Za czasów PRL-u 22 lipca był dniem wolnym od pracy. Obchodzono wówczas Święto Odrodzenia Polski. Narodowe Święto Odrodzenia Polski – było to najważniejsze polskie święto państwowe w okresie Polski Ludowej, obchodzone co roku 22 lipca (do 1989 włącznie), na pamiątkę rocznicy ogłoszenia w Moskwie przez komunistów w 1944 r. Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego.

By ówczesne święto miało charakter bardzo ważnych uroczystości prześcigano się w owym okresie w organizowaniu różnych ogólnopolskich imprez. Organizatorzy chcieli w ten sposób przypodobać się władzom PRL-u. Dotknęło to również i żużel.

22 lipca rozegrano aż osiem finałów Indywidualnych Mistrzostw Polski na żużlu.

W latach 1976-1979 rywalizowano w Gorzowie Wielkopolskim, a tytuły IMP zdobywali wtedy; w 1976 Zdzisław Dobrucki z Unii Leszno, w 1977 Bogusław Nowak (Stal Gorzów Wlkp.), w kolejnym sezonie Bernard Jąder z Unii Leszno, a w 1979 zwyciężył Zenon Plech z Wybrzeża Gdańsk. Będący w szczytowym momencie swojej kariery Robert Słaboń ze Sparty Wrocław mógł zostać indywidualnym mistrzem Polski w 1979 r. Ale upadek w czwartym starcie Wrocławianina pozbawił go tytułu. W latach 1978-1979 Słaboń zdobywał brązowe medale IMP.

Warto wspomnieć tutaj o finale z 1979 r. Był to jeden z najdłuższych finałów IMP w historii. Same zawody trwały pięć godzin, ale kibice przesiedzieli na stadionie siedem godzin. Podczas turnieju dwukrotnie przeszła ulewa i w obu przypadkach trzeba było doprowadzać tor do stanu używalności. Już dwie godziny przed rozpoczęciem finału wszystkie miejsca na ławkach, schodach i koronie stadionu w Gorzowie Wlkp. były zajęte, choć obsada finału nie była najsilniejsza. Wykorzystał to powracający na najwyższy stopień podium po pięciu latach Zenon Plech, który w wyścigu dodatkowym pokonał świetnie jeżdżącego tego dnia gorzowianina Mieczysława Woźniaka. – Zadecydowało pole startowe. Na zalanym torze trudno było wygrać jadąc spod bandy – wspomina tamten finał Woźniak. Największym pechowcem finału był jednak Robert Słaboń ze Sparty Wrocław. Po trzech zwycięstwach miał 9 punktów i w czwartym swoim starcie walczył z Piotrem Pysznym o kolejne zwycięstwo. Na jednym z wiraży wpadł w koleinę i groźnie upadł. Zdołał jednak wygrać ostatni swój bieg i ostatecznie stanął na najniższym stopniu podium, powtarzając sukces sprzed roku. Gdyby przyjechał drugi za Piotrem Pysznym, Słaboń zostałby wówczas mistrzem Polski… Jak przekazywał red. Bartłomiej Czekański, drugi Wrocławianin Bolesław Gorczyca na finał IMP przyjechał prosto z wakacji, bez żadnych treningów czy sprawdzania sprzętu. Ostatecznie zdobył 1 punkt w tych zawodach.

Dwa kolejne finały odbyły się w Lesznie. Pierwszy z nich wygrał zawodnik gospodarzy Bernard Jąder. Rok później ze zwycięstwa cieszył się Roman Jankowski z Unii. W roku 1982 w Zielonej Górze na najwyższym stopniu podium stanął reprezentant Falubazu Andrzej Huszcza. Na torze w Gdańsku w 1983 r najlepszym okazał się Edward Jancarz. Był to bardzo dramatyczny finał, gdyż już w pierwszym wyścigu doszło do groźnego wypadku w którym ucierpieli Jan Krzysztyniak z Falubazu i Roman Jankowski z Unii Leszno. Obu odwieziono do szpitala.

Wyniki finału w Gorzowie (1976):
1. Zdzisław Dobrucki (Leszno) – 14 pkt.
2. Jerzy Rembas (Gorzów Wlkp.) – 12
3. Edward Jancarz (Gorzów Wlkp.) – 11
4. Jan Mucha (Świętochłowice) – 8
5. Andrzej Tkocz (Rybnik) – 8
6. Jerzy Szczakiel (Opole) – 7
7. Piotr Bruzda (Wrocław) – 7
8. (rez.) Jan Ząbik (Toruń) – 7
9. Marek Cieślak (Częstochowa) – 6
10. Bogusław Nowak (Gorzów Wlkp.) – 6
11. Jerzy Kowalski (Leszno) – 5
12. Wojciech Kaczmarek (Gniezno) – 5
13. Zbigniew Jąder (Leszno) – 5
14. Bernard Jąder (Leszno) – 4
15. Piotr Pyszny (Rybnik) – 3
16. Paweł Waloszek (Świętochłowice) – 1
17. Czesław Piwosz (Leszno) – 1
Rez. Mieczysław Woźniak (Gorzów Wlkp.) – 7

Wyniki finału w Gorzowie (1977):
1. Bogusław Nowak (Gorzów Wlkp.) – 14 pkt.
2. Andrzej Tkocz (Rybnik) – 13
3. Mieczysław Woźniak (Gorzów Wlkp.) – 12
4. Jerzy Rembas (Gorzów Wlkp.) – 11
5. Zenon Plech (Gdańsk) – 10
6. Józef Jarmuła (Częstochowa) – 9
7. Robert Słaboń (Wrocław) – 9
8. Zdzisław Dobrucki (Leszno) – 7
9. Piotr Bruzda (Wrocław) – 7
10. Grzegorz Kuźniar (Rzeszów) – 6
11. Kazimierz Adamczak (Leszno) – 5
12. Piotr Pyszny (Rybnik) – 5
13. Czesław Piwosz (Leszno) – 4
14. Tadeusz Berej (Lublin) – 4
15. Henryk Glucklich (Bydgoszcz) – 2
16. Paweł Waloszek (Świętochłowice) – 1
Rez. Marek Towalski (Gorzów Wlkp.) – ns
Rez. Antoni Fojcik (Rybnik) – ns

Wyniki finału w Gorzowie (1978):
1. Bernard Jąder (Leszno) – 13 pkt.
2. Bolesław Proch (Gorzów Wlkp.) – 12
3. Robert Słaboń (Wrocław) – 11+3
4. Andrzej Huszcza (Zielona Góra) – 11+2
5. Mieczysław Woźniak (Gorzów Wlkp.) – 9
6. Stanisław Turek (Leszno) – 8
7. Bogdan Skrobisz (Gdańsk) – 8
8. Mariusz Okoniewski (Leszno) – 6
9. Antoni Fojcik (Rybnik) – 6
10. Zbigniew Filipiak (Zielona Góra) – 6
11. Alfred Siekierka (Opole) – 5
12. Grzegorz Kuźniar (Rzeszów) – 5
13. Ryszard Fabiszewski (Gorzów Wlkp.) – 3
14. Jerzy Kochman (Świętochłowice) – 2
15. Piotr Pyszny (Rybnik) – 2
16. Franciszek Stach (Opole) – 1
Rez. Grzegorz Szczepanik (Rybnik) – 8
Rez.. Daniel Chmielowski (Częstochowa) – 0
Rez. Toru. Bolesław Rzewiński (Gorzów Wlkp.) – 2
Rez. Toru. Marek Towalski (Gorzów Wlkp.) – 1

Wyniki finału w Gorzowie (1979):
1. Zenon Plech (Gdańsk) – 13+3 pkt.
2. Mieczysław Woźniak (Gorzów Wlkp.) – 13+2
3. Robert Słaboń (Wrocław) – 12
4. Bernard Jąder (Leszno) – 11
5. Eugeniusz Błaszak (Gniezno) – 11
6. Andrzej Huszcza (Zielona Góra) – 9
7. Jerzy Kochman (Świętochłowice) – 8
8. Piotr Pyszny (Rybnik) – 7
9. Bolesław Proch (Gorzów Wlkp.) – 6
10. Kazimierz Adamczak (Leszno) – 6
11. Andrzej Marynowski (Gdańsk) – 5
12. Jan Ząbik (Toruń) – 4
13. Grzegorz Kuźniar (Rzeszów) – 3
14. Eugeniusz Miastkowski (Toruń) – 3
15. Antoni Fojcik (Rybnik) – 2
16. Bolesław Gorczyca (Wrocław) – 1
Rez. Jerzy Rembas (Gorzów Wlkp.) – 4
Rez. Marek Towalski (Gorzów Wlkp.) – 0

Wyniki finału w Lesznie (1980):
1. Bernard Jąder (Leszno) – 14 pkt.
2. Andrzej Huszcza (Zielona Góra) – 13+3
3. Henryk Olszak (Zielona Góra) – 13+2
4. Edward Jancarz (Gorzów Wlkp.) – 13+1
5. Roman Jankowski (Leszno) – 10
6. Zenon Plech (Gdańsk) – 10
7. Jerzy Rembas (Gorzów Wlkp.) – 9
8. Bogusław Nowak (Gorzów Wlkp.) – 8
9. Kazimierz Adamczak (Leszno) – 5
10. Marek Towalski (Gorzów Wlkp.) – 5
11. Eugeniusz Błaszak (Gniezno) – 3
12. Alfred Krzystyniak (Zielona Góra) – 3
13. Czesław Piwosz (Leszno) – 3
14. Marek Ziarnik (Bydgoszcz) – 2
15. Józef Jarmuła (Częstochowa) – 1
16. Marek Kępa (Lublin) – 1
Rez. Bolesław Proch (Gorzów Wlkp.) – 7
Rez. Wojciech Kaczmarek (Gniezno) – 0

Wyniki finału w Lesznie (1981):
1. Roman Jankowski (Leszno) – 15 pkt.
2. Zenon Plech (Gdańsk) – 13
3. Edward Jancarz (Gorzów Wlkp.) – 12+3
4. Ryszard Buśkiewicz (Leszno) – 12+u
5. Leon Kujawski (Gniezno) – 10
6. Alfred Siekierka (Opole) – 9
7. Jan Ząbik (Toruń) – 9
8. Henryk Olszak (Zielona Góra) – 8
9. Kazimierz Wójcik (Gniezno) – 7
10. Jerzy Kochman (Świętochłowice) – 5
11. Antoni Skupień (Rybnik) – 5
12. Mariusz Okoniewski (Leszno) – 4
13. Maciej Jaworek (Zielona Góra) – 4
14. Mieczysław Woźniak (Gorzów Wlkp.) – 2
15. Bogdan Skrobisz (Gdańsk) – 2
16. Wojciech Kaczmarek (Gniezno) – 1
Rez. Włodzimierz Heliński (Leszno) – 1
Rez. Bernard Jąder (Leszno) – 0

Wyniki finału w Zielonej Górze (1982):
1. Andrzej Huszcza (Zielona Góra) – 14+3 pkt.
2. Leonard Raba (Opole) – 14+2
3. Roman Jankowski (Leszno) – 13
4. Edward Jancarz (Gorzów Wlkp.) – 11
5. Ryszard Czarnecki (Rzeszów) – 9
6. Piotr Pyszny (Rybnik) – 9
7. Marek Kępa (Lublin) – 9
8. Henryk Olszak (Zielona Góra) – 5
9. Mirosław Berliński (Gdańsk) – 5
10. Bogusław Nowak (Gorzów Wlkp.) – 5
11. Jerzy Kochman (Świętochłowice) – 5
12. Andrzej Marynowski (Gdańsk) – 4
13. Bolesław Proch (Bydgoszcz) – 3
14. Grzegorz Kuźniar (Rzeszów) – 2
15. Ryszard Buśkiewicz (Leszno) – 1
16. Antoni Krzywonos (Rzeszów) – 1
Rez. Andrzej Maroszek (Bydgoszcz) – 5
Rez. Toru. Jan Krzystyniak (Zielona Góra) – 3

Wyniki finału w Gdańsku (1983):
1. Edward Jancarz (Gorzów Wlkp.) – 13 pkt.
2. Zenon Plech (Gdańsk) – 12+3
3. Andrzej Huszcza (Zielona Góra) – 12+2
4. Bolesław Proch (Bydgoszcz) – 11
5. Piotr Pyszny (Rybnik) – 11
6. Mirosław Berliński (Gdańsk) – 10
7. Bogusław Nowak (Gorzów Wlkp.) – 9
8. (rez.) Włodzimierz Heliński (Leszno) – 8
9. Wojciech Żabiałowicz (Toruń) – 8
10. Jerzy Rembas (Gorzów Wlkp.) – 6
11. Grzegorz Kuźniar (Rzeszów) – 5
12. Ryszard Czarnecki (Rzeszów) – 5
13. (rez.) Kazimierz Wójcik (Gniezno) – 3
14. Eugeniusz Błaszak (Gniezno) – 2
15. Grzegorz Sterna (Leszno) – 2
16. Janusz Stachyra (Rzeszów) – 1
17. Roman Jankowski (Leszno) – 0
18. Jan Krzystyniak (Zielona Góra) – 0
Rez. Toru. Bogdan Skrobisz (Gdańsk) – 1
Rez. Toru. Andrzej Marynowski (Gdańsk) – 1

*****

22 lipca 2017 r wielkim sukcesem Macieja Janowskiego zakończyło się szóste Speedway Grand Prix w sezonie, rozegrane na torze Stadionu Millenium w Cardiff. Magic jako pierwszy Polak tryumfował na stadionie w stolicy Walii podczas SGP. Było to już drugie z rzędu (po zawodach w duńskim Horsens) zwycięstwo Janowskiego w SGP w 2017 r. Po zawodach w Cardiff był wiceliderem GP. Ostatecznie IMŚ został Doyle, a Janowski zakończył zmagania w SGP 2017 na czwartym miejscu. Drugi był Patryk Dudek, a trzeci Tai Woffinden.

Wyniki:
1. Maciej Janowski (Polska) – 17 (3,3,1,3,1,3,3)
2. Jason Doyle (Australia) – 13 (1,w,2,3,3,2,2)
3. Matej Zagar (Słowenia) – 12 (3,3,2,0,1,2,1)
4. Bartosz Zmarzlik (Polska) – 16 (3,2,3,3,2,3,d)
5. Emil Sajfutdinow (Rosja) – 11 (0,2,3,3,3,0)
6. Peter Kildemand (Dania) – 10 (1,1,3,2,3,0)
7. Patryk Dudek (Polska) – 10 (1,3,2,1,2,1)
8. Chris Holder (Australia) – 10 (1,1,3,2,2,1)
9. Tai Woffinden (Wielka Brytania) – 9 (3,2,2,1,1)
10. Niels Kristian Iversen (Dania) – 7 (2,2,0,0,3)
11. Fredrik Lindgren (Szwecja) – 7 (2,3,d,2,0)
12. Antonio Lindbaeck (Szwecja) – 7 (2,1,1,1,2)
13. Martin Vaculik (Słowacja) – 4 (0,0,1,2,1)
14. Josh Bates (Wielka Brytania) – 2 (2,0,0)
15. Craig Cook (Wielka Brytania) – 2 (t,1,1,0,0)
16. Piotr Pawlicki (Polska) – 1 (t,0,0,1,0)
17. Adam Ellis (Wielka Brytania) – 0 (0,0,0)
18. Greg Hancock (USA) – 0 (d,-,-,-,-)

Bieg po biegu:
1. Woffinden, Lindgren, Kildemand, Hancock (d/3)
2. Zmarzlik, Lindbaeck, Dudek, Ellis (Pawlicki – t)
3. Janowski, Bates, Holder, Vaculik (Cook – t)
4. Zagar, Iversen, Doyle, Sajfutdinow
5. Zagar, Woffinden, Lindbaeck, Vaculik
6. Lindgren, Iversen, Cook, Pawlicki
7. Janowski, Zmarzlik, Kildemand, Doyle (u/w)
8. Dudek, Sajfutdinow, Holder, Ellis
9. Sajfutdinow, Woffinden, Janowski, Pawlicki
10. Holder, Doyle, Lindbaeck, Lindgren (d/2)
11. Kildemand, Dudek, Vaculik, Iversen
12. Zmarzlik, Zagar, Cook, Bates
13. Zmarzlik, Holder, Woffinden, Iversen
14. Janowski, Lindgren, Dudek, Zagar
15. Sajfutdinow, Kildemand, Lindbaeck, Cook
16. Doyle, Vaculik, Pawlicki, Ellis
17. Doyle, Dudek, Woffinden, Cook
18. Sajfutdinow, Zmarzlik, Vaculik, Lindgren
19. Kildemand, Holder, Zagar, Pawlicki
20. Iversen, Lindbaeck, Janowski, Bates

1. półfinał:
21. Zmarzlik, Doyle, Dudek, Kildemand

2. półfinał:
22. Janowski, Zagar, Holder, Sajfutdinow

Finał:
23. Janowski, Doyle, Zagar, Zmarzlik (d/3)

*****

W 1979 roku Ron Preston (USA) wygrał finał Indywidualnych Mistrzostw Europy Juniorów. Na torze w Leningradzie drugą pozycję zajął reprezentant gospodarzy Ajrat Fajzulin. Fin Ari Koponen sięgnął po medal brązowy. Jedyny reprezentant Polski Marek Kępa uplasował się na miejscu dziewiątym.

Wyniki finału IMEJ:
1. Ron Preston (USA) – 13 pkt.
2. Ajrat Fajzulin (ZSRR) – 12
3. Ari Koponen (Finlandia) – 11
4. Knud Ellegaard (Dania) – 10
5. Anders Eriksson (Szwecja) – 10
6. Stanislav Urban (Czechosłowacja) – 9
7. Zbynek Holy (Czechosłowacja) – 9
8. Trond Skretting (Norwegia) – 8
9. Marek Kępa (Polska) – 6
11. Jaromir Bartos (Czechosłowacja) – 6
11. Władimir Pankin (ZSRR) – 6
12. Peter Berecz (Węgry) – 5
13. Josef Aigner (RFN) – 5
14. Hans Albert Klinge (Dania) – 5
15. Jan Eriksson (Szwecja) – 3
16. Fausto Birbini (Włochy) – 1
Rez. Karl Bidesbergh (Dania) – ns
Rez. Christian Brandt (RFN) – ns

W 2018 r stadion Alfreda Smoczyka po raz pierwszy gościł finalistów Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów. Tego dnia odbyła się druga runda tej rywalizacji, która nie przyciągnęła wielu widzów na stadion. Było ich około 5.000, a same zawody nie były ciekawym widowiskiem. W Lesznie najlepszy okazał się Maksym Drabik ze Sparty, który w finale pokonał miejscowego zawodnika Bartosza Smektałę oraz Brytyjczyka Daniela Bewleya. Dominik Kubera po podcięciu w pierwszej odsłonie finału Drabika został wykluczony z powtórki. Po tych zawodach, w klasyfikacji generalnej IMŚJ Drabik miał dużą przewagę nad drugim Smektałą – wynosiła sześć punktów. Jednak wówczas IMŚJ został Smektała, który w finale w Pardubicach zgromadził o osiem punktów więcej od Drabika. Zawodnik Sparty był drugi, a Robert Lambert z Anglii ukończył zmagania juniorów w IMŚ – na trzecim miejscu. Indywidualnego Mistrza wiata Juniorów w 2018 r wyłaniano w trzech turniejach: w Dyneburgu na Łotwie, w Lesznie i w Pardubicach (Czechy).

Wyniki drugiej rundy IMŚJ rozegranej 22 lipca w Lesznie:

1. Maksym Drabik (Polska) – 21 (3,3,3,3,3,3,3)
2. Bartosz Smektała (Polska) – 18 (2,3,3,2,3,3,2)
3. Daniel Bewley (Wielka Brytania) – 14 (1,3,3,3,1,2,1)
4. Dominik Kubera (Polska) – 13 (2,2,2,3,2,2,w)
5. Robert Lambert (Wielka Brytania) – 13 (2,3,3,2,2,1)
6. Andreas Lyager (Dania) – 10 (3,2,0,2,3,0)
7. Wiktor Lampart (Polska) – 9 (3,w,1,1,3,1)
8. Joel Kling (Szwecja) – 8 (3,2,2,1,0,0)
9. Patrick Hansen (Dania) – 8 (1,1,1,3,2)
10. Filip Hjelmland (Szwecja) – 5 (2,1,2,0,0)
11. Daniel Kaczmarek (Polska) – 5 (1,2,2,0,d)
12. Frederik Jakobsen (Dania) – 5 (1,1,0,2,1)
13. Nick Skorja (Słowenia) – 5 (0,1,1,1,2)
14. Robert Chmiel (Polska) – 3 (0,0,1,1,1)
15. Davis Kurmis (Łotwa) – 1 (0,0,0,0,1)
16. Daniel Spiller (Niemcy) – 0 (0,0,0,0,0)
17. Szymon Szlauderbach (Polska) – ns
18. Wiktor Trofimow jr (Polska) – ns

Bieg po biegu:
1. (60,72) Lampart, Hjelmland, Jakobsen, Chmiel
2. (59,94) Drabik, Smektała, Hansen, Skorja
3. (60,66) Lyager, Lambert, Bewley, Spiller
4. (60,25) Kling, Kubera, Kaczmarek, Kurmis
5. (61,12) Bewley, Kling, Skorja, Lampart (w/su)
6. (60,41) Smektała, Kaczmarek, Hjelmland, Spiller
7. (60,94) Drabik, Lyager, Jakobsen, Kurmis
8. (60,59) Lambert, Kubera, Hansen, Chmiel
9. (61,28) Smektała, Kubera, Lampart, Lyager
10. (61,40) Lambert, Hjelmland, Skorja, Kurmis
11. (60,94) Bewley, Kaczmarek, Hansen, Jakobsen
12. (61,00) Drabik, Kling, Chmiel, Spiller
13. (61,34) Drabik, Lambert, Lampart, Kaczmarek
14. (61,91) Hansen, Lyager, Kling, Hjelmland
15. (61,91) Kubera, Jakobsen, Skorja, Spiller
16. (61,31) Bewley, Smektała, Chmiel, Kurmis
17. (62,31) Lampart, Hansen, Kurmis, Spiller
18. (61,38) Drabik, Kubera, Bewley, Hjelmland
19. (61,69) Smektała, Lambert, Jakobsen, Kling
20. (62,50) Lyager, Skorja, Chmiel, Kaczmarek (d/4)

Półfinały:
21. (61,72) Drabik, Bewley, Lampart, Lyager
22. (61,87) Smektała, Kubera, Lambert, Kling

*****

Tego samego dnia w 1979 r w holenderskim Assen rywalizowano w finale Indywidualnych Mistrzostw Europy na torze trawiastym. Zwycięzcą okazał się reprezentant Wielkiej Brytanii Gerald Short, który pokonał Gunthera Bracklanda z RFN oraz Tjalle Reitsma z Holandii.

Wyniki finału IME na torze trawiastym:
1. Gerald Short (Wielka Brytania) – 20 pkt.
2. Gunther Brackland (RFN) – 18
3. Tjalle Reitsma (Holandia) – 18
4. John Britcher (Wielka Brytania) – 17
4. Tormod Langli (Norwegia) – 17
6. Chris Morton (Wielka Brytania) – 14
7. Les Collins (Wielka Brytania) – 11
8. Skjold Larsen (Dania) – 10
9. Finn Lundal (Dania) – 10
10. Franz Kolbeck (RFN) – 9
11. Graham Hurry (Wielka Brytania) – 8
12. Jorgen Johansen (Dania) – 7
13. Roelof Thijs (Holandia) – 7
14. Ewald Scheele (RFN) – 6
15. Ab De Groot (Holandia) – 3
16. Hans Johansson (Szwecja) – 2
17. Ilkka Teromaa (Finlandia) – 2
18. Giuseppe Brizzolari (Włochy) – 1

*****

W sezonie 1984 na torze w Tarnowie Wojciech Załuski z Kolejarza Opole triumfował w finale Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski. Zwycięzca w biegu o złoto pokonał Adama Pawliczka z Rybnika. Trzecie miejsce także po barażu wywalczył Piotr Tomaszewski z Zielonej Góry, pokonując Arkadiusza Zielonko z Unii Leszno. Trzech uczestników tego finału występowało później w Sparcie Wrocław. W latach osiemdziesiątych barwy Sparty reprezentowali Marek Glinka (był liderem drugoligowej drużyny) , Arkadiusz Zielonko. Wojciech Załuski w barwach Sparty Wrocław zdobywał trzy tytuły drużynowych mistrzów Polski.

Wyniki finału MIMP:
1. Wojciech Załuski (Opole) – 12+3 pkt.
2. Adam Pawliczek (Rybnik) – 12+wu2
3. Piotr Tomaszewski (Zielona Góra) – 11+3
4. Arkadiusz Zielonko (Leszno) – 11+2
5. Eugeniusz Skupień (Rybnik) – 10
6. Mirosław Korbel (Rybnik) – 9
7. Piotr Styczyński (Lublin) – 8
8. Dariusz Brucheiser (Ostrów Wlkp) – 8
9. Marek Glinka (Zielona Góra) – 7
10. Ryszard Franczyszyn (Gorzów Wlkp.) – 7
11. Jerzy Szeląg (Gniezno) – 6
12. Mirosław Daniszewski (Gorzów Wlkp.) – 6
13. Krzysztof Grzelak (Gorzów Wlkp.) – 5
14. Krzysztof Fedeczko (Gdańsk) – 4
15. Zbigniew Błażejczak (Zielona Góra) – 2
16. Cezary Owiżyc (Gorzów Wlkp.) – 2
Rez. Arkadiusz Tanaś (Wrocław) – ns

*****

W 1985 roku w Rybniku Piotr Pyszny wygrał III edycję Memoriału Jana Ciszewskiego. Drugą pozycję zajął Bronisław Klimowicz (obaj ROW Rybnik). Trzeci był Mirosław Berliński z Wybrzeża Gdańsk.

Wyniki zawodów:
1. Piotr Pyszny (ROW Rybnik) – 15 pkt.
2. Bronisław Klimowicz (ROW Rybnik) – 13
3. Mirosław Berliński (Wybrzeże Gdańsk) – 12+3
4. Antoni Skupień (ROW Rybnik) – 12+2
5. Henny Koreze (Holandia) – 10
6. Janos Balogh (Węgry) – 10
7. Jan Krzystyniak (Falubaz Zielona Góra) – 9
8. Adam Pawliczek (ROW Rybnik) – 6
9. Jerzy Kochman (Śląsk Świętochłowice) – 6
10. John Parr (Anglia) – 5
11. Mirosław Korbel (ROW Rybnik) – 4
12. Bogusław Nowak (Unia Tarnów) – 4
13. Piotr Żyto (Wybrzeże Gdańsk) – 4
14. Jozsef Petrikovics (Węgry) – 4
15. Stefan Żeromski (Falubaz Zielona Góra) – 1
16. Zenon Kasprzak (Unia Leszno) – 0
Rez. Eugeniusz Skupień (ROW Rybnik) – 5

*****

W 2006 roku szósta edycja Drużynowego Pucharu Świata odbyła się w angielskim Reading. Zwyciężyła reprezentacja Danii w składzie: Nicki Pedersen, Niels Kristian Iversen, Bjarne Pedersen, Hans Andersen i Charlie Gjedde. Drugie miejsce zajęli zawodniczy ze Szwecji. A na najniższym stopniu podium uplasowali się Anglicy. Obrońcy trofeum Polacy nie zdołali awansować do finału tej imprezy.

Wyniki zawodów:

I. Dania – 45 pkt.
Niels K. Iversen – 5
Nicki Pedersen – 13
Bjarne Pedersen – 9
Hans Andersen – 12
Charlie Gjedde – 6

II. Szwecja – 37 pkt.
Andreas Jonsson – 13+1
Antonio Lindback – 11
Fredrik Lindgren – 5
Mikael Max – 2
Peter Karlsson – 5

III. Wielka Brytania – 36 pkt.
Lee Richardson – 7
Mark Loram – 7
Scott Nicholls – 13+2
Chris Louis – 3
Chris Harris – 4

IV. Australia – 35 pkt.
Travis McGowan – 3
Ryan Sullivan – 4
Todd Wiltshire – 8
Leigh Adams – 8
Jason Crump – 12+0