Jerzy SAŁABUN urodził się 09 lipca1930 r. w Bryniu. Zmarł w wieku 75 lat, 25 lipca 2005 roku. We wrocławskiej Sparcie (Spójni) startował w sezonach 1951-1954 w najwyższej klasie rozgrywkowej. Później reprezentował Spartę Łódź. W 1956 wrócił do Wrocławia i przez trzy sezony do 1958 r. startował w rezerwach Sparty. W 1959 r występuje w pierwszej drużynie w ekstralidze. Kolejne dwa sezony spędza w Krakowie, w którym po sezonie 1960 kończy karierę sportową.
W pięciu sezonach ekstraligowych w Sparcie Wrocław wystąpił w 35 meczach. Odjechał 100 biegów ze średnią 1,43 pkt./bieg.
Natomiast przez 10 lat startów na żużlu wystąpił łącznie w 87 meczach. Pod taśmą startową stawał 283 razy. Zdobył 458,5 pkt. Brak jest danych na temat zdobytych bonusów. Jego średnia biegowa z całej kariery wynosi 1,620 pkt/bieg.
W styczniu 1951 roku zapada decyzja o gruntownej reorganizacji polskiego żużla. Decyzją Wydziału Kultury Fizycznej w miejsce istniejących dotąd klubów powstały Centralne Sekcje Żużlowe Zrzeszeń Sportowych i tylko one miały prawo występować w lidze. Ideą tych przemian była chęć wzmocnienia słabych organizacyjnie i sportowo klubów. Koncentracja sprzętu i zawodników w kilku ośrodkach miała sprzyjać podnoszeniu poziomu, a w konsekwencji lepszym startom na arenie międzynarodowej.
Wrocławianie uzyskali miejsce w lidze, co jednak bardzo zaskoczyło klubowych działaczy, którzy ze sporym opóźnieniem zaczęli kompletować drużynę oraz modernizować wrocławski tor.
Pierwszy, historyczny mecz „Spójni” w lidze odbył się 24 czerwca 1951r. w Warszawie, a miejscowi zawodnicy „Budowlanych” nie okazali się zbyt gościnni i rozgromili Wrocławian 44 – 10. Zespół z Dolnego Śląska reprezentowali wówczas: Mieczysław Kosierb, Franciszek Hudała, Czesław Kapała, Jerzy Sałabun, Stefan Schutzer oraz Henryk Płociński. Sałabun zdobył w tym meczu 3 punkty. W 1951 roku Jerzy Sałabun wystąpił we wszystkich dziewięciu meczach ligowych swojej drużyny i był solidnie punktującym – jak na debiut – zawodnikiem. Odjechał 26 biegów i zdobył 32 punkty, co dało mu średnią 1,231 pkt/bieg.
Ogólnie debiutancki sezon „Spójni” w lidze nie wypadł zbyt okazale. Z wygranym jednym, na dziewięć rozegranych spotkań zespół uplasował się na ostatnim – dziesiątym miejscu. Kolejne lata miały być już o niebo lepsze…
Z drużyną wrocławskiej Spójni (Sparty) zdobył cztery medale Drużynowych Mistrzostw Polski – dwa brązowe w 1952 i 1953 roku a także dwa srebrne w 1954 oraz w 1958 roku. W najwyższej klasie rozgrywek ligowych w Polsce startował tylko pięć sezonów.
Jerzy Sałabun pochowany jest we Wrocławiu na Cmentarzu Parafii Świętej Rodziny, ul. Smętna. ID grobu: 11590 Rząd: 10 Sektor: 16A.
A tak o początkach swojej przygody z żużlem Jerzy Sałabun wspominał w 2002 roku na łamach wroclaw.gazeta.pl:
Zaczynaliśmy w Związkowcu Wrocław, na „enesiakach”, sami je przerabialiśmy, bo to były typowe motocykle szosowe. Ja, Kupczyński, Kosierb, Słaboń, Połukard. Byliśmy pierwszymi żużlowcami w mieście. Nawet pamiętam takie zawody w pegeerze w Dzierżoniowie. Tam żużel był wielkości filiżanki do kawy. Dopiero potem trafiliśmy do Spójni.
W tamtych latach prawie mieszkaliśmy w klubie, tylko na noc wracaliśmy do domów. W latach 1950, 1951 byłem już żonaty. Żona wiecznie powtarzała mi: „Ty weź sobie łóżko do klubu, bo wy bez przerwy przy tych motorach!”. A my na okrągło jeździliśmy, oczywiście na tym co było, i czy to na wałach niedaleko mostów Swojczyckich, czy na Morskim Oku. To był nasz trening. Była świetna atmosfera, nie było zazdrości.
