Eugeniusz Zenderowski urodził się 1 stycznia 1922 roku w Sosnowcu. Zmarł 14 lutego 1979 roku w Warszawie.
Karierę żużlową rozpoczął w 1948 roku, mając już 26 lat.
Startował w rozgrywkach o drużynowe mistrzostwo Polski, reprezentując barwy klubów warszawskich: OM Tur Okęcie Warszawa (1948), Skra-Związkowiec Warszawa (1949), Związkowiec Warszawa (1950), Budowlani Warszawa (1951–1956). W 1949 r. wywalczył jedyny – srebrny medal DMP.
Dwukrotnie uczestniczył w finałach indywidualnych mistrzostw Polski: w 1949 r. w Lesznie zdobył srebrny medal, natomiast w 1951 r. we Wrocławiu zajął X miejsce.
W 1949 r. zajął II miejsce (za Alfredem Smoczykiem) w indywidualnym turnieju w Grudziądzu, wystąpił w międzynarodowym meczu pomiędzy reprezentacją Polski Północnej a Rotterdamem (zakończonym zwycięstwem Polski w stosunku 60–53) oraz zwyciężył w turnieju „Rewia Asów” w Bytomiu. Był również reprezentantem Polski w międzypaństwowym meczu przeciwko Szwecji, który rozegrany został 12 czerwca 1949 r. w Warszawie (w meczu zakończonym zwycięstwem Szwecji w stosunku 105–49 zdobył 6 punktów w 3 biegach – był trzy razy drugi).
Eugeniusz Zendrowski w rozgrywkach o drużynowe mistrzostwo Polski startował w latach 1948-1956. Karierę żużlową zakończył w wieku 34 lat.
W historii rywalizacji o drużynowe mistrzostwo Polski wystąpił w 66 meczach i odjechał 210 biegów. Zdobył w tym czasie 365 punktów, co dało uśrednią z całej kariery 1,738 pkt/bieg.
W Warszawie na co dzień był taksówkarzem pracującym w MPT. Polska Kronika Filmowa z 1951 roku pokazała dostawę samochodów pabieda (na bazie której produkowano później w Polsce Warszawę), które były przeznaczone na taksówki w stolicy. Na filmie za kierownicą taxi siedzi Eugeniusz Zenderowski:
