Andrzej Rusko prezes wrocławskiej Sparty oprócz tytułów Drużynowych Mistrzów Polski marzył o innym spektakularnym sukcesie zawodnika Sparty Wrocław. W 1995 r. „ściągnął” do Wrocławia Piotra Protasiewicza. Forma dwudziestolatka była wielką zagadką. PePe był po poważnej kontuzji jakiej nabawił się w 1994 r podczas zawodów na torze warszawskiej Gwardii.

Okazało się, że przyjście Protasiewicza było ogromnym wzmocnieniem wrocławskiej formacji młodzieżowej. Wraz z Piotrem Baronem w 1995 r stanowili bardzo silną parę młodzieżowców Sparty.

W 1996 r Protasiewicz wystartował w IMŚJ. W eliminacjach w Lipsku PePe z 5 miejsca awansował do półfinału w Lesznie. Tam z kolei zajął drugie miejsce po wygranym biegu barażowym z Ryanem Sullivanem i Grzegorzem Walaskiem. Pierwszy był Rafał Dobrucki.

Finał Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów odbył się 4 sierpnia 1996 r na torze w niemieckim Olching. Andrzej Rusko nauczony wcześniejszymi doświadczeniami postanowił znacząco wesprzeć Piotra Protasiewicza w walce o tytuł najlepszego juniora na świcie.

PePe miał w swoim boksie kolegę klubowego ze Sparty Wrocław – Duńczyka Tommy Knudsena. Tommy z kolei był już Indywidualnym Mistrzem Europy z 1980 r. Służył młodszemu zawodnikowi swoją wiedzą i doświadczeniem. Na miejscu do dyspozycji młodego Wrocławianina był też znakomity tuner Anton Nischler. I to wsparcie udzielone Protasiewiczowi zaowocowało pierwszym tytułem IMŚJ zdobytym przez Polaka. Należy oddać cesarzowi co cesarskie. Na motorze jechał PePe i to on wywalczył ten tytuł na torze.

A tak o sukcesie Piotra Protasiewicza po latach wspomina w wywiadzie dla PS Andrzej Rusko: Najpierw marzeniem było złoto DMP, a później już ten tytuł nie wystarczał, chciał człowiek czegoś więcej. Pojawiały się pomysły na najlepsze turnieje, na stworzenie czegoś na kształt Ligi Mistrzów, ale chciałem też mieć mistrza świata. Zrozumiałem, że łatwiej będzie to osiągnąć wśród młodzieżowców i zaczęło się poszukiwanie takiego zawodnika. Stąd przyjście Protasiewicza. A były to lata, gdy szybko udawało mi się realizować zamiary. Piotrek w zasadzie rok po przyjściu do naszej drużyny tym mistrzem świata został (1996), a dużą pomocą służył nam Tommy Knudsen. Okazało się bowiem, że akurat Piotrowi pasuje taki sam sprzęt, na jakim jeździ Knudsen. Niepotrzebna była zatem wielka filozofia, należało tylko porozmawiać z Antonem Nischlerem, niemieckim mechanikiem. Knudsen mówił Antonowi, co trzeba przygotować, a Piotrek siadał i jechał. Był turniej w Olching, euforia i kolejne marzenie zrealizowane. Właściwie to taki grzech pychy, bo już się człowiekowi wydawało, że może wszystko.

Wracając do samego finału IMŚJ rozegranego 4 sierpnia w Olching. W stawce 16 zawodników było aż pięciu reprezentantów Polski – Piotr Protasiewicz, Sebastian Ułamek (zajął 5 miejsce), Rafał Dobrucki (był 6), Wiesław Jaguś (14) i Grzegorz Walasek (zawody ukończył na 15 pozycji). Rezerwowy był wówczas Damian Baliński.

Wśród uczestników tego finału byli min. tacy zawodnicy jak: Ryan Sullivan z Australii, Anglik Scott Nicholls, Fin Kai Laukannen, czy Nicki Pedersen z Danii.

Australijczyk ukończył zawody na drugim miejscu pokonując w biegu o brąz Duńczyka Jespera Bruun Jensena. Nicholls był czwarty, Laukkanen dziewiąty, a Pedersen dwunasty z pięcioma punktami na koncie.

Zawody z kompletem punktów wygrał Piotr Protasiewicz. I po raz pierwszy w historii Polak został Indywidualnym Mistrzem Świata Juniorów. Sam turniej, jak na zawody młodzieżowe przebiegał bardzo sprawnie. Zanotowano tylko dwa wykluczenia z powodu upadków. W biegu czwartym upadł Jaguś a w wyścigu 18 reprezentant gospodarzy Bachuber. Obaj zostali z tych biegów wykluczeni.

Punktacja IMŚ w Olching 04.08.1996 r.:
1. (nr 3) P Protasiewicz..(POL)..3,3,3,3,3 = 15
2. (nr 12) R Sullivan..(AUS)..3,0,3,3,2 = 11 +3
3. (nr 8) J B Jensen..(DEN)..1,3,1,3,3 = 11 +w
4 (nr 13) S Nicholls..(GBR)..3,3,2,2,0 = 10
5 (nr 6) S Ułamek..(POL)..2,3,3,1,1 = 10
6. (nr 10) R Dobrucki..(POL)..2,2,3,2,1 = 10
7. (nr 9) M Makovsky..(CZR)..0,1,2,2,3 = 8
8. (nr 7) J Stancl..(CZR)..3,1,0,2,1 = 7
9 (nr 1) K Laukkanen..(FIN)..1,2,2,0,2 = 7
10. (nr 16) L Lanham..(GBR)..1,2,1,1,2 = 7
11. (nr 11) N Magosi..(HUN)..1,2,0,0,3 = 6
12. (nr 14) N Pedersen..(DEN)..2,1,0,1,2 = 6
13. (nr 2) S Bachuber..(GER)..2,0,2,1,0 = 5
14. (nr 15) W Jaguś..(POL)..0,0,1,3,0 = 4
15 (nr 4) G Walasek..(POL)..0,1,1,0,1 = 3
16 (nr 5) M Greve..(DEN)..0,0,0,0,0 = 0
17..[R]..D Baliński..(POL) – ns
18..[R]..B Gustavsson..(SWE) – ns


Bieg po biegu:
1..Protasiewicz, Bachuber, Laukkanen, Walasek
2..Stancl, Ułamek, Jensen, Greve
3..Sullivan, Dobrucki, Magosi, Makovsky
4..Nicholls, Pedersen, Lanham, Jaguś [w/u]
5..Nicholls, Laukkanen, Makovsky, Greve
6..Ułamek, Dobrucki, Pedersen, Bachuber
7..Protasiewicz, Magosi, Stancl, Jaguś
8..Jensen, Lanham, Walasek, Sullivan
9..Ułamek, Laukkanen, Lanham, Magosi
10..Sullivan, Bachuber, Jaguś, Greve
11..Protasiewicz, Makovsky, Jensen, Pedersen
12..Dobrucki, Nicholls, Walasek, Stancl
13..Sullivan, Stancl, Pedersen, Laukkanen
14..Jensen, Nicholls, Bachuber, Magosi
15..Protasiewicz, Dobrucki, Lanham, Greve
16..Jaguś, Makovsky, Ułamek, Walasek
17..Jensen, Laukkanen, Dobrucki, Jaguś
18..Makovsky, Lanham, Stancl, Bachuber [w/u]
19..Protasiewicz, Sullivan, Ułamek, Nicholls
20..Magosi, Pedersen, Walasek, Greve

Bieg o drugie miejsce
21..Sullivan, Jensen (w)

Wideo z tego wydarzenia: