John Cook urodził się 18 grudnia 1958 r w Van Nuys (Kalifornia) w Stanach Zjednoczonych (właśnie kończy 63 lata). Żużel uprawiał w czasach, gdy Amerykanie liczyli się w światowym speedwayu. W latach 80-ych XX w Cook był świetnym ligowcem na Wyspach Brytyjskich, a z reguły nie mieścił się w składzie reprezentacji USA. Dziś taka sytuacja jest nie do pomyślenia…
Na Wyspach Brytyjskich pojawił się w 1980 r., reprezentując barwy Hull Vikings. W pierwszym swoim sezonie wystąpił w 35 meczach i odjechał 118 biegów, uzyskując średnią 1,042 pkt/bieg.
Później w latach 1981,1982 oraz 1984-1986 reprezentował barwy Ipswich Witches. Z drużyną tą zdobył Mistrzostwo Ligi Brytyjskiej w 1984 r. Wówczas uzyskał średnią 2,207 pkt./bieg (49 meczów i 202 biegi).
Jednak najwyższą średnią biegową uzyskał w 1995 r i wynosiłą 2,333 pkt./bieg.
W kolejnych latach jeździł dla drużyn: King’s Lynn Stars (1987), Eastbourne Eagles (1989-1990), Poole Pirates (1993) i King’s Lynn Stars (2000) – z którym zajął drugie miejsce w Mistrzostwach Wielkiej Brytanii.
W 1981 r został mistrzem USA w long tracku.
Z reprezentacją Stanów Zjednoczonych pięciokrotnie wałczył w finałach Drużynowych Mistrzostw Świata, zdobywając cztery medale: srebrny (1985) oraz trzy brązowe (1984, 1987 i 2000).
W finale Indywidualnych Mistrzostw Świata wystąpił dwa razy. W 1985 r w Bradford zajął siódme miejsce, a w 1987 w Amsterdamie był ósmy.
W 1984 r. zajął II m. (za Simonem Wiggiem) w turnieju Golden Gala w Lonigo. W latach 90. uzyskał szwedzkie obywatelstwo i startował w zawodach o indywidualne mistrzostwo tego kraju – wygrał je w 1992 r., zwyciężając we wszystkich biegach. W 1993 r. zajął IV m. (za Tomaszem Gollobem, Leigh Adamsem i Armando Castagną) w indywidualnym Pucharze Mistrzów rozegranym w Tampere.
W rozgrywkach o Drużynowe Mistrzostwo Polski startował tylko trzy sezony. W 1993 r z Apatorem Toruń zdobył brązowy medal, a w 1999 r ze Spartą Wrocław zajął drugie miejsce w DMP. W sezonie 2000 z ekipą ze stolicy Dolnego Śląska zajął 5 miejsce w ekstralidze żużlowej.
Starty Johna Cooka w Polsce:
| Rok | Wiek | Klub | Klasa | M | B | I | II | III | IV | D | U | W | T | PKT | BON | RAZEM | Śr/bieg |
| 1993 | 35 | Toruń | Ekstraliga | 1 | 5 | 1 | 1 | 2 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 7 | 0 | 7 | 1.400 |
| 1999 | 41 | Wrocław | Ekstraliga | 2 | 11 | 5 | 0 | 5 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 20 | 0 | 20 | 1.818 |
| 2000 | 42 | Wrocław | Ekstraliga | 12 | 57 | 14 | 13 | 15 | 6 | 1 | 1 | 7 | 0 | 83 | 7 | 90 | 1.579 |
| RAZEM: | 3 | 15 | 73 | 20 | 14 | 22 | 8 | 1 | 1 | 7 | 0 | 110 | 7 | 117 | 1,603 |
W 2006 r. miał poważny wypadek samochodowy, po którym nie wrócił już do ścigania. John Cook ma syna Freda.
John Cook do ścigania na torze podchodził ze swoistym luzem. W parkingu zawsze uśmiechnięty, wszędzie było go pełno. Z racji swojego zachowania na torze, jak i poza nim miał przydomek „Kowboj”. Inny pseudonim to „Cookie”
Do historii polskiego żużla przeszło jego zachowanie podczas wyjazdowego meczu Sparty w Gorzowie w 2000 r. Przed startem zdefektowała maszyna Cookoego, a ten niczym nie zrażony stanął pod taśmą i udawał, że siedzi na motocyklu i próbuje startu. Później przyjął postawę biegacza przed startem do swojego biegu…
Zachowanie Johna Cooka w materiale wideo:
