Jan Krakowiak urodził się 20 grudnia  1928 roku. Zmarł w wieku niemal 71 lat 18 marca 1999 roku w Kuźnicy.

Jak podaje redaktor Robert Noga wszystko zaczęło się kiedy w maju 1946 roku rozpoczął powojenną działalność Okręgowy Związek Motocyklowy w Łodzi. Dwa miesiące później miasto włókniarzy miało już swój żużlowy tor, wybudowany na leżącym odłogiem, dawnym terenie boiska wojskowego przy placu Hallera, później nazwanego placem 9 Maja. Z budową tego toru wiązała się osobliwa historia pokazująca jednak entuzjazm działaczy tamtych czasów. Otóż członkowie Łódzkiego Okręgowego Związku Motocyklowego na potrzeby budowy nowego obiektu udzielili pożyczki, czyli zrobili popularną „ściepkę”. Inaczej po prostu z inwestycji wyszłyby nici. W efekcie powstał tor o początkowej długości, jak udało mi się ustalić na podstawie źródeł prasowych, 430 metrów, na tyle szeroki, że bezpiecznie mogło na nim startować po pięciu zawodników.

Popularność żużla sprawiła, że do eliminacji pierwszych w kraju rozrywek ligowych w 1948 roku dopuszczono aż dwa zespoły z Łodzi – DKS, czyli Dziewiarski Klub Sportowy oraz Tramwajarza. W pierwszym jeździł między innymi Jan Krakowiak, natomiast w drugim Tadeusz Kołeczek. I jeden i drugi brał udział w historycznym, pierwszym oficjalnym spotkaniu naszej reprezentacji narodowej 26 września 1948 roku w Warszawie. Łódź natomiast dostąpiła zaszczytu organizacji pierwszego turnieju eliminacyjnego do debiutującej w tamtym roku polskiej ligi, który odbył się 25 kwietnia 1948 roku. „Przegląd Sportowy” zanotował – Na torze żużlowym w Łodzi odbyła się pierwsza eliminacja motocyklowej ligi żużlowej. W zawodach startowali zawodnicy z całego kraju, ponieważ stanowiły one eliminację przed ustaleniem składu reprezentacji motocyklowej Polski na mecz z Czechosłowacją(…) Wyścig o mistrzostwo nie przewidywał tym razem kategorii maszyn. Punktacje obliczano w ten sposób, że każdy z zawodników biorąc udział w konkurencji , startował w pojedynkach z poszczególnymi uczestnikami. W ogólnej punktacji pierwsze miejsce zdobył Wąsikowski (PKM Warszawa) 18 p, przed Nowackim(Rawicz) 18 p, Kołeczkiem (Łódź) 17 p, Olejniczakiem (Leszno) 17 p i Nikietynem (Gdańsk).

Zawody te miało obserwować ponad 20 tysięcy widzów! Nic też dziwnego, że Łodzi powierzono potem organizację aż trzech trójmeczów o drużynowe mistrzostwo kraju, w ramach I, II oraz IV rundy.

Wyróżniającą się postacią DKS Włókniarza był niewątpliwie Jan Krakowiak. Karierę żużlową rozpoczął w wieku 20 lat. Klub startował w polskiej lidze żużlowej w latach 1948–1950. W 1949 roku drużyna występowała w polskiej drugiej lidze żużlowej. Po sezonie 1950 sekcja DKS Włókniarza została rozwiązana.

Jan Krakowiak od 1950 roku startował w barwach CWKS Warszawa. Przez dwa lata CWKS miał siedzibę w stolicy. Później drużynę przeniesiono do Wrocławia i w 1952 roku występująca na Stadionie Olimpijskim ekipa CWKS-u Wrocław w rywalizacji o drużynowe mistrzostwo Polski zajęła drugie miejsce. Wówczas w składzie CWKS Wrocław występowali: Jan Krakowiak, który miał najlepszą średnią w drużynie wynoszącą 2,476 pkt/bieg, Janusz Suchecki, Eugeniusz Wróżyński, Zdzisław Smoczyk, Mieczysław Połukard, Witold Kołeczek, Władysław Orwat oraz Stefan Białkowski.

Po kolejnym sezonie spędzonym w CWKS Wrocław (4 miejsce w lidze) od 1954 roku aż do zakończenia kariery w wieku 36 lat w 1964 roku reprezentuje klub z Łodzi (Sparta, Tramwajarz, Ogniwo). W roku 1965 kłopoty finansowe oraz trudności z uzyskaniem odpowiedniego sprzętu zmusiły działaczy „Tramwajarza” do zawieszenia działalności działającej w klubie sekcji żużlowej. Zespół wycofano z rozgrywek II ligi.

Jan krakowiak wystąpił w pierwszym memoriale Zdzisława Smoczyka, który rozegrano w Lesznie 7 października 1951 roku. Zajął wówczas wspólnie z trzema innymi żużlowcami 9 miejsce (3 punkty).

Jan Krakowak jest dwukrotnym finalistą Indywidualnych Mistrzostw Polski. Jednak ani razu nie reprezentował w tym finale klubu z Łodzi. W 1950 roku w finale IMP rozegranym w Krakowie po upadku w pierwszym swoim biegu już później nie wystąpił i ostatecznie zajął 15 miejsce. Będąc w życiowej formie 17 sierpnia 1952 roku na swoim domowym torze we Wrocławiu w finale IMP zajął 10 miejsce zdobywając 5 punktów. Zwyciężył wówczas Edward Kupczyński z drużyny lokalnego rywala Spójni Wrocław.

Przez 17 lat startów na żużlowych torach ówczesnej pierwszej i drugiej ligi (7 lat w 1 i 10 lat startów w 2 lidze) Jan Krakowiak rozegrał 173 mecze, 645 razy stając pod taśmą startową. Zdobył 1.162,5 pkt, co dało mu średnią z całej kariery 1,802 pkt/bieg.

Źródło: speedwayw.pl, Robert Noga: Żużlowe podróże w czasie (57)