W 1959 roku pod szyldem mistrzostw Europy rozegrano w niemieckim Oberhausen turniej, który był imprezą próbną przed drużynowymi mistrzostwami świata. Rozgrywki okazały się sukcesem, w związku z czym w następnym roku zainaugurowano drużynowe mistrzostwa świata na żużlu. W pierwszej edycji DMŚ Polacy decyzją FIM od razu otrzymali miejsce w finale. Jednak w Goeteborgu Polacy nie popisali się i zajęli czwarte miejsce.
Rok później we Wrocławiu na Stadionie Olimpijskim po dramatycznej walce Polacy zostali Drużynowymi Mistrzami Świata.
W 1962 roku po raz trzeci zorganizowano Drużynowe Mistrzostwa Świata na żużlu. Wówczas obowiązywał następujący podział drużyn na grupy eliminacyjne:
Runda Skandynawska – Szwecja, Norwegia, Dania, Finlandia
Runda centralnoeuropejska – Czechosłowacja, Jugosławia, Austria, RFN
Runda wschodnioeuropejska – Polska, NRD, ZSRR, Bułgaria
Runda Brytyjska – Wielka Brytania, Australia, Nowa Zelandia
Z mistrzowskiego składu z 1961 roku w reprezentacji Polski pozostali Marian Kaiser, Florian Kapała. Mieczysław Połukard był rezerwowym w finale DMŚ.
W niedzielę 15 lipca 1962 roku na torze rzeszowskiej Stali odbyła się Runda Wschodnioeuropejska Drużynowych Mistrzostw Świata. Na stadionie zjawiło się około 25 tysięcy widzów. Czwórmecz wygrali Polacy i pewnie awansowali do finału DMŚ, który zaplanowano dwa tygodnie później – 29 lipca 1962 roku w Slanym (Czechosłowacja).
Wyniki rundy wschodnioeuropejskiej (półfinału) DMŚ, Rzeszów 15.07.1962 rok:
I. Polska – 43 pkt.
Florian Kapała – 12
Marian Kaiser – 12
Henryk Żyto – 7
Stefan Kępa – 12
Rez. Joachim Maj – ns
II. ZSRR – 33 pkt.
Igor Plechanow – ns
Boris Samorodow – 8
Farit Szajnurow – 9
Leonid Drobiazko – 9
Rez. Władimir Sokołow – 7
III. Bułgaria – 13 pkt.
Miłko Pejkow – 6
Boris Damjanow – 2
Dimitar Bajew – 3
Krasimir Sokołow – 2
Rez. Simeon Lukanow – ns
IV. RFN – 7 pkt.
Gunter Schelenz – 2
Josef Kohl – 0
Jurgen Hehlert – 1
Wolfgang Gunther – 1
Rez. Werner Frenzl – 0
