W 1953 roku rozgrywki ligowe zakończyły się 20 września meczami o pierwsze i trzecie miejsce. W rywalizacji o brązowy medal zmierzyły się dwie wrocławskie ekipy Spójnia i CWKS (mający wówczas siedzibę we Wrocławiu). Ostatecznie trzecia była Spójnia.
W listopadzie we Wrocławiu na stadionie Olimpijskim odbył się mecz towarzyski. Należy zwrócić uwagę, na fakt, iż wówczas po zakończeniu rozgrywek ligowych bardzo dużo było różnego rodzajów turniejów indywidualnych, par czy drużynowych.
8 listopada 1953 roku we Wrocławiu CWKS Wrocław rywalizował w test meczu z Kolejarzem Rawicz. I trudno to sobie dziś wyobrazić, ale na trybunach Stadionu Olimpijskiego w niedzielne wczesne popołudnie zjawiło się wówczas około 10 tysięcy spragnionych żużla kibiców.
Goście z Rawicza w 1953 roku bardzo wcześnie zakończyli sezon ligowy, gdyż zgodnie z regulaminem po czterech rundach dwie najsłabsze drużyny zakończyły sezon. Wśród tych ekip był i Kolejarz Rawicz, który rozgrywki o DMP w sezonie 1953 roku zakończył na 9 miejscu.
Drużyny ligowe składały się z sześciu zawodników plus dwóch rezerwowych. Każdy z żużlowców podstawowego składu miał do odjechania trzy biegi w meczu. A samo spotkanie składało się z 9 wyścigów.
Wg takich samych reguł rozegrano spotkanie towarzyskie 8 listopada.
Test mecz zakończył się wynikiem: CWKS Wrocław – Kolejarz Rawicz: 30-24.
Drużyny wystąpiły w swoich najsilniejszych składach. Najlepszym zawodnikiem był niepokonany tego dnia Florian Kapała (Kolejarz) zdobywca kompletu 9 oczek. W drużynie wrocławskiej Norbert Świtala i Marian Kaiser zdobyli po 8 punktów.
Punkty w meczu:
CWKS Wrocław 30:
Norbert Świtała – 8
Robert Świtała – 5
Mieczysław Połukard – 5
Joachim Maj – 4
Marian Kaiser – 8
Władysław Orwat – 0
Kolejarz Rawicz 24:
Florian Kapała – 9 (3,3,3)
Boryczka – 2
Marian Spychała – 6
Franciszek Cieślawski – 2
Henryk Ignasiak – 4
Marian Jankowski – 1