31 sierpnia1958 w Rybniku odbył się 14. Finał Indywidualnych Mistrzostw Polski na żużlu. W latach 1953–1956 (o czym już pisaliśmy) medalistów IMP wyłaniano w cyklu kilku turniejów (od do 5 zawodów).  W 1957 r. powrócono do jednodniowych finałów, które wzbudzały większe emocje i cieszyły się ogromnym zainteresowaniem publiczności. Od tego właśnie roku organizację mistrzostw zaczęto przyznawać drużynowemu mistrzowi Polski, a że był to początek długoletniej dominacji zespołu Górnika (potem ROW-u) Rybnik, przez kolejnych kilkanaście lat impreza ta najczęściej była rozgrywana na Górnym Śląsku.

W 1958 roku, by wystartować w rybnickim finale należało najpierw przejść przez jeden z czterech turniejów ćwierćfinałowych, a później przez półfinały.

Wszystkie ćwierćfinały odbyły się 15 czerwca 1958 r w czterech miastach: Nowej Hucie, Lublinie, Ostrowie Wlkp. oraz Gorzowie Wlkp. Z każdego z tych turniejów awans wywalczyło po ośmiu najlepszych żużlowców.

A tak wyglądały wówczas ćwierćfinały w Lublinie i Nowej Hucie, opisane w artykule Eliminacje do indywidualnych mistrzostw Polski na żużlu 1958 r w kronikisportu.lublin. eu (artykuł z 16.06.1958 r):

16 czerwca 1958 r. na torze zlokalizowanym na stadionie Budowlanych Lublin odbyły się pierwsze eliminacje indywidualnych mistrzostw Polski na żużlu. Z regulaminu niestety wynikało, że w lubelskim turnieju udziału wziąć nie mogli zawodnicy reprezentujący na co dzień Ligi Przyjaciół Żołnierza, którzy ścigali się Nowej Hucie. Nie wpłynęło to jednak na frekwencję kibiców, którzy tłumnie pojawili się na trybunach stadionu.
Choć żużlowcy nie “wykręcali” czasów, które na stałe zapisały się w annałach historii, to nie zabrakło fascynujących pojedynków i widowiskowych przejazdów.
Jednym z ciekawszych momentów zawodów był pierwszy pojedynek Fijałkowskiego z Gąsiorem. Choć jego faworytem był zawodnik z Nowej Huty, zwycięzcą był jednak zawodnik stołecznej Legii. Ponad to wartym zapamiętania były przejazdy z udziałem Kupczyńskiego (pilnującego jedynie drugiej pozycji i nie podejmującego ryzyka walki o zwycięstwo) i Połukarda, który z kolei dał popis techniki jazdy indywidualnej.
W lubelskich eliminacjach awans do finałów wywalczyli: Połukard (Polonia Bydgoszcz), Malinowski (Stal Rzeszów), Gąsior (Legia Warszawa), Kupczyński (Sparta Wrocław), Philipp (Górnik Rybnik), Fijałkowski (Wanda Nowa Huta), Kusiak (Unia Leszno), Kuciak (Włókniarz Częstochowa).
W turnieju ponad to wystąpili:
Kucharek (Skra Warszawa), Kurek (Ostrovia), Hajok (Śląsk Świętochłowice), Strzelecki (Tramwajarz Łódź), Świątkowski (Tramwajarz Łódź).
Równolegle przeprowadzono turniej eliminacyjny w Nowej Hucie.
Spośród szesnastu startujących zawodników do finałów awansowali:
Pociejkiewicz [pisownia oryginalna – red.](Sparta Wrocław), Gorola (Legia Warszawa), Stawecki (LPŻ Lublin), Jałowiecki (Włókniarz Częstochowa), Nazimek (Stal Rzeszów), Wrożyński (Tramwajarz Łódź).
Podczas turnieju doszło do wypadku w którym ucierpiał (złamał obojczyk) zawodnik Unii Leszno i reprezentacji Polski Henryk Żyto.

W finale rozegranym w Rybniku 31 sierpnia 1958 roku zwyciężył z kompletem punktów reprezentant gospodarzy Stanisław Tkocz. Drugie miejsce zajął Edward Kupczyński z wrocławskiej Sparty, trzeci był klubowego kolega nowego mistrza polski – Joachim Maj.

Dla Edwarda Kupczyńskiego był to już piąty medal indywidualnych mistrzostw Polski, a drugi srebrny. Stanisław Tkocz zdobył wówczas swój drugi medal IMP – a pierwszy złoty. Dla brązowego medalisty IMP z 1958 roku był to drugi (po srebrze w 1957 roku) krążek czempionatu naszego kraju.

Warto odnotować fakt, iż zawodnik Polonii Bydgoszcz, Mieczysław Połukard zajął piąte miejsce. Niestety, nie zrobił sobie urodzinowego prezentu. Podczas finału w Rybniku obchodził swoje 28 urodziny. Zawodnik te w 1954 roku został indywidualnym mistrzem Polski, jeszcze w barwach klubu z Wrocławia.

Z kolei Konstantemu Pociejkowiczowi – mistrzowi Polski z 1960 roku – do brązowego medalu zabrakło zaledwie jednego punktu.

Wyniki finału IMP 31 sierpnia 1958 rok, Rybnik:
1. Stanisław Tkocz (Rybnik) – 15 pkt.
2. Edward Kupczyński (Wrocław) – 14
3. Joachim Maj (Rybnik) – 13
4. Konstanty Pociejkowicz (Wrocław) – 12
5. Mieczysław Połukard (Bydgoszcz) – 10
6. Marian Kaiser (Legia Warszawa) – 10
7. Kazimierz Bentke (Ostrów Wlkp) – 9
8. Jan Malinowski (Rzeszów) – 7
9. Bolesław Bonin (Bydgoszcz) – 7
10. Eugeniusz Wróżyński (Łódź) – 5
11. Stanisław Rurarz (Świętochłowice) – 5
12. Rajmund Świtała (Bydgoszcz) – 4
13. Norbert Świtała (Bydgoszcz) – 4
14. Bronisław Rogal (Legia Warszawa) – 2
15. Jan Kusiak (Leszno) – 2
16. Zdzisław Jałowiecki (Częstochowa) – 1
Rez. Paweł Waloszek (Świętochłowice) – ns