Marek Towalski urodził się 18 maja 1956 roku w Gorzowie Wlkp.
Jest byłym żużlowcem. Wychowanek i zawodnik Stali Gorzów (1973-1984). Wielokrotny drużynowy mistrz Polski, mistrz Polski w jeździe parami, a także wicemistrz Polski juniorów. Reprezentant Polski.
Urodzony w Gorzowie Towalski w młodości trenował szermierkę w Warcie Gorzów. Później zainteresował się żużlem. Licencję zawodniczą uzyskał w 1973 roku, a pierwsze punkty ligowe zdobył w 1976 roku.
Jego ligowy debiut przypadł w meczu 12 rundy Drużynowych Mistrzostw Polski 19 sierpnia 1973 roku. Wówczas Stal Gorzów podejmowała Unię Leszno. 17-letni Marek Towalski miał wówczas nr 16 i był w tym spotkaniu rezerwowym. Pojechał w biegu siódmym i dwunastym, jednak nie dane mu było tego dnia dojechać do mety. Najpierw został wykluczony, a później zanotował defekt.
W sezonach 1974-1975 nie startował. Ale nie ma co się dziwić. Gorzowska Stal wówczas dysponowała bardzo silnym składem, na czele z Edwardem Jancarzem, Zenonem Plechem, Jerzym Padewskim, Jerzym Rembasem, Mieczysłaem Woźniakiem, Ryszardem Fabiszewskim, czy Bogusławem Nowakiem.
Ponownie do składu Stali „wskoczył” w 1976 roku i od tego czasu nieprzerwanie reprezentował swój klub aż do zakończenia kariery w 1984 roku. Ponowny „debiut” Towalskiego przypadł na 30 maja 1976 roku. Wówczas to w meczu 6 rundy DMP Stal Gorzów rywalizowała w Toruniu z Apatorem. Towalski, startując z numerem 4, wystąpił w dwóch biegach notując defekt oraz zdobywając jeden punkt. Gorzowianie przegrali wówczas 48-47. Jeszcze w tym samym roku Marek Towalski zdobył swoją pierwszą „trójkę” a sezon zakończył ze średnią 0,719 pkt/bieg (zdobył 23 punkty).
Czterokrotny drużynowy mistrz (1976, 1977, 1978 i 1983) oraz czterokrotny drużynowy wicemistrz Polski (1974, 1979, 1981 i 1984), mistrz (1981) i wicemistrz Polski par (1980, oba tytuły zdobyte wspólnie z Jerzym Rembasem). Dwukrotnie bronił barw Stali w Drużynowym Pucharze Polski, przyczyniając się do zajęcia przez gorzowian drugiego (1979) i trzeciego (1980) miejsca. W 1980 roku zajął 10. miejsce w finale indywidualnych mistrzostw Polski (Leszno). W latach 1980-1981 dwukrotnie startował w czteroturniejowych rozgrywkach o Złoty Kask, zajmując odpowiednio 10. i 11. miejsce. Jego największym indywidualnym osiągnięciem jest awans do finału kontynentalnego indywidualnych mistrzostw świata (odpowiednik półfinału IMŚ) w 1981 roku, w którym zajął 14. miejsce (Praga).
Jest indywidualnym wicemistrzem Polski juniorów (1979, Leszno), startował w finałach Brązowego Kasku (1976, Łódź – szóste miejsce; 1977, Gdańsk – drugie miejsce) i Srebrnego Kasku (1979, Zielona Góra – drugie miejsce).
Średnia biegopunktowa Marka Towalskiego w okresie startów w Stali Gorzów: 0,00 (1973), 0,89 (1976), 1,18 (1977), 1,69 (1978), 1,67 (1979), 2,34 (1980), 2,304 (1981), 1,575 (1982), 1,488 (1983) i 1,400 (1984). Po zakończeniu kariery przez kilkanaście lat mieszkał w Niemczech. Odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi (2019).
Marek Towalski w sumie przez 11 sezonów startował w barwach Stali Gorzów, zawsze w najwyższej klasie rozgrywkowej. Wystąpił w 118 meczach. Pod taśmą stanął 577 razy. Zdobył 910 punktów i 49 bonusów. Dało mu to średnią z całej kariery 1,662 pkt/bieg.
Źródło i zdjęcie tytułowe: encyklopedia.wimbp.gorzow.pl
