Gwiazda rzeszowskiego żużla Eugeniusz Nazimek urodził się 26 lutego 1927 roku w podrzeszowskiej wówczas Przybyszówce. Od dzieciństwa interesował się motoryzacją. Po zakończeniu II wojny światowej za praktykował u rzeszowskiego rzemieślnika Edwarda Gutowskiego, gdzie przerabiał motocykle. Wtedy też rozpoczął próbne jazdy na torze żużlowym ówczesnego Ogniwa, czyli wcześniejszej i późniejszej Resovii.

Po roku był już reprezentantem miejscowego Rzeszowskiego Towarzystwa Kolarzy i Motorzystów, występującego w drugoligowych rozgrywkach. Po rozwiązaniu sekcji przeniósł się do tutejszej Gwardii, zaś niedługo później stał się zawodnikiem Polonii Bydgoszcz, której barwy reprezentował przez kilka lat.

W 1955 roku Nazimek powrócił do Rzeszowa, stając się czołową postacią Stali. Był tu żużlowcem i trenerem. Powołany został do – jako pierwszy rzeszowianin – do kadry narodowej, debiutując w meczu ze Szwecją w Sztokholmie. W 1957 roku osiągnął wielki sukces zawodniczy i trenerski: Stal awansowała do I ligi. Wydawało się, że wielka kariera jeszcze przed Nazimkiem. Niestety doszło do strasznej tragedii.

12 lipca 1959 roku w Rzeszowie miejscowa, II ligowa Stal rozgrywała towarzyski mecz żużlowy z Legią Warszawa. Po czterech gonitwach wynik spotkania był remisowy 12:12. Do piątego biegu wystartowali Paweł Waloszek i Stanisław Kaiser z Legii oraz Eugeniusz Nazimek i Józef Batko ze Stali. Po trzech okrążeniach Nazimek był pierwszy, za nim Waloszek, trzeci Batko. Wtedy doszło do tragedii. Nazimkowi odpadł podnóżek z motocykla, świetny żużlowiec stracił równowagę i uderzył w bandę. Gdy się podnosił, najechał na niego zawodnik Legii Stanisław Kaiser. Nazimek zginął na miejscu. Zawody zostały przerwane. Licznie zgromadzona publika, wstrząśnięta opuszczała stadion. Dwa dni później, 14 lipca, najpopularniejszego wówczas rzeszowskiego sportowca żegnało 15 tysięcy osób. Eugeniusz Nazimek spoczął na cmentarzu w rodzinnej Przybyszówce. W swojej krótkiej karierze był medalistą Drużynowych Mistrzostw Polski (1951-2m., 1953-2m.) a także finalistą Indywidualnych Mistrzostw Polski (1954-6m., 1955-7m., 1956-8m.).

Osiągnięcia Eugeniusza Nazimka podczas startów w drużynowych mistrzostwach Polski:

RokWiekKlubKlasaMeczeBiegiPunktyŚr/bieg
194922Rzeszów1 Liga41125.02.273
195023Rzeszów1 Liga000.0
195124BydgoszczEkstraliga72135.01.667
195225BydgoszczEkstraliga41010.01.000
195326BydgoszczEkstraliga397.00.778
195427BydgoszczEkstraliga1854125.02.315
195528Rzeszów1 Liga113391.02.758
195629Rzeszów1 Liga1442113.02.690
195730Rzeszów1 Liga1249120.02.449
195831RzeszówEkstraliga135392.01.736
195932Rzeszów1 Liga62551.02.040
Razem11 sezonów923076692,179

W 1983 roku na cześć żużlowca po raz pierwszy zorganizowano Memoriał imienia Nazimka, coroczną prestiżową imprezę sportową, rozgrywaną na stadionie Stali z małymi przerwami do 2014 r.

Zwycięzcy Memoriałów Eugeniusza Nazimka:
1983 – Robert Słaboń
1984 – Jerzy Kochman
1985 – Roman Jankowski
1986 – Grzegorz Kuźniar
1987 – Jan Krzystyniak
1988 – Janusz Stachyra
1989 – Janusz Stachyra
1990 – Jan Krzystyniak
1991 – Sławomir Drabik
1992 – Jan Krzystyniak
1993 – Jan Krzystyniak
1994 – Zoltan Adorjan
1995 – Zoltan Adorjan
1996 – Janusz Ślączka
1997 – Antonin Kasper
1998 – Antonin Kasper
1999 – Maciej Kuciapa
2001 – Grzegorz Rempała
2002 – Maciej Kuciapa
2003 – Maciej Kuciapa
2004 – Jacek Rempała
2005 – Grzegorz Walasek
2006 – Rafał Dobrucki
2007 – Nicki Pedersen
2008 – Matej Zagar
2009 – Lee Richardson
2010 – Grzegorz Walasek
2011 – Rafał Okoniewski
2012 – Nicki Pedersen
2014 – Grigorij Łaguta