Początek lat 70-ych XX wieku to najlepszy czas w karierze Johna Boulgera. W latach 1970-1974 zdobył pięć – z sześciu – medali Indywidualnych Mistrzostw Australii. Na torach w swojej ojczyźnie o tytuł najlepszego zawodnika kraju rywalizował min z Ole Olsenem, Philem Crumpem, czy Billy Sandersem.
Pierwszy tytuł mistrzowski zdobył w 1971 roku na torze Claremount Speedway w Perth. Rok Wcześniej wspólnie z Kevinem Torpie wywalczył srebro w IMA. W 1972 do kolekcji medali Johna Boulgera z mistrzostw Australii trafia brązowy krążek wywalczony na torze w Rowley Park Speedway. Wówczas najlepszy był Jim Airey a drugie miejsce zajął Ole Olsen.
W 1973 roku faworytami do tytułu indywidualnego mistrza Australii byli zawodnicy z Nowej Południowej Walii. Tydzień wcześniej w sobotę 24 lutego 1973 roku na torze Sydney Showground rozegrano mistrzostwa Nowej Południowej Walii. Zwyciężył wtedy John Langfield przed Jim’y Aireyem. Trzeci był Barry van Praag. Na czwartym miejscu uplasował się 18-letni Billy Sanders.
3 marca 1973 ponownie żużlowcy zameldowali się na torze Sydney Showground. W stolicy Australii rywalizowano o tytuł indywidualnego mistrza tego kraju. Świetną formą błysnął John Bougler, który wygrał tamtego wieczora wszystkie swoje biegi i po raz drugi (a zarazem ostatni) w swojej karierze został indywidualnym mistrzem Australii. Srebrny medal zawisł na szyi Johna Langfielda, dla którego był to największy sukces w tych zmaganiach. Przyszły wicemistrz świata (1983) Billy Sanders sięgnął po medal brązowy.
W ówczesnym czasie w IMA występował przeważnie jakiś zawodnik z Europy. Nie inaczej było w 1973 roku. Na torze w Sydney z czołówką australijskich żużlowców rywalizował wielki talent tamtych czasów – Tommy Jansson ze Szwecji. Historia 21-latka ze Szwecji jest równie tragiczna jak niewiele młodszego Billy Sandersa. Jansson zginął na torze podczas zawodów rozegranych w Sztokholmie 20 maja 1976 roku.
Wyniki Indywidualnych Mistrzostw Australii w Sydney Showground 3 marca 1973 r.:
1. John Boulger – 15 (3,3,3,3,3)
2. John Langfield – 14 (3,3,3,2,3)
3. Billy Sanders – 13 (3,3,2,3,2)
4. Jim Airey – 12 (2,2,2,3,3)
5. Barry Van Praag – 11 (2,2,1,3,3)
6. Tommy Jansson (Szwecja) 10 (3,3,0,2,2)
7. Steve Reinke – 9 (2,2,1,3,3)
8. Brian Loakes – 7 (3,1,0,1,2)
9. Rod Chessel – 6 (1,1,2,1,1)
10. Johnny Dwehurst – 5 (1,0,2,0,2)
11. Kevi Torpie – 5 (w,1,1,2,1)
12. Chum Taylor – 4 (1,0,3,0,0)
13. Bob O’Leary – 3 (0,2,u,1,0)
14. Steve Bass – 1 (0,0,1,0,0)
15. Chris Bass – 0 (0,0,0,u)
16. B. Shields – 1 (1)
17. Geoff Curtis – 0 (0,0)