72 lata kończy Mieczysław Woźniak

Mieczysław Woźniak urodził się 72 lata temu, 1 stycznia 1952 w Gorzowie Wielkopolskim. To były żużlowiec i trener sportu żużlowego.

Jest wychowankiem Stali Gorzów Wielkopolski. Licencję żużlową zdobył w 1971 roku. W drużynie Stali występowali wówczas min.: Edward Jancarz, Zenon Plech, Bogusław Nowak, Jerzy Padewski, Andrzej Pogorzelski, Edmund Migoś czy Ryszard Fabiszewski. Zadebiutował w lidze 10 czerwca 1971 roku w meczu wyjazdowym przeciwko Polonii Bydgoszcz. Był to mecz 10 rundy DMP. Spotkały się dwie najsilniejsze drużyny ówczesnych rozgrywek ligowych. W debiucie ligowym w trzecim biegu tego meczu wspólnie z Zenonem Plechem (także urodzonym 1 stycznia) pokonał 5-1 parę gości Rajmund Świtała-Marian Zaranek. W drugim swoim starcie przyjechał ostatni i w pierwszym meczu wywalczył 2 punkty plus bonus. W rozgrywkach o Drużynowe Mistrzostwo Polski startował do 1987 roku, reprezentując kluby Stali Gorzów Wielkopolski w sezonach 1971–1986 oraz Startu Gniezno w sezonach 1987–1989. W swoim dorobku posiada 12 medali Drużynowych Mistrzostw Polski: 6 złotych (1973, 1975, 1976, 1977, 1978, 1983), 5 srebrnych (1971, 1974, 1979, 1981, 1984) oraz 1 brązowy (1982), wszystkie zdobyte w barwach gorzowskiej Stali. Był również dwukrotnym medalistą Drużynowego Pucharu Polski: srebrnym (1979) i brązowym (1980).

Średnia biegopunktowa Mieczysława Woźniaka w okresie startów w Stali Gorzów: 0,60 (1971), 0,86 (1972), 1,02 (1973), 1,32 (1974), 1,25 (1975), 1,55 (1976), 1,70 (1977), 1,87 (1978), 1,59 (1979), 1,53 (1980), 1,870 (1981), 1,559 (1982), 1,693 (1983), 1,642 (1984), 1,259 (1985) i 1,105 (1986).

W finałach Indywidualnych Mistrzostw Polski startował pięciokrotnie, dwukrotnie zdobywając medale: srebrny (1979) i brązowy (1977), oba finałowych turniejach rozgrywanych w Gorzowie Wielkopolskim. W pozostałych finałach Indywidualnych Mistrzostw Polski w 1975 roku zajął (XVI m.), w 1978 (V m.) i w 1981 roku (XIV m.). W 1977 roku wystąpił w eliminacjach Indywidualnych Mistrzostw Świata awansując do rozegranego w Gorzowie Wielkopolskim półfinału kontynentalnego (XII m.).

Finalista Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski w 1974 roku (IX m.) i 1973 (X m.), Złotego Kasku w 1976 (VIII m.) i 1978 (VII m.) oraz Srebrnego Kasku w 1973 roku (V m.), 1974 (X m.) i 1975 roku (IX m.).

W 1982 roku był rekordzistą gorzowskiego toru.

Po zakończeniu czynnej kariery sportowej był trenerem m.in. w Gnieźnie, Łodzi, Rzeszowie i Gorzowie Wielkopolskim. Obecnie od 2008 roku jest trenerem klubu miniżużlowego – GUKS Speedway Wawrów.

W sierpniu 2016 roku został upamiętniony tablicą w Alei Sław Stali Gorzów, na koronie stadionu im. Edwarda Jancarza. Tablicę tę odsłonił osobiście odciskając na niej własną dłoń. Rok później uhonorowano go tytułem Wybitnego Reprezentanta Stali Gorzów. W 2019 roku był odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi.