22 września 1956 roku na stadionie Wembley w Londynie odbył się 12 finał Indywidualnych Mistrzostw Świata na żużlu.
Był to szczególny rok dla reprezentantów krajów byłego bloku wschodniego. Po raz pierwszy w eliminacjach uczestniczyli reprezentanci z Polski i Czechosłowacji.
W kwalifikacjach kontynentalnych wystąpili Florian Kapała, Edward Kupczyński, Janusz Suchecki, Eugeniusz Nazimek, Marian Kaiser, Tadeusz Teodorowicz, Mieczysław Połukard oraz Włodzimierz Szwendrowski. W Finale Europejskim w Oslo Kapał był siódmy, a ósme miejsce zajął Kupczyński. Szwendrowski, Połukard, Kaiser oraz Teodorowicz uplasowali się na końcu stawki. Do finału światowego na Wembley awansowało wówczas tylko czterech pierwszych żużlowców. Piąty był rezerwowym w finale. W Oslo pięć pierwszych miejsc zajęli Szwedzi: Ove Fundin, Per Olof Soderman, Ole Andersson, Ulf Ericsson oraz Rune Sormander.
Z eliminacji brytyjskich awansowało aż 11 zawodników, a dwunasty w finale był rezerwowym.
Szwed Ove Fundin triumfował w finale Indywidualnych Mistrzostw Świata. Na Wembley Stadium drugą pozycję zajął Ronnie Moore z Nowej Zelandii, a trzecie Arthur Forrest z Anglii. Było to pierwsze zwycięstwo zawodnika spoza państw Wspólnoty Brytyjskiej i Stanów Zjednoczonych.
Ove Fundin jest to jedna z najciekawszych postaci w historii żużla. Był 15 razy w finałach IMŚ. Pięć razy był indywidualnym mistrzem świata. Jest jednym z dwóch zawodników w historii żużla (obok Jasona Crumpa), którzy dziesięć razy z rzędu stawali na podium IMŚ (1956-1965 r.).
Swój pierwszy tytuł mistrzowski wywalczył w trzecim starcie w finałach IMŚ.
Wyniki finału IMŚ:
| 1 | Ove Fundin | Szwecja | 13 | (1,3,3,3,3) |
| 2 | Ronnie Moore | Nowa Zelandia | 12 | (2,2,2,3,3) |
| 3 | Arthur Forrest | Wielka Brytania | 11+3 | (3,1,3,2,2) + 3 |
| 4 | Peter Craven | Wielka Brytania | 11+2 | (3,1,2,2,3) +2 |
| 5 | Ken McKinlay | Szkocja | 10 | (2,2,3,3,0) |
| 6 | Per Olof Söderman | Szwecja | 10 | (0,3,2,2,3) |
| 7 | Barry Briggs | Nowa Zelandia | 10 | (3,2,1,3,1) |
| 8 | Brian Crutcher | Wielka Brytania | 9 | (1,3,3,0,2) |
| 9 | Peter Moore | Australia | 8 | (2,1,1,2,2) |
| 10 | Eric Boothroyd | Wielka Brytania | 7 | (2,3,1,1,0) |
| 11 | Alan Hunt | Wielka Brytania | 6 | (3,0,1,1,1) |
| 12 | Dick Fisher | Wielka Brytania | 5 | (0,0,2,1,2) |
| 13 | Doug Davies | Związek Południowej Afryki | 4 | (1,2,0,0,1) |
| 14 | Olle Andersson | Szwecja | 3 | (1,1,0,0,0) |
| 15 | Ulf Ericsson | Szwecja | 2 | (0,0,0,1,1) |
| 16 | Gerry Hussey | Wielka Brytania | 0 | (0,0,0,0,0) |
| rez. Rune Sörmander | Szwecja | |||
| rez. Jack Biggs | Australia |
Bieg po biegu:
01 Craven, R Moore, Fundin, Soderman
02 Forrest, McKinley, Crutcher, Fisher
03 Hunt, Boothroyd, Andersson, Ericsson
04 Briggs, P Moore, Davies, Hussey
05 Soderman, Davies, Forrest, Ericsson
06 Crutcher, Briggs, Craven, Hunt
07 Boothroyd, R Moore, P Moore, Fisher
08 Fundin, McKinley, Andersson, Hussey
09 Crutcher, Soderman, Boothroyd, Hussey
10 Forrest, Craven, P Moore, Andersson
11 McKinley, R Moore, Briggs, Ericsson
12 Fundin, Fisher, Hunt, Davies
13 Briggs, Soderman, Fisher, Andersson
14 McKinley, Craven, Boothroyd, Davies
15 R Moore, Forrest, Hunt, Hussey
16 Fundin, P Moore, Ericsson, Crutcher
17 Soderman, P Moore, Hunt, McKinley
18 Craven, Fisher, Ericsson, Hussey
19 R Moore, Crutcher, Davies, Andersson
20 Fundin, Forrest, Briggs, Boothroyd
21 dodatkowy o 3 miejsce: Forrest, Craven
