8 kwietnia 1945 roku w Rzeszowie urodził się Stanisław Lalicki. W wieku 18 lat rozpoczął treningi w miejscowej Stali Rzeszów, która występowała w ówczesnej 1 lidze i rywalizowała w rozgrywkach o drużynowe mistrzostwo Polski.

W ekipie rzeszowskiej występowali wówczas tacy zawodnicy jak: powoli kończący swoją długoletnią karierę Florian Kapała, Stefan Kępa, Jan Malinowski, Marian Spychała, Jan Kolber, Adam Ciepiela, Janusz Kościelak, czy Józef Batko.

W debiutanckim sezonie Stanisław Lalicki wystąpił tylko w jednym spotkaniu i rywalizował w dwóch biegach, zdobywając trzy punkty. Było to w meczu 11 rundy DMP 18 sierpnia 1963 roku. Wówczas Stal Rzeszów podejmowała Polonię Bydgoszcz, wygrywając wysoko to spotkanie 49-28.

Pierwsze biegi w walce o DMP w wykonaniu Stanisława Lalickiego wypadły więc obiecująco.

W kolejnych sezon występował już w większej liczbie spotkań. Jednak ciężko mu było stać się jednym z liderów drużyny. Poza tym zdecydowanie lepiej radził sobie na własnym torze w Rzeszowie, niż w rywalizacji na obcych torach.

W 1966 roku Rzeszowianie wywalczyli trzecie miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski. Wkład Lalickiego w ten sukces nie był duży. Wystąpił zaledwie w 3 meczach, zdobywając 2 punkty w 9 biegach. Średnia 0,222 pkt/bieg nie powala z nóg.

Druga połówka dekady lat sześćdziesiątych przyniosła zastój w ruchach kadrowych pośród polskich klubów żużlowych. Za późnego Gomułki w ogóle trwał czas kryzysu, Polska gospodarka kisiła się we własnym sosie, bez inwestycji popadając w recesję. Kraj co prawda się nie zadłużał zanadto, ale zarazem nie rozwijał się prawie wcale. Paradoksalnie w sporcie znów to był czas wyjątkowo dobry dla Polski.

Stopniowy kryzys Stali Rzeszów w połowie lat sześćdziesiątych przyniósł odejścia znanych zawodników. Najpierw Janusz Kościelak poszedł do Torunia, a potem w 1969 roku Stanisław Lalicki do Gwardii Łódź.

Tam występował na torach zaplecza rozgrywek o DMP, aż do 1980 roku. Po tym sezonie klub w Łodzi przestał istnieć, a Stanisław Lalicki w wieku 35 lat postanowił zakończyć swoją, trwającą 18 lat, żużlową karierę.

W łódzkiej drużynie występowali wówczas doświadczeni Edward Kupczyński, Janusz Kościelak, czy Paweł Mirowski, a także nieco młodsi Jan Kwaśniewicz, Czesław Kolman, Stanisław Lalicki, Henryk Jatczak, Roman Janczuro, Tadeusz Gortat, Ryszard Witwicki, Zdzisław Żerdziński, Karol Lis, Stanisław Tronina oraz młodziutki Stanisław Miedziński. Raz jeszcze okazało się, że znane nazwiska to nie wszystko. W 1980 roku Gwardia upadła.

W ciągu 18 lat startów Stanisław Lalicki wystąpił w 150 meczach. Pod taśmą startową stawał 477 razy. Zdobył 490 punktów i 57 bonusów, co dało mu średnią 1,147 pkt/bieg.

Najlepszy sezon w karierze odjechał w 1973 roku. Wówczas był trzecim, najlepszym zawodnikiem Gwardii Łódź. Sezon zakończył ze średnią 1,644 pkt/bieg.

Zdjęcie: po-bandzie.com.pl