Pierwszego drużynowego mistrza świata wyłoniono 2 września 1960 roku w Goeteborgu. Z dużą punktową przewagą wygrali ten finał jego gospodarze. Szwedzi mieli w dorobku czterdzieści cztery punkty i wyprzedzili Anglię oraz Czechosłowację. Polacy zdobyli zaledwie siedem „oczek”, z czego trzy Konstanty Pociejkowicz, Marian Kaiser i Mieczysław Połukard po dwa, Jan Malinowski zero, rezerwowy Bronisław Rogal nie wystartował. Okazało się, nie pierwszy i nie ostatni raz, że w rywalizacji z krajami zachodnimi, polscy żużlowcy zwykle wypadali słabo. Bolała przede wszystkim porażka z Czechosłowakami oraz styl, w jakim nasi zawodnicy jej doznali.

Bronisław Rogal urodził się 13 czerwca 1937 roku w Konarzewie. Zmarł w wieku 57 lat 30 lipca 1994 roku.

Jest wychowankiem Stali Gorzów Wlkp. W gorzowskim klubie jeździł w latach 1955-1957 i 1960-1969. Wywalczył ze Stalą pięć medali drużynowych mistrzostw Polski – złoty (1969) oraz cztery srebrne (1964, 1965, 1966, 1968).

W sezonach 1958-1959 reprezentował razem z innym zawodnikiem z Gorzowa – Marianem Kaiserem – Legię Warszawa. Z warszawskim klubem zdobył brązowy medal DMP w 1959 roku.

Uczestniczył w pierwszych derbach Ziemi Lubuskiej, które rozegrano w 1960 roku. A tak pierwsze derby Ziemi Lubuskiej opisuje redaktor Robert Borowy na łamach echagorzowa.pl:

Faworytem pierwszego derbowego meczu 24 kwietnia 1960 roku byli – co zrozumiałe – bardziej doświadczeni i objeżdżeni gorzowianie, których do boju poprowadził pionier nadwarciańskiego żużla Mieczysław Cichocki.
Do tego w składzie Stali byli już utytułowani i zaprawieni w bojach Edmund Migoś, Tadeusz Stercel oraz Bronisław Rogal. Ten ostatni właśnie powrócił z Legii Warszawa (odbywał służbę wojskową), z którą zdobył brązowy medal w ekstraklasie. Do tego był już dwukrotnym finalistą IMP, znajdował się w kadrze narodowej. Został nawet powołany, pomimo jazdy w drugiej lidze, do reprezentacji Polski na pierwszy finał drużynowych mistrzostw świata, który odbył się w 1960 roku w szwedzkim Malmoe.

Mecz zakończył się zwycięstwem Gorzowian 45-30. Zawodnicy LPŻ nie kryli rozczarowania i mówili wprost, że byli w stanie powalczyć może nie o wygraną, ale na pewno o lepszy wynik. Zawiódł jednak sprzęt. Gorzowskie motocykle spisywały się dużo lepiej, zwłaszcza te, na których jeździli Migoś i Stencel – dwaj najlepsi zawodnicy pierwszych lubuskich derbów. Bronisław Rogal zdobył w tym meczu 9 punktów i był trzecim najlepiej punktującym zawodnikiem Stali.
W rozegranym 24 czerwca meczu rewanżowym w Gorzowie, ku zaskoczeniu wszystkich silny opór postawili żużlowcy LPŻ Zielona Góra. Tym razem słabiej spisywał się sprzęt gospodarzy. Jednak ostatecznie mecz wygrali gospodarze 40-37, a Bronisław Rogal zdobył 8 punktów i był po Edmundzie Migosiu najlepiej punktującym zawodnikiem Stali.

W latach 1959–1963 Bronisław Rogal czterokrotnie wystąpił w półfinałach kontynentalnych indywidualnych mistrzostw świata. Najlepsze wyniki osiągnął w latach 1960 w Slany (IX miejsce) oraz we Lwowie w 1962 (VII miejsce).

Trzykrotnie wystąpił w finałach indywidualnych mistrzostw (1958 – XIV miejsce, 1960 – VII miejsce, 1966 – XII miejsce). Był również finalistą turnieju o Złoty Kask w 1963. Wówczas zajął siódme miejsce.