29 listopada 1975 roku na torze w Sydney zawodnicy rywalizowali o przepustki do eliminacji Indywidualnych Mistrzostw Świata. Ostatnią rundę rywalizacji, która odbyła się w stanie Nowa Południowa Walia wygrał Nowozelandczyk Mitch Shirra.Drugi był Phil Herne, a na trzeciej pozycji zawody ukończył Billy Sanders.

Klasyfikacja końcowa turnieju w Sydney, 29.11.1975:
1. Mitch Shirra – 14 pkt.
2. Phil Herne – 13
3. Billy Sanders – 13
4. Ricky Day – 12
5. Terry Sutherland – 10
6. Stuart Mountford – 10
7. Paul Johnstone – 8
8. Wayne Forrest – 7
9. Malcolm Bedkober – 7
10. Greg Kentwell – 6
11. John Langfield – 5
12. Garry Middleton – 5
13. Paul O Neal – 5
14. Cec Platt – 2
15. Gary Wade – 2
16. Brian Shields – 0
Rez. Kevin Doyle – 1

W 1976 roku w finale IMŚ w Chorzowie ostatecznie wystąpił jeden Australijczyk – Phil Crump oraz Nowozelandczyk Ivan Mauger. Mitch Shirra, Phil Herne i Ricky Day przepadli w Finale Australazji, który rozegrano w Auckland. Billy Sanders był tam drugi. Herne był piaty, a czwarte (ostatnie premiowane awansem miejsce do Finału interkontynentalnego) przegrał po wyścigu dodatkowym z Ivanem Maugerem.

W 1976 r. w finale IMŚ Phil Crmp był trzeci a Mauger – czwarty.

Mitch Shirra urodził się 27 września 1958 w Auckland w Nowej Zelandii, który podczas swojej kariery jeździł w Coventry Bees, Reading Racers, Swindon Robins i Ipswich Witches w Lidze Brytyjskiej.

Swoje starty zaczął na torze Kembla Grange Speedway w Nowej Południowej Walii w 1973 roku w wieku niecałych 15 lat (kłamał na temat swojego wieku, aby ścigać się, ponieważ zawodnicy musieli mieć co najmniej 16 lat. Na początku jego kariery doprowadziło go to do jazdy jako zawodnik australijski, chociaż pod koniec lat 70. XX w, kiedy ujawniono jego prawdziwy wiek i narodowość, był uważany za jeźdźca z Nowej Zelandii.

W 1975 Shirra dołączył do Coventry Bees i został wypożyczony na sezon do Coatbridge Tigers. W latach 1976-1982 jeździł w Coventry, następnie przeniósł się do Reading Racers. W 1987 roku został wypożyczony do Swindon Robins, ale wrócił do Reading w latach 1988-1989. W 1990 roku na sezon został wyrzucony z ligi brytyjskiej za zniesławienie sportu po tym, jak nie zdał dwóch testów narkotykowych. Wkrótce pojawiły się kontrowersje wokół decyzji i zakaz został zniesiony przez władze żużlowe. Po trzech miesiącach Shirra wrócił do ścigania na pozostałą część sezonu 1990 r. Później w 1991 występował w Reading, w 1992 w Swindon, a w jeżdżąc w Ipswich Witches w 1993 i 1994 roku został uznany najlepszym zawodnikiem klubowym tych sezonów.

W lutym 1978 Shirra wygrał swoje pierwsze mistrzowskie zawody, wygrywając Mistrzostwa Australii na torze Western Springs Speedway w Auckland.

W 1978 roku wraz z Ole Olsenem zdobył mistrzostwo ligi brytyjskiej w parach. W tym samym roku Coventry Bees zdobyło tytuł mistrza Wielkiej Brytanii.

W 1979 był członkiem nowozelandzkiej drużyny z Larrym Rossem, Brucem Cribbem, Rogerem Abelem i Ivanem Maugerem, która zdobyła Drużynowy Puchar Świata na White City Stadium w Londynie. Było to jedyne zwycięstwo Shirry w mistrzostwach świata w finale Drużynowego Pucharu Świata.

Upadek Mitcha Shirry w meczu Eastbourne – Reading – Poole w 1984 r:

Mitch Shirra vs. Sam Ermolenko: