Henryk Piekarski urodził się 7 czerwca 1962 w Kątach.Jest wychowankiem Sparty Wrocław. Przez lata był  ulubieńcem wrocławskiej publiczności. W swojej karierze doczekał się kilku przydomków, w tym miedzy innymi „Henka Piekarsson” czy „Pan Profesor”. Przydomki te otrzymał głównie z jego firmowego ataku przy krawężniku. Piekarski miał niesamowitą umiejętność wyprzedzania w taki sposób swoich przeciwników. Często po przegranym starcie na pierwszym wirażu, gdy przeciwnicy „zajmując się sobą „ odjeżdżali od krawężnika, wówczas Piekarski wskakiwał w powstałą lukę po małej i było „po biegu”.

Henryk piekarski swoją karierę żużlową rozpoczynał w czasach, gdy Sparta przez wiele sezonów była czerwoną latarnią ówczesnej drugiej ligi żużlowej. Jednak na początku swojej żużlowej przygody we Wrocławiu miał okazję występować u boku legend Sparty. W 1981 r w zespole ze Stadionu Olimpijskiego występowali Piotr Bruzda, Robert Słaboń, czy Henryk Jasek.

Piotr Bruzda w 1982 r wyjechał do Szwecji. Robert Słaboń od 1983 r występował w Motorze Lublin.

W sezonie 1984 w Sparcie nie było już Piekarskiego i Jaska. Ciężko jest podnieść się klubowi, który stracił swoich najlepszych zawodników w tak krótkim czasie.

Ale Henryk Piekarski po odbyciu dwuletniej zasadniczej służby wojskowej i reprezentowaniu barw GKM-u Grudziądz wraca do Wrocławia. Mimo, kiepskiej sytuacji w klubie był wierny Sparcie. Największe triumfy święcił ze swoim klubem w 1993 i 1994 r kiedy to Sparta Wrocław zdobyła dwa pierwsze w historii tytuły Drużynowych Mistrzów Polski.

Kariera Piekarskiego zaczęła się od bardzo pechowego debiutu, w meczu ze Stalą Rzeszów na Stadionie Olimpijskim 24 maja 1981 roku. Dziewiętnastoletni Piekarski wystartował tylko w jednym biegu, który zakończył… wpadnięciem w sprzęt kierownika startu ustawiony na murawie. Pechowy debiut nie zdeprymował jednak wychowanka Sparty i już w następnym meczu, na torze w Lublinie, był najskuteczniejszych żużlowcem swojego zespołu, zdobywając osiem punktów i wygrywając jeden z wyścigów.. Utalentowany zawodnik szybko stał się podstawowym juniorem wrocławskiego klubu.

W 1987 roku po raz pierwszy w karierze zakończył ligowy sezon ze średnią powyżej dwóch punktów na bieg. Rola lidera zespołu wyraźnie mu odpowiadała, bo w kolejnych latach notował dalsze postępy. W 1988 roku jego średnia wyniosła nawet 2,4 pkt./bieg. Trzy lata późiej Sparta-Aspro z Piekarskim w składzie wreszcie opuściła najniższą klasę rozgrywkową. Piekarski startował co prawda rzadziej, ale wciąż punktował solidnie. Po awansie musiał pogodzić się z rolą „dżokera”, a regularnych startów szukał w drugoligowym zespole rezerw Sparty.

W 1993 roku, Sparta-Polsat Wrocław po raz pierwszy w historii sięgnęła po tytuł Drużynowego Mistrza Polski. Piekarski był ważną częścią mistrzowskiego zespołu. Wystąpił wówczas w prawie wszystkich meczach i zakończył rozgrywki ze średnią 1,6 punktu na bieg. W 1994 r startował rzadziej. Nie udało mu się wygrać ani jednego wyścigu w ekstralidze, ale był po raz drugi członkiem zespołu Drużynowych Mistrzów Polski.

Po zdobyciu drugiego tytułu mistrzowskiego, w 1994 roku, zmienił barwy klubowe, by częściej startować na żużlowych torach. Trafił do najsłabszego zespołu ligowego w Polsce – CemWap-u Opole. W 11 meczach uzyskał czwartą średnią w drużynie, wynoszącą 1,583 pkt/bieg.

Po spędzeniu sezonu w drugoligowym CemWapie postanowił zakończyć sportową karierę.

Później przez jakiś czas był toromistrzem na Nowym Stadionie Olimpijskim.

Do największych osiągnięć Piekarskiego należą: drużynowe mistrzostwo Polski (1993 – 1994), dwunaste miejsce w  młodzieżowych indywidualnych mistrzostwach Polski (1983), czternaste miejsce w IPP (1989. Był ósmy w Brązowym Kasku (1981) i piąty w Srebrnym Kasku (1983).

9 października 1990 r na Stadionie Olimpijskim z 13 pkt na koncie wygrał 6 turniej Finałowy o Złoty Kask, będący jednocześnie Memoriałem doc dr Lecha Barana. Drugi był Roman Jankowski a na najniższym stopniu podium stanął Jacek Gomólski.

A tak po jednym z meczów ligowych w 2013 r wrocławskiej Sparty na Stadionie Olimpijskim wypowiadał się na temat zmian w żużlu od czasu jego startów:

Sport pozostaje ten sam, ale otoczka jest zupełnie inna niż kiedyś, bardziej komercyjna. Sprzęt niby jest podobny, ale trochę szybszy (śmiech). W medycynie jest ogromny postęp – spawają kości laserami, skręcają śrubami i zawodnicy szybciej wracają do jazdy. Jak na tamte czasy i warunki ja też ryzykowałem – pojechałem na mecz do Krosna z gipsem. Ściągnąłem go, odjechałem mecz i znowu go założyłem (śmiech).

Piekarski powiedział jak przygotowywał się do szczególnie ważnych meczów ligowych:

Ja zawsze podchodziłem do takich spotkań normalnie, zupełnie jakbym jechał normalny mecz. Nie można robić wielkiej różnicy. Każde zawody są bardzo ważne i wiadomo, że wszystko chce się wygrać. Myślę, że teraz nie ma żadnej zmiany w podejściu – czy to eliminacja, czy to liga – trzeba jechać na maksa!

A jak zachowywał się po upadkach na torze?:

W ogóle o tym nie myślałem. Jeśli się to przeżywa, to człowiek nie powinien wtedy jeździć na żużlu. Taka jest prawda. Trzeba się wyłączyć, stanąć pod taśmą i jedyne na czym się skupić, to żeby wygrać bieg.

Starty Henryka Piekarskiego w DMP na żużlu w Polsce:

RokWiekKlubKlasaMBIIIIIIIVDUWTPktBonSumaŚr./bieg
198119Wrocław1 Liga1045107155341059.0059.01.311
198220Wrocław1 Liga6232657120023.0023.01.000
198321Wrocław1 Liga12631015257420085.0388.01.397
198422Grudziądz1 Liga48032201008.0412.01.500
198523Grudziądz1 Liga1046615185110066.0874.01.609
198624Wrocław1 Liga741410206001052.0153.01.293
198725Wrocław1 Liga126216261520120115.09124.02.000
198826Wrocław1 Liga14723329611020163.010173.02.403
198927Wrocław1 Liga14743824902100171.05176.02.378
199028Wrocław1 Liga179044221741020193.010203.02.256
199129Wrocław1 Liga73311874021056.0561.01.848
199230WrocławEkstraliga410024301008.019.00.900
199230Wrocław rez.1 Liga9451017152001079.0786.01.911
199331WrocławEkstraliga1640117144301051.01364.01.600
199432WrocławEkstraliga122406611100018.0624.01.000
199533Opole1 Liga1148916139010072.0476.01.583
Razem:15 sezonów16572419422319172171611012198613051,802