Zawody o Mistrzostwo Polski Par Klubowych wprowadzono do kalendarza PZM w 1973 roku. Początkowo były przeprowadzane oddzielnie dla zespołów I i II ligi, jako dodatkowe dwa biegi rozgrywane po każdym meczu ligowym. Brało w nich udział dwóch z trzech zawodników wytypowanych przez wszystkie kluby przed sezonem. Każdy duet rywalizował więc ze sobą po cztery razy. O końcowym zwycięstwie decydowała suma punktów z wszystkich biegów dodatkowych w sezonie.

Później wielokrotnie zmieniano formułę rywalizacji MPPK. Pierwszymi mistrzami kraju zostali zawodnicy Stali Gorzów: Edward Jancarz, Zenon Plech i Bogusław Nowak.

Od 1976 roku wprowadzono modyfikację mistrzostw Polski par klubowych. Zrezygnowano z rozgrywania oddzielnej rywalizacji i potem finałów dla I i II ligi. Wprowadzono turnieje eliminacyjne, które przybierały różną formę. W niektórych latach rozgrywano wstępne eliminacje dla zespołów II ligi, później półfinały i finały innym razem odbywały się eliminacje jednostopniowe. W niektórych latach organizatorzy finałów musieli startować w eliminacjach tak jak inne zespoły, w innych mieli zapewnione od razu miejsce w turnieju finałowym.

Rok wcześniej do regulaminu rozgrywek MPPK wpisano zapis, iż każdy z rywalizujących zespołów może mieć w składzie trzeciego zawodnika (rezerwowy), który może zastąpić w dowolnym momencie zawodnika z podstawowej pary.

Właśnie w 1984 roku 12 kwietnia w Ostrowie Wlkp. odbyła się wstępna eliminacja MPPK dla zespołów II ligi. Nie było problemu z wytypowaniem drużyn do tej eliminacji, gdyż w 2 lidze żużlowej w sezonie 1984 występowało tylko 7 zespołów (o DMP walczyło ich 10).

Zawodnicy Ostrovii Ostrów zwyciężyli na własnym torze w eliminacji drugiej ligi Mistrzostw Polski Par Klubowych, gromadząc 27 punktów. Najwięcej oczek dla gospodarzy wywalczył Franciszek Jaziewicz – 15. Ostrovia w sześciu startach straciła tylko trzy punkty i zdecydowanie była najlepsza w tej eliminacji. Pozostałe drużyny, które wywalczyły awans do półfinałów MPPK 1984 prezentowały bardzo wyrównany poziom. Świadczy o tym różnica dwóch punktów jakie dzieliła te duety. Awans do dalszej rywalizacji uzyskało pięć pierwszych par.

Zdecydowanie od pozostałych ekip odstawały duety Włókniarza Częstochowa i Sparty Wrocław, które zgromadziły odpowiednio 12 i 11 oczek.

Dla przeżywającej ogromny kryzys Spart Wrocław punkty zdobywał tylko doświadczony Krzysztof Kałuża. W sześciu biegach zanotował dwa zwycięstwa. Henryk Zieja i Andrzej Tanaś II nie zdobyli żadnego oczka.

Udział w finale MPPK 1984 miał zapewniony gospodarz imprezy – Apator Toruń. W dwóch półfinałach o sześć miejsc walczyło 14 ekip. Żaden z drugoligowych duetów nie dostał się do finału MPPK w Toruniu. Drugoligowcy zazwyczaj zajmowali ostatnie miejsce w tych imprezach.

W 1984 roku w Mistrzostwach Polski Par Klubowych zwyciężyli zawodnicy Unii Leszno przed Stalą Gorzów Wlkp. oraz Wybrzeżem Gdańsk.

Tak na marginesie z byłych zawodników Sparty startujących w eliminacjach w Ostrowie można by stworzyć całkiem niezły zespół: Robert Słaboń, Henryk Jasek, Andrzej Cichy czy Zygmunt Słowiński

Wyniki kwalifikacji drugoligowców do półfinałów MPPK, 12 kwietnia 1984 Ostrów Wlkp:.

I. Ostrovia Ostrów Wlkp. – 27pkt.
Jacek Bruchaiser – 12 (3,0,2,3,2,2)
Franciszek Jaziewicz – 15 (1,3,3,2,3,3)
Andrzej Szczepaniak – ns

II. Śląsk Świętochłowice – 20pkt.
Jerzy Kochman – 15 (3,2,2,2,3,3)
Krzysztof Zarzecki – 5 (2,1,1,0,0,1)
Krzysztof Sikora – ns

III. Motor Lublin – 19pkt.
Krzysztof Nurzyński – 9 (2,1,2,1,1,2)
Jerzy Głogowski – 4 (3,w,1,-,-,-)
Robert Słaboń – 6 (3,0,3)

IV. Unia Tarnów – 19pkt.
Józef Górski – 8 (2,3,0,w,2,1)
Henryk Jasek – 0 (0,0,-,-,-,-)
Bernard Jąder – 11 (3,3,3,2)

V. GKM Grudziądz – 18pkt.
Andrzej Cichy – 8 (1,3,d,1,2,1)
Marek Makowski – 3 (2,u,-,-,-,-)
Roman Feld – 8 (2,3,2,1,0)

VI. Włókniarz Częstochowa – 12pkt.
Józef Kafel – 4 (1,1,2,0,d,-)
Dariusz Bieda – 5 (d,3,1,-,1,0)
Zygmunt Słowiński – 3 (1,2)

VII. Sparta Wrocław – 11pkt.
Krzysztof Kałuża – 11 (1,2,1,3,3,1)
Henryk Zieja – 0 (0,-,0,0,-,0)
Andrzej Tanaś II – 0 (0,0)

Zdjęcie: fb Śląsk Świętochłowice