Perris Raceway zorganizował swoje pierwsze zawody w 2023 roku w chłodną noc 18 lutego z wieloma gwiazdami speedwaya. Prawdopodobnie najważniejszą wiadomością było to, że Dan Bewley, mistrz Wielkiej Brytanii z 2022 r. i obecny numer 6 na świecie, został zgłoszony na mistrzostwa USA w parach na zakończenie jego miesięcznej podróży do Kalifornii. Bewley, po zapierającym dech w piersiach występie dwa tygodnie wcześniej w meczu testowym USA vs Reszta Świata w Bakersfield, szybko stał się wielkim ulubieńcem fanów w Stanach, a jego jazda w Perris z pewnością zaparła im dech w piersiach poprzez imponujący szybki styl ścigania się młodego Brytyjczyka. Tor Perris bardziej przypomina mały brytyjski tor, a występ Bewleya dał obecnym amerykańskim żużlowcom szansę zmierzenia się z brytyjską supergwiazdą na torze bardziej podobnym do tego, na którym jeździliby za granicą.
Główną częścią programu była rywalizacja par, do której zgłosiło się 6 dwuosobowych drużyn. W przeciwieństwie do poprzednich turniejów par, tym razem jeźdźcy zostali podzieleni na dwie grupy, co uniemożliwiło połączenie drużyn z największą ilością punktów. Losowanie wyłoniło drużyny, z których każda miała zawodnika z „Grupy A” i „Grupy B”. W pierwszej rundzie eliminacji zwyciężyli Dillon Ruml, Gino Manzares i Bewley. Zawodnicy z grupy B zacięcie rywalizowali o trzecie miejsce. Zajęcie w najgorszym wypadki tej pozycji ostatecznie decydowało o tym, kto będzie rywalizował o zwycięstwo w zawodach parowych.
Bieg 5 sprawił, że fani wstali po tym, jak Bewley, pierwszy ze startu, został wyprzedzony przez Manzaresa na pierwszym wirażu drugiego okrążenia. Kolega z drużyny Bewleya, Wilbur Hancock, dał istotne wsparcie Brytyjczykowi, zajmując ważne trzecie miejsce przedd Michaelem Wellsem. Po dwóch rundach obie drużyny miały na swoim koncie po 7 punktów.
W biegu 7 Ruml pozostał jedynym niepokonanym zawodnikiem, zwyciężając Manzaresa. Broc Nicol odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w biegu 8. Bewley prowadził w biegu 9, podczas gdy Hancock walcząc o drugie miejsce spowodował upadek Eddiego Castro. Zasady tego wieczoru nie wykluczały takiego zawodnika (zamiast tego dawały poszkodowanemu 20-jardowy handicap w powtórce), a po zwycięstwie Bewleya i awansie Hancocka na trzecie miejsce, 4-2 dało drużynie brytyjsko-amerykańskiej przewagę nad najgroźniejszymi rywalami o jeden punkt.
W czwartej rundzie Manzares, Bewley i Nicol wygrali, a każdy bieg kończącył się wynikiem 4-2, więc Bewley i Hancock wciąż mieli przewagę 1 punktu nad Manzaresem i Wellsem, przechodząc do ostatniej tury wyścigów. W biegu 14 Nicol odniósł wspaniałe zwycięstwo nad Bewleyem, a Hancock był trzeci. To otworzyło furtkę dla Manzaresa i Wellsa, którzy potrzebowali wygrać 5-1 nad Castro i Jordanem Vanderhamem w biegu 15, aby odnieść zwycięstwo w całych zawodach. Jednak do tego wyścigu żaden zawodnik z grupy B nie pokonało zawodnika z grupy A. Manzares poświęcił lepsze pole startowe dla swojego kolegi z drużyny. Strategia ta opłaciła się. Wells miał fantastyczny start, i para ta wyszła na prowadzenie 5: 1 w biegu 15. Zgodnie z oczekiwaniami Castro ruszył w pościg jadąc po zewnętrznej, ale nie był wystarczająco blisko, aby skutecznie zaatakować prowadzących. W efekcie szaleńczej jazdy „po bandzie” upadł na początku ostatniego okrążenia. Wygrana 5-1 w tym biegu dało ostatecznie zaledwie jednopunktowe zwycięstwo Manzaresowi i Wellsowi w mistrzostwach USA par.
Po zakończeniu zawodów parowych, czterech najlepszych pod względem punktów zawodników Dywizji 1 ścigało się w Indywidualnym Turnieju Głównym. Bewley wylosował najlepsze tego wieczora pole startowe i po znakomitym starcie w finale wydawało się, że wygra ten bieg. Ale znakomite ścięcie do wewnątrz krawężnika sprawiło, że Nicol wyszedł w tym wyścigu na prowadzenie. Chociaż Bewley trzymał się bardzo blisko, Nicol nie dał się wyprzedzić i odniósł niezwykle dobrze przyjęte zwycięstwo. Ruml był trzeci, a Manzares dotarł do mety na czwartym miejscu.
Bewley nie poprzestał na zaledwie 6 biegach żużlowych. Pożyczono mu motocykl na imprezę Flat Track Pairs i zanotował drugie i trzecie miejsce w swoich biegach oraz czwarte w finale w którym wystartowało 9 zawodników rywalizujących na 10 okrążeń. Nick Garcia i Colt Foster okazali się najlepszą parą.
Wyniki:
Perris Pairs:
Gino Manzares (14) & Michael Wells (5+2) 19
Dan Bewley (13) & Wilbur Hancock (5+2) 18
Broc Nicol (13) & Brad Sauer (3+1) 16
Dillon Ruml (14) & Justin Almon (1) 15
Charles Ermolenko (10) & Mark Fillebrown (1+1) 11
Eddie Castro (9) & Jordan Vanderham (2+1) 11
Division 1 Main Event
98 Broc Nicol
99 Dan Bewley
3 Dillon Ruml
24 Gino Manzares
Flat Track Teams – wyniki końcowe:
Nick Garcia / Colt Foster 13
Nick Armstrong / Johnny Custom 19
Elliot Iverson / Joe Steffen 21
Dan Bewley /Matt Foster 23
Joey Crabtree 19
Źródło: perrisspeedway.com
zdjęcie: fb Daniel Bewley
