Urodzony 22 lutego 1963 w Opolu, Wojciech Załuski jest wychowankiem  Kolejarza Opole. Żużlową licencję uzyskał w wieku 18 lat, w 1981 roku i niedługo po tym zadebiutował w lidze. W swoim debiucie 4 października 1981 r w Bydgoszczy wystąpił w jednym biegu (w XIII) i do mety przyjechał na ostatnim miejscu. Wówczas Polonia wygrała z Kolejarzem Opole 53-36. Opolanie ukończyli wtedy sezon na szóstym miejscu w rozgrywkach o drużynowe mistrzostwo Polski.

Wojtula już w kolejnym sezonie regularnie pojawiał się w ligowym składzie Kolejarza. Wystąpił w 15 meczach swojej drużyny i wystartował w 46 biegach. Na swoim koncie zanotował pierwsze dwa zwycięstwa biegowe. W 1983 roku awansował jako rezerwowy do finału IMŚJ w Lonigo. Prawdziwy wybuch jego talentu miał jednak miejsce rok później.

1984 r był niezwykle udany dla wychowanka Kolejarza. Załuski zdobył wówczas tytuł Młodzieżowego Mistrza Polski, zarówno indywidualnie jak i w parach wraz z Rolandem Wieczorkiem i Mieczysławem Drozdem. Zajął też drugie miejsce w finale Srebrnego Kasku, który był swoistym rewanżem za finał MIMP. Wygrał również rozgrywany w Gorzowie półfinał IMŚ juniorów. W finale w angielskim King’s Lynn pojechał słabiej w efekcie zajmując jedynie piętnaste miejsce.

W lidze w 1984 r . po raz pierwszy uzyskał średnią biegową powyżej 2 punktów. Było to 2,026 pkt/bieg uzyskane w 77 biegach w 17 meczach. Załuski był jednym z liderów Kolejarza. Lepszą średnią od niego, w drużynie, miał wówczas tylko Leonard Raba (2,606 pkt/bieg). Jak się zresztą okazało poniżej średniej dwóch punktów na bieg, nie zszedł aż do 1992 roku, będąc w tym czasie zdecydowanym liderem Kolejarza i czołowym zawodnikiem kraju.

Na następne wielkie sukcesy czekał aż do 1989 roku. Jego Kolejarz Opole po spadku z najwyższej klasy rozgrywek żużlowych, walczył na drugim poziomie rozgrywek o DMP. Załuski był niekwestionowanym liderem Kolejarza i „wykręcił” średnią w całym sezonie 2,698 pkt/bieg. Największe sukcesy w sezonie osiągnął jesienią 1989 r. Najpierw wygrał niezwykle prestiżowy i mocno obsadzony Złoty Kask. Odbyły się dwa finałowe turnieje, W Tarnowie 28 września Załuski wygrał z kompletem punktów. Później 3 października na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu zajął drugie miejsce przegrywając w biegu dodatkowym z Andrzejem Huszczą (obaj po 20 biegach mieli po 14 punktów). To wystarczyło by zdobyć Złoty Kask w 1989 r. Wówczas niesamowity sukces odniósł wychowanek Sparty Wrocław, Henryk Piekarski, który zajął w finale Złotego Kasku we Wrocławiu trzecie miejsce.

Wojtula następnie czekał na niego finał IMP w Lesznie. Miał być w nim jedynie rezerwowym, ale szczęście uśmiechnęło się do „Wojtuli” i w finale wystąpił. Zawody odbyły się 15 października 1989 r w Lesznie. Szczegółowo o tym finale IMP pisaliśmy w artykule Wojtula Indywidualnym Mistrzem Polski! – 15.10.1989 Leszno . Sprawił sporą niespodziankę wygrywając zawody i zostając Indywidualnym Mistrzem Polski. Do dziś pozostaje jedynym zawodnikiem Kolejarza, który sięgnął po ten tytuł. Jest jednym z nielicznych zawodników, którzy nie startując w najwyższej klasie rozgrywek o DMP sięgnęli po tytuł indywidualnego mistrza Polski. (wcześniej uczynił to w 1960 r Konstanty Pociejkowicz ze Sparty).

W 1991 roku w Toruniu zdobył kolejny medal IMP, tym razem srebrny. Łącznie wystąpił w siedmiu finałach IMP. Reprezentował Polskę na arenie międzynarodowej. W 1990 roku wystąpił w finale Indywidualnego Pucharu Europy. Rok późnej, bez powodzenia, pojechał w poznańskim finale Mistrzostw Świata Par. Dwukrotnie w latach 1990 – 1991 był bliski wywalczenia awansu do finału Indywidualnych Mistrzostw Świata. W 1990 roku w Norden zajął ósme miejsce w finale Kontynentalnym, z którego czołowa piątka awansowała do finału światowego. W 1991 roku zajął dwunaste miejsce w półfinale światowym w Abensbergu.  Awans tym razem wywalczyła ósemka zawodników, a „Wojtula” był jedynym Polakiem który dotarł aż do półfinału.

