O Wielką Nagrodę Wielkiej Brytanii żużlowcy rywalizują od początku istnienia cyklu Grand Prix. W 1995 w stolicy Zjednoczonego Królestwa odbyła się ostatnia eliminacja cyklu, którą wygrał Greg Hancock. Na jeden rok (1997) GP Wielkiej Brytanii zawitało do angielskiego Bradford. Następnie przez trzy lata żużlowcy ścigali się w Coventry.

Od 2001 zawody cyklu Grand Prix były przenoszone na wielkie stadiony. GP Wielkiej Brytanii przeniesiono na walijski Millenium Stadium w Cardiff. Na czas zawodów GP budowany jest tor czasowy (na stadionie odbywają się przede wszystkim mecze piłki nożnej i rugby).

Zasady turniejów cyklu Grand Prix zmieniały się na przestrzeni lat. W latach 1995-1997 rozgrywano tradycyjny turniej dwudziestobiegowy, w którym każdy z szesnastu zawodników spotykał się z każdym. Następnie według klasyfikacji przejściowej zawodnicy przydzielani byli do czterech biegów finałowych – od tzw. finału D (o miejsca 13-16) odpowiednio do finału A (o miejsca 1-4). Za każde miejsce zajęte w finałowych biegach przyznawano odpowiednią liczbę punktów do klasyfikacji generalnej cyklu według odgórnie ustalonego klucza. Czyli każdy z sześciu turniejów składał się z 24 biegów.

W drodze na zawody w Bradford, samochód Grega Hancocka stanął w płomieniach. Jego narzędzia, plastron i najlepsze motocykle uległy zniszczeniu. Na rezerwowych motocyklach (które były przeznaczone do występów w brytyjskiej lidze) zdołał zakwalifikować się jedynie do finału B. Jak się potem okazało, był to najsłabszy występ Hancocka, który we wszystkich pozostałych eliminacjach w 1997 roku stawał na podium.

9 sierpnia 1997 roku na torze w Bradford odbyła się czwarta eliminacja cyklu Speedway Grand Prix 1997.

Wielką Nagrodę Wielkiej Brytanii wygrał Brian Andersen, który wraz z drugim Billym Hamillem po tym turnieju tracili tylko 7 punktów do lidera cyklu – Hancocka. Duńczyk zaczął te zawody od defektu. Później w kolejnych pięciu biegach był niepokonany. Była to jedyna wygrana Briana Andersena w turnieju SGP w historii. Szwed Jimmy Nilsen stanął w tych zawodach na najniższym stopniu podium. Piąty w Bradford Tomasz Gollob utrzymał czwarte miejsce w klasyfikacji przejściowej, jednak jego strata do pozycji medalowych powiększyła się do dziesięciu punktów. Sławomir Drabik był w Bradford piętnasty, a Piotr Protasiewicz (rezerwa toru) startując w jednym biegu nie zdobył punktów.

Wyniki Grand Prix Wielkiej Brytanii, Bradford 9 sierpnia 1997:
1. Brian Andersen (Dania) – 25 pkt.
2. Billy Hamill (Stany Zjednoczone) – 20
3. Jimmy Nilsen (Szwecja) – 18
4. Mark Loram (Wielka Brytania) – 16
5. Tomasz Gollob (Polska) – 14
6. Tony Rickardsson (Szwecja) – 13
7. Greg Hancock (Stany Zjednoczone) – 12
8. Mikael Karlsson (Szwecja) – 11
9. Leigh Adams (Australia) – 9
10. Joe Screen (Wielka Brytania) – 8
11. Hans Nielsen (Dania) – 7
12. Peter Karlsson (Szwecja) – 6
13. Chris Louis (Wielka Brytania) – 4
14. Andy Smith (Wielka Brytania) – 3
15. Sławomir Drabik (Polska) – 2
16. Henrik Gustafsson (Szwecja) – 1
17. Piotr Protasiewicz (Polska) – 0
18. Simon Wigg (Wielka Brytania) – ns

Speedway Grand Prix na stadionie Odsal w Bradford: