Rozgrywki o Złoty Kask zainaugurowane zostały w roku 1961. Celem tych zawodów było wyłonienie najlepszego zawodnika danego sezonu, który potrafił utrzymać wysoką formę przez niemal cały sezon. Pierwsze edycje Złotego Kasku przypominały cykl Grand Prix. Złoty Kask składał się z siedmiu-dziewięciu turniejów, a zawodnikom do klasyfikacji generalnej nie zaliczano dwóch najsłabszych zawodów.

Inicjatywa rywalizacji wytypowanych przez GKŻ najlepszych polskich zawodników cieszyła się, przynajmniej w pierwszych kilkunastu sezonach, sporym prestiżem także wśród zawodników. Dobrym pomysłem był przepis, że zdobywca głównego trofeum otrzymywał kask pomalowany na złoty kolor, w którym mógł startować przez cały następny rok we wszystkich zawodach rangi krajowej. To nobilitowało.

Dla zapewnienia prestiżu starano się też, aby wyniki turniejów były podstawą do ustalania składu reprezentacji Polski na imprezy rangi mistrzostw świata.

Niestety, w miarę upływu lat ranga „Złotego Kasku” malała. Począwszy od 1976 roku, „Złoty Kask” przestał być turniejem wyłącznie dla elity, co miało wpływ na poziom sportowy poszczególnych zawodów. Wyniki turniejów przestały być też decydującym czynnikiem przy powoływaniu kadry narodowej i z roku na rok traciły na swoim prestiżu.

Aby nieco podnieść rangę rozgrywek, łączono je z innymi imprezami. Np. w latach 1980 – 1982 jeden z finałów „Złotego Kasku” rozgrywany był w Lesznie jako doroczny Memoriał Alfreda Smoczyka. Od połowy lat 80. ostatni z finałowych turniejów rozgrywano także jako memoriał zmarłego w 1984 roku, wybitnego działacza PZM oraz FIM, Lecha Barana.

W latach 1978, 1982-1984 zwycięzcę Złotego Kasku wyłaniano w jednodniowych zawodach , poprzedzonych eliminacjami.

7 lipca 1984 na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu odbył się Finał Złotego Kasku.

Zawody z dorobkiem czternastu punktów wygrał Roman Jankowski z Unii Leszno. Na drugim stopniu podium stanął Grzegorz Dzikowski z Wybrzeża Gdańsk. Trzecie miejsce zajął zawodnik Kolejarza Opole – Leonard Raba.

Kibice zgromadzeni na Stadionie Olimpijskim mogli zobaczyć wychowanków Sparty Waldemara Korczyńskiego oraz Sławomira Gonciarza, którzy startowali jako rezerwa toru.

Fani po dłuższym czasie totalnej stagnacji żużla we Wrocławiu mogli zobaczyć większość zawodników z czołówki krajowej, w tym dawnych mistrzów min. Pawła Waloszka i Edwarda Jancarza.

Wyniki finału Złotego Kasku:
1. Roman Jankowski (Leszno) – 14 pkt. (3,3,3,3,2)
2. Grzegorz Dzikowski (Gdańsk) – 13 (2,3,3,2,3)
3. Leonard Raba (Opole) – 12 (3,3,1,2,3)
4. Eugeniusz Błaszak (Rzeszów) – 10 (3,3,2,d,2)
5. Antoni Skupień (Rybnik) – 9 (1,1,3,1,3)
6. Ryszard Buśkiewicz (Bydgoszcz) – 9 (2,2,w,3,2)
7. Edward Jancarz (Gorzów Wlkp.) – 9 (2,2,1,1,3)
8. Dariusz Stenka (Gdańsk) – 8 (3,1,w,3,1)
9. Bogusław Nowak (Gorzów Wlkp.) – 8 (2,1,2,1,2)
10. Zdzisław Rutecki (Bydgoszcz) – 7 (0,0,3,3,1)
11. Jan Nowak (Rybnik) – 4 (0,2,0,2,d)
12. Grzegorz Sterna (Leszno) – 4 (11,0,2,0)
13. Jerzy Rembas (Gorzów Wlkp.) – 3 (1,2,u,-,-)
14. Paweł Waloszek (Świętochłowice) – 3 (1,d,2,0,d)
15. Dariusz Bieda (Częstochowa) – 3 (0,0,1,1,1)
16. Bronisław Klimowicz (Rybnik) – 0 (d,d,u,-,-)
Rez. Toru. Waldemar Korczyński (Wrocław) – 3 (2,0,1)
Rez. Toru Sławomir Gonciarz (Wrocław) – 0 (d)