Sam Ermolenko, właśc. Guy Allen Ermolenko urodził się 23 listopada 1960 w Maywood w Stanach Zjednoczonych. Jego brat Charles również był żużlowcem.

Praktycznie przez całą karierę był osobą niepełnosprawną. W wieku 16 lat, wracając na motocyklu do domu, został uderzony przez samochód. W wyniku zderzenia doznał złamania kości udowej, barku, łokcia, zerwania więzadeł w kolanie oraz oderwania sporego płata skóry. Uraz nogi był tak poważny, że do końca życia Ermolenko musiał chodzić w specjalnym obuwiu. Jego lewa noga była około pięć centymetrów krótsza od prawej.

Urodzony w Kalifornii zawodnik o rosyjskich korzeniach karierę rozpoczynał od startów na motocrossie jednak szybko przesiadł się na maszynę żużlową by spróbować swoich sił w Californian Speedway Circuit. Było to w momencie kiedy miał już krótszą nogę.

W wieku 23 lat dostał propozycje startów w lidze angielskiej, z której oczywiście skorzystał. Na Wyspach Brytyjskich rozwinął się jako zawodnik. W 1983 roku startował w Poole. Później występował jeszcze min. w Belle Vue, czy Wolverhampton, by zakończyć kariere w 2005 roku w barwach Peterborough Panthers.

W Polsce startował w Polonii Bydgoszcz, J.A.G Speedway (ŁTŻ) Łódź, Włókniarzu Częstochowa, Wybrzeżu Gdańsk, TŻ Opole, czy Gwardii Warszawa.

W finałach najważniejszych żużlowych rozgrywek występował od roku 1985. W roku tym zdobył swój pierwszy medal indywidualnych mistrzostw świata, zajmując w Bradford 3. miejsce. Kolejny brązowy medal zdobył dwa lata później w Amsterdamie, zaś w roku 1993 osiągnął największy sukces w swojej karierze, zdobywając w Pocking tytuł mistrza świata. Trzeci medal brązowy zdobył w roku 1995, zajmując 3. miejsce w 1. cyklu Grand Prix 1995. Łącznie w finałach indywidualnych mistrzostw świata wystąpił dziewięciokrotnie. Oprócz tego w swoim dorobku posiada również 12 medali drużynowych mistrzostwach świata (złote – 1990, 1992, 1993, 1998, srebrne – 1985, 1986, 1988, brązowe – 1987, 1991, 1995, 1999, 2000) oraz 5 mistrzostw świata par (złoty – 1992, srebrne – 1986, 1993, brązowe – 1987, 1988). Po raz ostatni w finale turnieju o randze mistrzostw świata wystąpił w roku 2000 w Coventry.

W roku 1992 zadebiutował w polskiej lidze żużlowej, reprezentując Polonię Bydgoszcz. W klubie tym występował do roku 1994, zdobywając dwa medale drużynowych mistrzostw Polski (złoty – 1992 i srebrny – 1993).

W pamięci polskich kibiców, a szczególnie Tomasza Golloba nie zapisał się w najlepszy sposób.

Niechlubną kartę Ermolenko zapisał tuż po słynnym ataku Craiga Boyce’a na Golloba podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii w 1995 roku. Amerykanin najpierw podjudzał wszystkich rywali Polaka do „ukrócenia” zapędów tego zawodnika, a gdy Australijczyk dał się sprowokować i uderzył Golloba na murawie stadionu, to właśnie Ermolenko był pierwszym, który stanął w obronie napastnika. Na tym jednak nie skończyła się jego rola, bo tuż po zdarzeniu interweniował u władz światowego żużla, by to Polak został uznany głównym winowajcą całego incydentu, a chwilę później spowodował, że reszta uczestników Grand Prix złożyła się na śmiesznie niską karę dla Boyce’a. Chodziło o to, by pokazać solidarność zawodników z Zachodu, wobec nowego rywala. Amerykanin był wtedy bardzo wpływowy, bo nie dość, że był jednym z najbardziej utytułowanych uczestników mistrzostw świata, to dodatkowo wciąż był na fali, a cykl w 1995 roku skończył na trzecim miejscu.

Jednak Ermolence nie dane było wygrać ani jednej rundy SGP.

W roku 2007 zakończył sportową karierę, 18 marca na obiekcie Ladbroke Stadium w Wolverhampton odbył się turniej pożegnalny Ermolenki, w którym zwyciężył Peter Karlsson ze Szwecji.

Bieg 20 Finału IMŚ w 1993 roku: