Już w latach 80-ych XX w. zdawano sobie sprawę, że speedway należy wypromować poza Europą. Zastanawiano się nad nową formułą międzynarodowych imprez. Ówczesny prezydent Komisji Wyścigów Torowych FIM Franci Novak z Jugosławii wyszedł z inicjatywą organizacji Pucharu Mistrzów (Champions Cup), zwanego też Indywidualnym Pucharem Europy. Turnieje organizować miały miasta, które nie przeprowadzały wcześniej najważniejszych imprez.

Atrakcyjność imprezy miał podnosić fakt, że mieli w niej startować  żużlowcy, którzy w poprzednim roku wywalczyli tytuł indywidualnego mistrza swego kraju. Jeśli z jakiejś przyczyny mistrz nie mógł startować w zawodach jego miejsce zajmował wicemistrz tego kraju.

Ostatecznie Indywidualny Puchar Mistrzów organizowano w latach 1986-1993 pod patronatem FIM. Od drugiej edycji w 1987 r zawody te rozgrywano jako Memoriał Johna Hoskinsa.

W całej historii tej imprezy Polacy mają na koncie tylko jeden medal. W ostatniej edycji Indywidualnego Pucharu Europy w 1993 r w Tampere triumfował Tomasz Gollob przed Leigh Adamsem i Armando Castagną.

27 maja 1989 r odbyła się trzecia edycja Pucharu Mistrzów. Na miejsce trzeciego Memoriału Johna Hoskinsa wybrano austriackie Natschbach – Loiperbach. Rok wcześniej w IME świetnie pojechał Heinrich Schatzer i stąd nie było wątpliwości żeby w 1989 zawody rozegrano w Austrii. Schatzera przez wielu postrzegany był jako cichy faworyt IPE. Niestety najlepszy austriacki żużlowiec zawiódł swoich fanów przyjeżdżając do mety kolejno na trzecim i czwartym miejscu. Po upadku w trzeciej serii wycofał się z zawodów. Jego miejsce zajął rezerwowy Robert Funk.

Po raz pierwszy i jak się okazało później ostatni, Puchar Mistrzów powędrował do  zawodnika, który wygrał wszystkie biegi. Dokonał tego późniejszy indywidualny mistrz świata Duńczyk Jan Osvald Pedersen.

W turnieju w Austrii wystąpili nie tylko europejscy zawodnicy. Na liście startowej pojawili się Mitch Shirra z Nowej Zelandii, a także Sam Ermolenko ze Stanów Zjednoczonych.

Zawody nie dostarczyły kibicom zbyt wielu emocji. Od reszty stawki wyraźnie odstawali Pedersen (15 pkt) i Shirra, który zajął drugie miejsce z 13 oczkami na koncie. Trzeci na podium Fin Kai Niemi stracił do drugiego zawodnika aż 3 punkty.

Zawodnicy z Europy Środkowej odstawali od reszty stawki. Zenon Kasprzak nie zaliczy tych zawodów do udanych. Zdobywając jedynie 2 punkty, zająl ostatecznie 14 miejsce.

Wyniki Indywidualnego pucharu Europy 27 maja 1989 r Natschbach – Loiperbach:
1. Jan O. Pedersen (Dania) – 15 (3,3,3,3,3)
2. Mitch Shirra (Nowa Zelandia) – 13 (2,2,3,3,3)
3. Kai Niemi (Finlandia) – 10 (2,3,1,3,1)
4. Simon Wigg (Wielka Brytania) – 9 (3,3,3,0,0)
5. Sam Ermolenko (USA) – 9 (1,0,2,3,3)
6. Roman Matousek (Czechosłowacja) – 9 (0,1,3,2,3)
7. Zoltan Adorjan (Węgry) – 9 (3,3,1,0,2)
8. Lars Gunnestad (Norwegia) – 8 (2,1,2,2,1)
9. Klausch Lausch (RFN) – 8 (3,1,2,1,1)
10. Wiktor Trofimow (ZSRR) – 7 (1,2,0,2,2)
11. Per Jonsson (Szwecja) – 5 (2,1,-,2,0)
12. Armando Castagna (Włochy) – 5 (1,2,2,d,u)
13. Nikołaj Manew (Bułgaria) – 4 (0,2,0,1,1)
14. Zenon Kasprzak (Polska) – 2 (0,0,1,0,1)
15. Artur Horvath (Jugosławia) – 1 (0,0,0,1,0)
16. Heinrich Schatzer (Austria) – 1 (1,0,u,-,-)
Rez. Robert Funk (Austria) – 3 (1,2)