31 maja 1975 r w Pradze odbył się drugi półfinał kontynentalny Indywidualnych Mistrzostw Świata 1975 r. Ośmiu najlepszych zapewniało sobie awans do Finału Kontynentalnego, z którego również pierwsza ósemka awansowała do Finału Europejskiego. W tym ostatnim turnieju „wystarczyło” być w pierwszej dwunastce i uzyskiwało się przepustkę do finału światowego. A tam dołączało czterech najlepszych zawodników z Finału Brytyjskiego.
Wówczas w Finale Europejskim startowali żużlowcy min z Nowej Zelandii i Australii.
29 maja 1975 w niemieckim (RFN) Olching w półfinale kontynentalnym startowało sześciu Polaków, a awans do Finału Kontynentalnego w Leningradzie (wówczas ZSRR, a teraz Petersburg w Rosji) wywalczyło czterech naszych zawodników: Edward Jancarz (był 2), Zenon Plech (zajął 3 miejsce), siódmy Bogusław Nowak, oraz ósmy Marek Cieślak.
W niedzielę 31 maja 1975 r w Pradze o przepustki do Finału Kontynentalnego również walczyła sżóstka Polaków. Do dalszej rywalizacji o udział w finale Indywidualnych Mistrzostw Świata awansowało trzech naszych.
Najlepszy w całych zawodach był Piotr Bruzda, który zgromadził 12 punktów. Czwarty był Paweł Waloszek, a piąty Henryk Glücklich, którzy zgromadzili po 10 punktów. Ogromnego pecha miał Franciszek Stach., który z dziewięcioma punktami na koncie stanął w biegu barażowym do walki o ósme miejsce w turnieju. Przegrał wówczas ten wyścig z zawodnikiem z Czechosłowacji Jirim Stanclem.
Niestety, wówczas, nasz jedyny indywidualny mistrz świata z 1973 r – Jerzy Szczakiel zdobył w Pradze tylko jeden punkt i odpadł z dalszej rywalizacji.
Dobra postawa Jancarza jak i Bruzdy w Półfinałach Kontynentalnych IMŚ zaowocowała zapewne powołanie ich do polskiej kadry na Mistrzostwa Świata Par, które odbyły się 15 czerwca 1975 na torze Stadionu Olimpijskiego we Wrocławiu. Wówczas Polacy (przez pech Bruzdy – defekt motocykla) zostali wicemistrzami świata par ulegając jedynie duetowi ze Szwecji.
Niestety w Finale Kontynentalnym Piotrowi Bruździe już nie poszło tak dobrze. Z 7 punktami zajął 10 miejsce. Do awansu do Finału Europejskiego zabrakło 1 oczka… 22 czerwca w Leningradzie aż czterech zawodników zgromadziło na swoim koncie po 7 punktów. Najlepszy z nich okazał się Zenon Plech, który ostatecznie zajął ósme, ostatnie premiowane awansem miejsce. Dziewiąty był Wiktor Komiejew (ZSRR), dziesiąty Piotr Bruzda, a jedenasty Jiri Stancl (Czechosłowacja).
W Wielkim Finale Światowym 6 września 1975 r. na słynnym stadionie Wembley w Anglii wystąpiło czterech naszych reprezentantów. Jednak nie odegrali oni większej roli w tym finale IMŚ. Edward Jancarz był dwunasty, Zenon Plech – czternasty, Marek Cieślak – piętnasty a Henryk Glücklich – szesnasty.
Wyniki Półfinału Kontynentalnego 31 maja 1975 r. Praga:
1. Piotr Bruzda (Polska) – 12 pkt.
2. Jan Verner (Czechosłowacja) – 11
3. Władimir Gordiejew (ZSRR) – 11
4. Paweł Waloszek (Polska) – 10
5. Henryk Gluecklich (Polska) – 10
6. Wiktor Kałmykow (ZSRR) – 10
7. Nikołaj Korniew (ZSRR) – 10
8. Jiri Stancl (Czechosłowacja) – 9+3
9. Franciszek Stach (Polska) – 9+2
10. Władimir Niestierow (ZSRR) – 8
11. Gieorgij Iwanow (ZSRR) – 5
12. Petr Kucera (Czechosłowacja) – 5
13. Vaclav Verner (Czechosłowacja) – 4
14. Andrzej Tkocz (Polska) – 4
15. Josef Minarik (Czechosłowacja) – 1
16. Jerzy Szczakiel (Polska) – 1
