Martin Ashby , starszy brat Davida Ashby’ego, urodził się w Marlborough, Wiltshire, 5 lutego 1944 r. i nadal mieszka w tamtej okolicy.
Karierę na żużlu rozpoczął w 1961 roku w drużynie Swindon Robins i jeździł dla nich aż do 1968 roku, kiedy zarząd postanowił przenieść go do Exeter Falcons .
Debiut klubowy: 24 lipca 1961 Swindon kontra Exeter (na wyjeździe). W 4 wyścigach nie zdobył żadnego punktu.
Ashby zaczął jeździć na motocyklach w wieku siedmiu lat, kiedy ojciec zbudował mu miniaturowy motor. Po przejściu na żużel zadebiutował publicznie w wieku 16 lat i rozbił się w swoim pierwszym wyścigu na stadionie Knowle w Bristolu. Nadano mu przydomek „Crash”, ale nic nie mogło być bardziej mylnego, ponieważ starszy z „żużlowqych” braci Ashby był jednym z najbezpieczniej jeżdżących zawodników niemal przez dwie dekady. Po raz pierwszy przebił się do drużyny Swindon w meczu towarzyskim w Exeter 24 lipca 1961 r., Co zrozumiałe, nie zdobył żadnych punktów w czterech startach.
W następnym roku Martin był w podstawowym składzie Swindon, biorąc udział we wszystkich dwudziestu czterech meczach Ligi Narodowej, chociaż wówczas rywalizowało tylko siedem klubów i o skład w zespole było bardzo ciężko. To właśnie w ostatnim meczu u siebie w 1962 naprawdę ujawnił swoje nieprzeciętne umiejętności niezbędne do wspinania się po drabinie żużlowej sławy. W rewanżowym meczu finału National Trophy przeciwko Wimbledonowi był ustawionyu na rezerwie. Startując z rezerwy w tym spotkaniu zdobył komplet 15 punktów. Po czterech wygranych biegach został desygnowany do 15 wyścigu – dla najlepszych zawodników meczu. Tego wieczora pokonał największe gwiazdy Donów.
Powstanie ligi brytyjskiej w 1965 roku sprawiło, że Ashby stał się prawdziwą gwiazdą, a jego kariera nabrała rozpędu. Jedyną wadą jego jazdy był fakt, że nie był szczególnie szybki ze startu. To było jednak błogosławieństwem dla fanów. Rzeczywiście, gdyby był miał szybkie wyjścia spod taśmy, kibice nie oglądaliby wielu wspaniałych wyścigów na przestrzeni wielu lat. Jego znakiem firmowym był sprytny manewr na wirażu przy parku maszyn na Abbey Stadium, dzięki któremu wyprzedzał swoich przeciwników.

Po trzech sezonach startów w Falcons Martin wrócił do Swindon i przez całe lata 70-e XX wieku był filarem swojej drużyny.
Swindon opuścił pod koniec sezonu 1979. Jak mówią niektórzy, w wyniku złego samopoczucia, a inni że z powodu złego stanu zdrowia po wypadku w Sheffield.
W 1980 roku dołączył do Reading Racers, najwyraźniej w dobrym zdrowiu, ponieważ miał bardzo udany rok. Reading Racers zostali wtedy mistrzami ligi brytyjskiej. Był to ostatni rok startów Martina przed zakończeniem kariery.
Często reprezentował Anglię w międzynarodowych zawodach żużlowych. W 1968 roku wystąpił w finale indywidualnych mistrzostw świata w Goeteborgu. Z 5 punktami zajął 11 miejsce. W 1975 roku w IMŚ w Londynie był rezerwowym.
Ma trzy medale drużynowych mistrzostw świata z reprezentacją Anglii: w 1968 r w Londynie zdobył złoty medal (8 pkt) w 1969 roku w Rybniku – srebrny (5 pkt.) a w 1975 w Norden ponownie złoty krążek (10 pkt.).
W swoim dorobku ma także brązowy medal mistrzostw świata par z 1969 roku ze Stockholmu. Zdobył wówczas 10 punktów startując w parze z Nigelem, Boocockiem.
Był członkiem drużyn klubowych, które zdobywały mistrzostwo ligi brytyjskiej w 1967 i 1980 roku.
Po zakończeniu kariery żużlowej prowadził warsztat motocyklowy zajmując się naprawą i tuningiem motocykli.
Jest szanowanym członkiem Światowego Związku Jeźdźców na Żużlu.
Źródła: speedwaymuseumonline-co-uk, swindon-speedway.com
Zdjęcie: swindon-speedway.com