobył a w 1969 roku w Rybniku. Było to 21 września.
W latach 70-ych XX wieku naszej reprezentacji nie udało się wywalczyć drużynowego mistrzostwa świata. Największe osiągnięcia to dwa srebrne medale wywalczone w 1976 roku na torze White City w Londynie i w 1977 na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu. W światowym speedwayu następowały bardzo duże zmiany.
Oprócz uznanych już gwiazd światowego żużla takich jak Ivan Mauger, Peter Collins, Anders Michanek, Phil Crump, Billy Sanders, czy też Edward Jancarz zaczęli pojawiać się młodzi zawodnicy głodni sukcesów. Na Wyspach Brytyjskich eksplodował talent Michaela Lee (rocznik 1958), w Danii pojawił się Hans Nielsen (ur. 1959), a w Stanach Zjednoczonych Bruce Penhall (ur. 1957 r.).
W 1980 roku polscy kibicie mieli nadzieje na sukces naszej reprezentacji w Drużynowych Mistrzostwach Świata. Mimo, iż Polacy byli organizatorem tej najważniejszej drużynowej imprezy na naszym globie to reprezentacja Polski musiała zakwalifikować się do finału we Wrocławiu. Na szczęście w finale kontynentalnym rozegranym w zachodnioniemieckiej wówczas Bremie nasza drużyna zdobywając 36 punktów pewnie wywalczyła awans do wielkiego finału we Wrocławiu. Drugie miejsce z 29 punktami zajęli Czechosłowacy, którzy także zapewnili sobie awans do Wrocławia. Odpadły ekipy RFN i ZSRR. Z finału interkontynentalnego awans uzyskały drużyny Anglii i Stanów Zjednoczonych.
21 września 1980 roku finał Drużynowych Mistrzostw Świata na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu śledziło 55 tysięcy widzów. Arena w stolicy Dolnego Śląska wypełniona była po brzegi. Kibice mogli podziwiać wspaniałą jazdę zarówno Anglików – Michaela Lee i Chrisa Mortona jak i niepokonanego tego dnia Amerykanina Bruce’a Penhalla. Zawody zakończyły się triumfem Anglików, dla których punkty zdobywali Michael Lee, Chris Morton, Peter Collins i Dave Jessup. Amerykanie sięgnęli po medal srebrny, a reprezentanci gospodarzy stanęli na najniższym stopniu podium.
Polacy niestety odstawali od Amerykanów i Anglików. W czwartym biegu jedyne indywidualne zwycięstwo dla Polski odniósł Edward Jancarz. Zawodnik ten spina klamrą osiągnięcia Polaków w DMŚ. 21 września 1969 roku w Rybniku Polacy zdobyli złoto, a 21 września 1980 roku we Wrocławiu nasza reprezentacja wywalczyła brązowy medal. Był to ostatni krążek jaki zdobyli Polacy w XX wieku podczas Drużynowych Mistrzostw Świata rozgrywanych w klasycznej formie czwórmeczu. Były medale z DMŚ (1994, 1996 i 1997) – jednak to była rywalizacja par przemianowana na drużynowe mistrzostwa świata. Ekipy narodowe składały się z dwóch zawodników plus rezerwowy.
W drugiej fazie zawodów polscy kibice zaczęli drżeć o to czy nasi zawodnicy zdobędą brązowy medal. Po 15, przedostatnim biegu Polacy wyprzedzali Czechosłowację tylko dwoma oczkami. Na szczęście w ostatnim biegu Jankowski dowiózł jeden punkt dla Polski. A że Czechosłowak Verner został z tego biegu wykluczony z powodu upadku to nasza drużyna mogła świętować brązowy medal DMŚ we Wrocławiu w 1980 roku.
Na pewno wielkim zawodem dla kibiców z Wrocławia był brak w składzie naszej reprezentacji Roberta Słabonia lidera wrocławskiej Sparty. Słaboń w sierpniu błysnął formą zwyciężając w Złotym Kasku, który wówczas składał się z czterech turniejów. Zawodnik Sparty do Anglii wyjechał dopiero w 1981 roku, gdy Wrocławianie walczyli w drugiej lidze DMP. Słaboń startował w Eastbourne Eagles.
Jednak kierownictwo naszej reprezentacji postanowiło postawić na żużlowców ścigających się na Wyspach Brytyjskich. Zenon Plech i Roman Jankowski startowali wówczas w Hackney Hawks, Edward Jancarz w Wimbeldon Dons, Andrzej Huszcza w Leicester Lions. Jedynie rezerwowy Jerzy Rembas nie występował wówczas na angielskich torach. (Startował tam wcześniej i po wrocławskim finale).
Dziś trudno orzec dlaczego wybrano zawodnika Stali Gorzów a nie Roberta Słabonia. W 1980 roku Rembas miał średnią w DMP 2,49 uzyskaną w 97 biegach. Dało mui to 5 miejsce w klasyfikacji najskuteczniejszych zawodników ligi. Robert Słaboń uzyskał średnią 2,20 pkt/bieg w 107 wyścigach. Dało mu to 16 pozycję wśród najlepszych zawodników DMP. Może decydującym był fakt, iż Jerzy Rembas awansował do finału IMP w Lesznie, a Robert Słaboń przepadł w półfinale w Zielonej Górze.
Wyniki finału DMŚ, 21 września 1980, Stadion olimpijski Wrocław:
Anglia – 40
1..D Jessup..2,3,1,2 = 8
2..P Collins..3,3,1,3 = 10
3..C Morton..3,2,3,3 = 11
4..M Lee..2,3,3,3 = 11
17..[R]..J Davis = ns
Stany Zjednoczone – 29
5..B Penhall..3,3,3,3 = 12
6..S Autrey..2,2,3,2 = 9
7..B Schwartz..1,0,2 = 3
8..D Sigalos..0,2,2,2 = 6
18..[R]..R Preston..0 = 0
Polska – 15
13..R Jankowski..1,1,2,1 = 5
14..A Huszcza..0,2,0 = 2
15..Z Plech..2,1,2,0 = 5
16..E Jancarz..3,0,0 = 3
20..[R]..J Rembas..0,0 = 0
Czechosłowacja – 12
9..V Verner..1,1,1,0 = 3
10..A Dryml..0,0,1 = 1
11..P Ondrasik..0,2,1 = 3
12..J Stancl..1,2,0,1 = 4
19..[R]..Z Kudrna..1,0 = 1
Bieg po biegu:
1..72.0..Penhall, Lee, Stancl, Huszcza 2-3-1-0 (2-3-1-0)
2..71.2..Morton, Autrey, Jankowski, Ondrasik 3-2-0-1 (5-5-1-1)
3..71.6..Collins, Plech, Verner, Sigalos 3-0-1-2 (8-5-2-3)
4..71.8..Jancarz, Jessup, Schwartz, Dryml [t] 2-1-0-3 (10-6-2-6)
5..71.4..Lee, Autrey, Verner, Jancarz 3-2-1-0 (13-8-3-6)
6..70.6..Penhall, Morton, Plech, Dryml 2-3-0-1 (15-11-3-7)
7..71.6..Collins, Stancl, Jankowski, Schwartz 3-0-2-1 (18-11-5-8)
8..71.8..Jessup, Sigalos, Kudrna, Rembas 3-2-1-0 (21-13-6-8)
9..72.0..Lee, Jankowski, Sigalos, Kudrna 3-1-0-2 (24-14-6-10)
10..71.8..Morton, Huszcza, Verner, Preston 3-0-1-2 (27-14-7-12)
11..71.4..Penhall, Ondrasik, Collins, Rembas 1-3-2-0 (28-17-9-12)
12..70.6..Autrey, Plech, Jessup, Stancl 1-3-0-2 (29-20-9-14)
13..72.4..Morton, Sigalos, Stancl, Jancarz 3-2-1-0 (32-22-10-14)
14..71.4..Lee, Schwartz, Ondrasik, Plech [u/w] 3-2-1-0 (35-24-11-14)
15..72.0..Collins, Autrey, Dryml, Huszcza 3-2-1-0 (38-26-12-14)
16..71.8..Penhall, Jessup, Jankowski, Verner [u/w] 2-3-0-1 (40-29-12-15)
Wideo z finału DMŚ we Wrocławiu:
Fot: dolny-slask.org.pl