W 1992 roku przeniósł się do Sparty Wrocław, z którą w latach 1993-1995 trzykrotnie zdobył tytuł najlepszej drużyny w kraju. W ekipie z Wrocławia występował do 1996 r. Choć nie miał najwyższej średniej w drużynie, to był jej jednym z najważniejszych ogniw. W każdym sezonie startów we Wrocławiu zdobywał co najmniej 100 punktów plus bonusy. Jego średnia oscylowała wokół 1,7 – 1,8 pkt/bieg. Przeważnie był czwartym zawodnikiem pod względem średniej w drużynie Sparty.

Po przyjściu Piotra Protasiewicza w 1995 r. miał piątą średnią w drużynie z Wrocławia.

Później startował także przez 2 lata w gdańskim Wybrzeżu (1997-1998) na zapleczu ekstraligi żużlowej. Do pierwszoligowego Kolejarza Opole powrócił w 1999 roku i startował, z przerwą w roku 2000, aż do 2002 roku, po którym zakończył karierę. Ogółem barwy Kolejarza reprezentował przez 14 sezonów, zdobywając w tym czasie prawie 1800 (dokładnie 1795,5 plus 81 bonusów) ligowych punktów. Ze wszystkich sezonów startów w Opolu uzyskał średnią 2,055 pkt/bieg.

W barwach wrocławskiej Sparty, z którą święcił największe sukcesy drużynowe zdobył w sumie 621 punktów i 61 bonusów w 82 meczach i 385 biegach. Daje to Wojtuli średnią ze startów we Wrocławiu wynoszącą 1,771 pkt/bieg.

Przez 21 sezonów startów w polskich ligach żużlowych (12 sezonów w ekstralidze i 9 sezonów na drugim poziomie rozgrywek o DMP na żużlu) Wojciech Załuski wystąpił w 314 meczach. Pod taśmą startową stawał 1490 razy, z czego 571 razy przyjechał do mety na pierwszym miejscu (38% wszystkich wyścigów). Na pierwszym bądź drugim miejscu w całej swojej karierze kończył biegi w ponad 65% startów. Jego średnia z tych wszystkich lat występów na żużlowych torach wynosi 2,012 pkt/bieg.

W 2010 roku zajął drugie miejsce w Plebiscycie na najlepszych zawodników 50 – lecia żużla w Opolu. Na opolskim stadionie można go spotkać do dziś, niemal na każdych zawodach

Osiągnięcia Wojciecha Załuskiego podczas startów w rozgrywkach o DMP:

RokWiekKlubKlasaMBIIIIIIIVDUWTPktBonSumaŚr/bieg
198118OpoleEkstraliga1100010000000.00.000
198219OpoleEkstraliga1546261615232034438.00.826
198320OpoleEkstraliga146181915104140772097.01.590
198421OpoleEkstraliga17772033156111014115156.02.026
198522OpoleEkstraliga1584412313121301821183.02.179
198623OpoleEkstraliga1683323014220301703173.02.084
198724Opole1 Liga12605062011001641165.02.750
198825OpoleEkstraliga9483292122001160116.02.417
198926Opole1 Liga12534531010211421143.02.698
199027Opole1 Liga13676030020201860186.02.776
199128Opole1 Liga1910165228200402473250.02.475
199229WrocławEkstraliga16812226168513013413147.01.815
199330WrocławEkstraliga178725232112303014211153.01.759
199431WrocławEkstraliga188123251613022013510145.01.790
199532WrocławEkstraliga16681425814511010014114.01.676
199633WrocławEkstraliga15681425185312011013123.01.809
199734Gdańsk1 Liga19923534155102018823211.02.293
199835Gdańsk1 Liga221003736174213020029229.02.290
199936Opole1 Liga188922272591320144,517161.51.815
200138Opole1 Liga1252913185421071475.01.442
200239Opole1 Liga189115233012902012112133.01.462
Razem:21 sezonów314149057141127012550204212804,51942998,52,012
RazemEkstraliga12 sezonów169785233244154882913240134110414451,841
RazemWrocław5 sezonów82385981247952165110621616821,771
RazemOpole14 sezonów1919134012171596431142611795,5811876,52,055