1 kwietnia 1990 r zmienił żużel w całej Polsce. Nasz kraj po latach centralnego zarządzania pod przywództwem jedynie słusznej partii przechodził transformację ustrojową. W 1989 r Motor Lublin awansował po raz trzeci w historii do 1 ligi (ówcześnie najwyższa klasa rozgrywkowa).

Zarząd drużyny z Lublina nie chciał by beniaminek ligi tylko asystował najlepszym drużynom w kraju. Przed startem nowego sezonu zapowiedziano zakontraktowanie do drużyny Hansa Nielsena, wówczas już trzykrotnego indywidualnego mistrza świata (w latach 1986, 1987 i 1989. Czwarty tytuł wywalczył w 1995 r.).

Inauguracyjny mecz sezonu 1990 Motor rozgrywał u siebie z ROW-em Rybnik 1 kwietnia. Wielu kibiców uważało, że informacja o starcie w barwach Motoru trzykrotnego indywidualnego mistrza świata to żart primaaprilisowy.

Jednak start Duńczyka w barwach Motoru stał się faktem. Nielsen przyjechał z Warszawy w eskorcie milicyjnego radiowozu, który całą drogę ze stolicy przejechał na sygnale. Nielsen powiedział wówczas: Poproszono mnie o jazdę w lidze polskiej, a ponieważ na co dzień jeżdżę w Anglii, Danii i Szwecji, to nie stało nic na przeszkodzie, żebym ścigał się także w Polsce

Na stadionie w Lublinie były tłumy kibiców. Duńczyk na swich Goddenach w inauguracyjnym meczu w polskiej lidze nie zdobył kompletu punktów. Przegrał raz – z Eugeniuszem Skupiniem i mecz zakończył z dorobkiem 14 punktów.

Hans Nielsen startował w Motorze w latach 1990 – 1993 i wystąpił w sumie w 33 ligowych meczach. W 1991 roku poprowadził lubelski zespół do największego Iwowczas) sukcesu w historii klubu – wicemistrzostwa Polski. Motor Lublin po sezonie 2021 ma w swoim dorobku dwa tytułu wicemistrzowskie Drużynowych Mistrzostw Polski na żużlu.

Profesor z Oxfordu urodził się 26 grudnia 1959 r i właśnie dziś kończy 62 lata.

Ciężko wymienić jego wszystkie osiągnięcia żużlowe.

Jest dwudziestodwukrotnym mistrzem świata:
cztery razy indywidualnie (1986, 1987, 1989, 1995)
jedenaście razy drużynowo (1978, 1981, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1991, 1995, 1997)
siedem razy w parach (1979, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991)

W lidze polskiej startował przez dziewięć sezonów, reprezentując tylko dwa kluby: Motor Lublin (1990-1993) i Polonię Piła (1995-1999).

W pierwszym sezonie startów w Polsce  wystąpił w czterech spotkaniach ligowych osiągając średnią meczową 13,5 pkt i średnią biegową 2,60. W latach 1991-1993 wystartował w 18 meczach ligowych dziewięć z nich kończąc z kompletem punktów. W tym czasie dwukrotnie został najskuteczniejszym żużlowcem I ligi.

Od roku 1994 reprezentował barwy Polonii Piła. Pierwszy sezon startów Hansa w szeregach pilskiej drużyny przyniósł awans zespołu do żużlowej ekstraklasy.
W roku 1995 osiągając średnią biegową 2,772 ponownie został najlepszym zawodnikiem pierwszej ligi.  Beniaminek z Piły zakończył sezon ligowy tuż za podium.
W latach 96 i 97, w dużej mierze dzięki wspaniałej postawie Hansa, Polonia Piła zdobyła brązowe medale Dru żynowych Mistrzostw Polski. Były to pierwsze medale DMP w klubowej kolekcji.
Sezon 1998 zakończył ze średnią biegową 2,364 pkt. i średnią meczową 12,000 pkt. walnie przyczyniając się do wywalczenia srebrnego medalu Drużynowych Mistrzostw Polski.

Wraz z rozpoczęciem sezonu 1999 Hans oświadczył, że jest to jego ostatni rok startów na torze. Jego liczni sympatycy początkowo przyjęli te oświadczenie z niedowierzaniem zwłaszcza, że Duńczyk w miarę upływu sezonu jeździł coraz skuteczniej.

W ostatnim sezonie startów Nielsen zdobył wraz z Polonią Piła tytuł DMP – pierwszy w historii klubu. W rewanżowym meczu finałowym walcząc z Atlasem Wrocław w decydującym biegu Nielsen do mety dowiózł dwa punkty dając tym samym złoty medal drużynie Polonii.

Po wprowadzeniu cyklu Speedway Grand Prix w 1995 Hans Nielsen został jego pierwszym zwycięzcą. W sumie w Grand Prix wygrał sześć turniejów GP. W cyklu SGP w 30 startach, szesnaście razy walczył w finale, z czego  dwanaście razy stawał na podium. W całych rozgrywkach SGP zdobył 441 punktów.

W latach 80-ych XX w nastąpiła złota era duńskiego speedwaya. Duńczycy mieli wielu świetnych żużlowców a Nielsen był jednym z nich. W początkach kariery startował wspólnie ze słynnym Ole Olsenem. Pierwsze Mistrzostwo Świata Par dla Danii zdobyte w 1979 r Vojens wywalczyli właśnie Olsen z Nielsenem.

Wielki Hans w rozgrywkach ligowych zadebiutował w wieku 16 lat w barwach III ligowego wówczas Brovst.  W swym pierwszym starcie Hans zdobył 10 punktów  i na stałe zadomowił się w składzie swojej drużyny.

Wiedział, że droga do wielkich sukcesów wiedzie przez Anglię, dlatego od 1977 przeniósł się do Wolverhampton.

Już w następnym sezonie był liderem tej drużyny, w której startował do roku 1980. W latach 1981-1983 bronił barw Birmingham Brummies. Ponieważ zespół nie miał zbyt wielkich szans w walce o mistrzostwo Anglii, Hans po raz kolejny zmienił barwy klubowe. Przeszedł do Oksfordu, z którym związał się na 9 lat. Wraz z zespołem trzykrotnie zdobył tytuł mistrza ligi brytyjskiej. Z tego właśnie okresu przylgnął do niego przydomek Profesor z Oksfordu. Kolejnym wyspiarskim klubem, który reprezentował było Coventry Bees. Przez wszystkie lata występów w Anglii należał do czołowych zawodników ligowych. W latach 1986, 1987 i 1990 wywalczył tytuł indywidualnego mistrza Ligi Brytyjskiej.

Po zakończeniu  kariery nie zerwał z żużlem. Nielsena  można na zawodach żużlowych, gdyż obecnie Hans Nielsen jest menedżerem reprezentacji Danii.