Dziś 47 lat kończy Rafał Wilk. Urodzony 9 grudnia 1974 r. w Łańcucie, Rafał karierę żużlową rozpoczął w 1991 r., w barwach drużyny Stali Rzeszów. Klub z tego miasta reprezentował przez sześć lat i właśnie w nim odnosił swoje największe żużlowe sukcesy. W barwach rzeszowskiej Stali dwukrotnie był złotym medalistą Młodzieżowych Drużynowych Mistrzostw Polski (1994-1995), a także srebrnym Młodzieżowych Mistrzostw Polski Par Klubowych (1993).

W swojej niezbyt długiej karierze żużlowej reprezentował kluby z Rzeszowa, Gniezna, Łodzi i Krosna. W 2005 r będąc zawodnikiem Wilków zajął drugie miejsce w Indywidualnych Mistrzostwach Węgier.

3 maja 2006 r podczas meczu ligowego miał wypadek, po którym stracił władzę w nogach i w konsekwencji zakończył karierę żużlową. Jednak nie zerwał ze sportem W latach 2009-2011 Rafał Wilk pełnił funkcję trenera klubu KMŻ Lublin.

Próbował swoich sił w rywalizacji sportowców niepełnosprawnych. Uprawiał narciarstwo zjazdowe na jednej narcie – monoski.

Jednak Rafał Wilk największe sukcesy odnosił w  kolarstwie na rowerze z napędem ręcznym, tzw. handbike.

Największe osiągnięcia Rafała Wilka w hanbike’u:
W 2012 roku podczas XIV letnich igrzysk paraolimpijskich zdobył dwa złote medale w kolarstwie szosowym w kategorii H3 (tzw. handbike): w jeździe na czas na dystansie 16 kilometrów, oraz w wyścigu ze startu wspólnego na dystansie 64 kilometrów..

W 2016 roku podczas XV letnich igrzysk paraolimpijskich (był chorążym polskiej reprezentacji podczas ceremonii otwarcia) zdobył dwa medale kolarstwie szosowym w kategorii H4 (handbike): złoty w jeździe na czas, oraz srebrny w wyścigu ze startu wspólnego.

Ponadto Rafał Wilk jest pięciokrotnym mistrzem świata w hanbike’u (H3 i H4), a także czterokrotnie triumfował w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w handbike’u.

Rafał Wilk został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2016).